نفخ صور: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(بارگزاری اولیه)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
منظور از نفخ صور چيست؟
منظور از نفخ صور چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
مسأله نفخ صور يكي از سؤالات هميشگي در ميان مسلمين بوده، به گونه‏اي كه نظير چنين سؤالاتي را از ائمه معصومين‏عليهم السلام هم پرسيده‏اند و ايشان نيز مطابق عقل و فهم مخاطبين به اين سؤالات پاسخ داده‏اند.
{{درگاه|واژه‌ها}}
'''نفخه صور''' به معنای دمیدن در شیپور و کنایه از پایان دنیا و آغاز [[آخرت]] است. در [[قرآن]] جریان نفخ صور و پایان دنیا با عبارات مختلفی همانند صیحه، ناقور، زجره و موارد دیگر آمده است.


قرآن كريم مي‏فرمايد: اسرافيل در صور مي‏دمد و بر اثر آن همه موجودات در زمين و آسمان مي‏ميرند. پس از مدتي )كه مقدارش معلوم نيست( دوباره در صور مي‏دمد و آن‏گاه همه مرده‏ها زنده شده و در صف محشر حاضر مي‏گردند: {{قرآن|و نُفِخَ في الصور فصعق من في السموات و مَن في الارض الاَّ من شاءاللَّه ثم نفخ فيه اخري فإذا هُم قيام ينظرون}}<ref> . زمر/ ۶۸.</ref>.
== معنای لغوی و اصطلاحی ==
نفخه در لغت به معنای دمیدن است.<ref>قاموس قرآن، ج۷، ذیل کلمه نفخ.</ref> صور به معنای «صورت» و «شیپور» است و اینطور گفته‌اند که صور شاخی است که در آن می‌دمند.<ref>قاموس قرآن، ج۴، ذیل کلمه صور.</ref> [[علامه طباطبایی]] می‌فرمایند: «در آیات قرآن چیزی که با آن بتوان «صور» را از لحاظ لفظی تفسیر نمود نیامده است، اما معنای لغوی آن یعنی شاخی که گاهی نیز آن را سوراخ می‌کرده‌اند و در آن می‌دمیدند، همانند شیپور».<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، حیات پس از مرگ، ص۴۳.</ref> بنابر این معنای لغوی نفخه صور، دمیدن در شیپور می‌باشد.


سزا وار است به منظور بهتر روشن شدن معنای نفخ صور، از نظر لغت و اصطلاح اشاره شود.
نفخه صور در اصطلاح قرآنی، به پایان حیات این دنیا و آغاز حیات در آخرت گفته می‌شود. استفاده از این عبارت برای این امر در واقع از جنگ‌ها گرفته شده است که معمولاً اتفاقات مهم مثل آغاز و پایان نبردها توسط شیپوری اعلام می‌شد؛ بنابراین می‌توان گفت که نفخ صور، کنایه از اعلام دستور توقف زندگی دنیا و حرکت برای زندگی اخروی است. حضرت اسرافیل به اذن خدا خطاب به مخلوقات می‌گوید: «بمیرید» و بار دیگر می‌گوید: «زنده شوید»<ref>مظاهری، معاد در قرآن، ص۱۴۴.</ref>


==۱- صور در لغت==
== در قرآن ==
[[قرآن]] در مورد نفخ صور اینطور آمده است: {{قرآن|وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَیٰ فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ|ترجمه=و در صور دمیده می‌شود، پس هر که در آسمان‌ها و زمین است می‌میرد، مگر کسی را که خدا بخواهد، آن گاه بار دیگر در صور دمیده می‌شود، ناگاه همه آنان بر پای ایستاده می‌نگرند|سوره=زمر|آیه=۶۸}}


صور در اصل دو معنا دارد: يكي جمع «صورت» و ديگري «شيپور» و گفته‏اند صور شاخي است كه در آن مي‏دمند.}}<ref> . قاموس قرآن، ج۴، ذيل کلمه صور.</ref>
کلمه نفخ در ۱۲ بار در آیات دیگر تکرار شده است و کلمات دیگری به معنای صور نیز آمده است مانند:
{{ستون|۲}}
* کلمه «صیحه» به معنای فریاد و صدای بلند
* «ندای منادی» به معنای صدای بلند
* «ناقور» به معنای کوبیدن به چیزی مثل طبل
* «زجره» به معنای راندن با صدا
* «صافه» به معنای فریاد گوشخراش
{{پایان}}


علامه طباطبايي مي‏فرمايند: «در آيات قرآن چيزي كه با آن بتوان «صور» را از لحاظ لفظي تفسير نمود نيامده است، امّا معناي لغوي آن يعني شاخي كه گاهي نيز آن‏را سوراخ مي‏كرده‏اند و در آن مي‏دميده‏اند، همانند شيپور».<ref> . طباطبايي، سيد محمد حسين، حيات پس از مرگ، ص۴۳.</ref>
علامه طباطبایی می‌فرماید: «صور» حقیقتی است موجود که دارای دو گونه صیحه است، صیحه میراننده و صیحه زنده کننده… بنابراین «صیحه» یا «نفخه» چیزی جز کلمه‌ای الهی نیست که آنان را می‌می‌راند و زنده می‌کند.


در زبان فارسي هم به چنين چيزي بوق مي‏گويند.
نفخه نيز در لغت به معناي دميدن است.<ref> . قاموس قرآن، ج۷، ذيل کلمه نفخ.</ref>
==۲- صور در اصطلاح==
هر چند ظاهر آيات و بسياري از روايات اين است كه «اسرافيل» - كه يكي از فرشتگان مقرب الهي و مسؤول دميدن در صور است - در چيزي (صور – بوق) مي‏دمد و زندگان مي‏ميرند و با دميدن ديگر همه مردگان زنده مي‏شوند، ولي مي‏توان گفت «دميدن در صور» معنايي كنايي دارد.
معمولاً در جنگ‏هاي بزرگ، براي اعلان دستورات مهم از شيپور يا طبل استفاده مي‏شد؛ شيپور اول به معناي سكوت و توقف كارهاي عادي و شيپور دوم به منزله حركت و انجام دستور جديد بود.
در اين‏جا نيز چنين تعبيري به كار رفته است. بنابراين مي‏توان گفت كه «صور»¬ و دو نفخه آن، كنايه از اعلام دستور توقف زندگي دنيا و حركت براي زندگي اخروي است. حضرت اسرافيل به اذن خدا خطاب به مخلوقات مي‏گويد: «بميريد» و بار ديگر مي‏گويد: «زنده شويد»، كما اين‏كه در اصطلاح فلسفي به زنده شدن (مرحله دوم دميدن) «كن رحماني» مي‏گويند.<ref> . مظاهري، معاد در قرآن، ص۱۴۴.</ref>
لازم به ياد آوري است كه معمولاً كلمات و لغاتي كه بشر با آن سروكار دارد، ابتدا از مفاهيمي حسّي و مادّي گرفته شده و كم كم با تغييراتي در وسعت معناي آن، در ساير موارد نيز به كار رفته است. قرآن نيز كه به زبان بشر نازل شده از همين مفاهيم و لغات استفاده نموده؛ مثل اين‏كه از لفظ «عين» (چشم) كه كنايه از علم، درك و نظارت خداست، يا«يد» (دست) كه كنايه از قدرت و سلطه خداست و نيز «عرش» و «كرسي» و... استفاده نموده است كه جملگي آن‏ها به عنوان تشبيه معقول به محسوس به كار مي‏روند؛ ولي عموماً در ضمن استفاده از اين مفاهيم، با بيان‏هاي گوناگون، گوشه‏ها و زواياي مختلف يك مطلب نشان داده مي‏شود تا هم لغات و مفاهيم از معناي اصلي خود منحرف نگردند و هم معاني اصلي در تنگناي معاني معمولي كلمات گرفتار نشوند؛ لذا (در همين مورد) علاوه بر تكرار ۱۲ بار كلمه نفخ در آيات ديگر، از كلمه «صيحه» به معنای فرياد و صداي بلند (۱۳ بار) و «ندا» به معنای صداي بلند و «نقر» به معنای كوبيدن به چيزي مثل طبل ۱ بار، «زجره» به معنای راندن با صدا (۲ بار) و «صافه» به معنای فرياد گوشخراش (۱ بار) نيز استفاده شده است كه حكايت از كنايي بودن نفخ صور و اشاره به دستور و اراده حق تعالي دارد.
علامه طباطبايي مي‏فرمايد: بنابراين «صور» حقيقتي است موجود كه داراي دو گونه صيحه است، صيحه ميراننده و صيحه زنده كننده... بنابراين «صيحه» يا «نفخه» چيزي جز كلمه‏اي الهي نيست كه آنان را مي‏ميراند و زنده مي‏كند. خداوند خود فرموده: {{قرآن|هوالذي يحيي و يميت فاذا قضي امراً فانما يقول له كن فيكون<ref> . مومن/ ۶۸.</ref>. اوست خدايي كه زنده مي‏كند و مي‏ميراند و هرگاه اراده كند به چيزي مي‏گويد: باش. پس آن شي‏ء موجود مي‏شود.
نتيجه: دو نفخه مزبور دو كلمه هستند: كلمه‏اي ميراننده و كلمه‏اي زنده كننده.<ref> . طباطبايي، سيد محمد حسين، انسان از آغاز تا انجام، انتشارات الزهرا، چاپ دوم، ۱۳۷۱، ص۹۰ ـ ۹۱.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==منابع جهت مطالعه بيشتر:==
۱. آموزش عقايد، آيت الله مصابح يزدي.
۲. معاد در قرآن، ج۴، آيت الله جوادي آملي.


۳. معاد شناسي، ج۴، سيد محمد حسين، تهراني.
== مطالعه بیشتر ==
* آموزش عقاید، آیت الله مصابح یزدی.
* معاد در قرآن، ج۴، آیت الله جوادی آملی.
* معادشناسی، ج۴، سید محمد حسین، تهرانی.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = معاد
| شاخه فرعی۱ = معاد
|شاخه فرعی۲ = سایر ویژگی‌های قیامت
| شاخه فرعی۲ = قیامت
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
| بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
  | بازبینی =
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۴

سؤال

منظور از نفخ صور چیست؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


نفخه صور به معنای دمیدن در شیپور و کنایه از پایان دنیا و آغاز آخرت است. در قرآن جریان نفخ صور و پایان دنیا با عبارات مختلفی همانند صیحه، ناقور، زجره و موارد دیگر آمده است.

معنای لغوی و اصطلاحی

نفخه در لغت به معنای دمیدن است.[۱] صور به معنای «صورت» و «شیپور» است و اینطور گفته‌اند که صور شاخی است که در آن می‌دمند.[۲] علامه طباطبایی می‌فرمایند: «در آیات قرآن چیزی که با آن بتوان «صور» را از لحاظ لفظی تفسیر نمود نیامده است، اما معنای لغوی آن یعنی شاخی که گاهی نیز آن را سوراخ می‌کرده‌اند و در آن می‌دمیدند، همانند شیپور».[۳] بنابر این معنای لغوی نفخه صور، دمیدن در شیپور می‌باشد.

نفخه صور در اصطلاح قرآنی، به پایان حیات این دنیا و آغاز حیات در آخرت گفته می‌شود. استفاده از این عبارت برای این امر در واقع از جنگ‌ها گرفته شده است که معمولاً اتفاقات مهم مثل آغاز و پایان نبردها توسط شیپوری اعلام می‌شد؛ بنابراین می‌توان گفت که نفخ صور، کنایه از اعلام دستور توقف زندگی دنیا و حرکت برای زندگی اخروی است. حضرت اسرافیل به اذن خدا خطاب به مخلوقات می‌گوید: «بمیرید» و بار دیگر می‌گوید: «زنده شوید»[۴]

در قرآن

قرآن در مورد نفخ صور اینطور آمده است: ﴿وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَیٰ فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ؛ و در صور دمیده می‌شود، پس هر که در آسمان‌ها و زمین است می‌میرد، مگر کسی را که خدا بخواهد، آن گاه بار دیگر در صور دمیده می‌شود، ناگاه همه آنان بر پای ایستاده می‌نگرند(زمر:۶۸)

کلمه نفخ در ۱۲ بار در آیات دیگر تکرار شده است و کلمات دیگری به معنای صور نیز آمده است مانند:

  • کلمه «صیحه» به معنای فریاد و صدای بلند
  • «ندای منادی» به معنای صدای بلند
  • «ناقور» به معنای کوبیدن به چیزی مثل طبل
  • «زجره» به معنای راندن با صدا
  • «صافه» به معنای فریاد گوشخراش


علامه طباطبایی می‌فرماید: «صور» حقیقتی است موجود که دارای دو گونه صیحه است، صیحه میراننده و صیحه زنده کننده… بنابراین «صیحه» یا «نفخه» چیزی جز کلمه‌ای الهی نیست که آنان را می‌می‌راند و زنده می‌کند.


مطالعه بیشتر

  • آموزش عقاید، آیت الله مصابح یزدی.
  • معاد در قرآن، ج۴، آیت الله جوادی آملی.
  • معادشناسی، ج۴، سید محمد حسین، تهرانی.


منابع

  1. قاموس قرآن، ج۷، ذیل کلمه نفخ.
  2. قاموس قرآن، ج۴، ذیل کلمه صور.
  3. طباطبایی، سید محمد حسین، حیات پس از مرگ، ص۴۳.
  4. مظاهری، معاد در قرآن، ص۱۴۴.