امام علی(ع) و آیات ملامت در جنگ احد: تفاوت میان نسخه‌ها
(تکمیل پاورقی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|غدیر}} | {{درگاه|غدیر}} | ||
کتب سیره و تاریخ [[پیامبر اسلام(ص)]] | کتب سیره و تاریخ [[پیامبر اسلام(ص)]]، [[صحابه]] و روایات اهل‌بیت(ع) [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان(ع)]] را از جمله افرادی دانسته‌اند که از جنگ فرار نکرد و تا آخر استقامت ورزید. | ||
زید بن وهب می‌گوید: به ابن مسعودگفتم: آیا به جز [[علی(ع)]] و ابودجانه و سهل بن حنیف، همه در جنگ احد فرار کردند؟ گفت: همه فرار کردند به جز علی(ع) و بعد، چهارده نفر برگشتند.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، قم، انتشارات مصطفوی، ۱۳۷۸، ج۳، ص۱۲۳.</ref> | زید بن وهب می‌گوید: به ابن مسعودگفتم: آیا به جز [[علی(ع)]] و ابودجانه و سهل بن حنیف، همه در جنگ احد فرار کردند؟ گفت: همه فرار کردند به جز علی(ع) و بعد، چهارده نفر برگشتند.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، قم، انتشارات مصطفوی، ۱۳۷۸، ج۳، ص۱۲۳.</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
پیامبر خدا(ص) کتیبه (گروهانی) را دید، فرمود: علی! به آنها حمله کن! حمله کرد و جمع آنها را از هم پاشید، و عمرو بن عبدالله و جمعی کشته شدند. باز کتیبه دیگری را دید و فرمود: آنها را از من دور کن، باز حمله کرد و جمع آنها را از هم پاشید و شیبه بن مالک عامری را کشت… (ابن شهر آشوب می‌گوید:) و در روایت ابی رافع آمده است: باز کتیبه دیگری را دید و فرمود: به آنها حمله کن، و او به آنها حمله برد و آنها را فراری داد و هاشم بن امیه مخزومی را کشت.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، قم، انتشارات مصطفوی، ۱۳۷۸، ج۳، ص۱۲۳.</ref> | پیامبر خدا(ص) کتیبه (گروهانی) را دید، فرمود: علی! به آنها حمله کن! حمله کرد و جمع آنها را از هم پاشید، و عمرو بن عبدالله و جمعی کشته شدند. باز کتیبه دیگری را دید و فرمود: آنها را از من دور کن، باز حمله کرد و جمع آنها را از هم پاشید و شیبه بن مالک عامری را کشت… (ابن شهر آشوب می‌گوید:) و در روایت ابی رافع آمده است: باز کتیبه دیگری را دید و فرمود: به آنها حمله کن، و او به آنها حمله برد و آنها را فراری داد و هاشم بن امیه مخزومی را کشت.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، قم، انتشارات مصطفوی، ۱۳۷۸، ج۳، ص۱۲۳.</ref> | ||
مؤلف فرازهایی از تاریخ اسلام از واقدی نقل می‌کند: روز احد، هشت نفر با پیامبر(ص) تا سر حد بذل جان بیعت کردند، سه تن از مهاجر (علی(ع) و طلحه و زبیر) و پنج تن از [[انصار]] بودند، و جز این هشت نفر همگی در لحظه خطرناک پا به فرار گذاردند.<ref>سبحاني، جعفر، فرازهايي از تاريخ اسلام، نشر مشعر، ۱۳۷۵ش، ص۲۸۱.</ref> | مؤلف فرازهایی از تاریخ اسلام از واقدی نقل می‌کند: روز احد، هشت نفر با پیامبر(ص) تا سر حد بذل جان بیعت کردند، سه تن از مهاجر (علی(ع) و طلحه و زبیر) و پنج تن از [[انصار]] بودند، و جز این هشت نفر همگی در لحظه خطرناک پا به فرار گذاردند.<ref>سبحاني، جعفر، فرازهايي از تاريخ اسلام، قم، نشر مشعر، ۱۳۷۵ش، ص۲۸۱.</ref> | ||
برای آگاهی کامل‌تر از واقعه به تاریخ کامل ابن اثیر، ج ۲، ص۱۰۷ و سیره ابن هشام، ج۲، ص۸۴ و مغازی واقدی، ج۱، ص۲۴۴ مراجعه کنید تا ماهیت و هویت پایمردان و نیز فراریان، و ثابت قدمان و کسانی که آیات [[قرآن]] به نکوهش ایشان پرداخته است آشکار گردد. | برای آگاهی کامل‌تر از واقعه به تاریخ کامل ابن اثیر، ج ۲، ص۱۰۷ و سیره ابن هشام، ج۲، ص۸۴ و مغازی واقدی، ج۱، ص۲۴۴ مراجعه کنید تا ماهیت و هویت پایمردان و نیز فراریان، و ثابت قدمان و کسانی که آیات [[قرآن]] به نکوهش ایشان پرداخته است آشکار گردد. | ||
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۹
گفته شده آیات ملامت در جنگ احد در مورد علی(ع) و کسانی است که نسبت به پیامبر(ص) بی‌توجهی کرده و فرار کردند، آیا صحت دارد؟
کتب سیره و تاریخ پیامبر اسلام(ص)، صحابه و روایات اهل‌بیت(ع) امیرمومنان(ع) را از جمله افرادی دانسته‌اند که از جنگ فرار نکرد و تا آخر استقامت ورزید.
زید بن وهب می‌گوید: به ابن مسعودگفتم: آیا به جز علی(ع) و ابودجانه و سهل بن حنیف، همه در جنگ احد فرار کردند؟ گفت: همه فرار کردند به جز علی(ع) و بعد، چهارده نفر برگشتند.[۱]
مؤلف «مناقب آل ابی‌طالب» باز از «تاریخ طبری» و مغازی ابن اسحاق و اخبار ابی رافع و… نقل می‌کند:
پیامبر خدا(ص) کتیبه (گروهانی) را دید، فرمود: علی! به آنها حمله کن! حمله کرد و جمع آنها را از هم پاشید، و عمرو بن عبدالله و جمعی کشته شدند. باز کتیبه دیگری را دید و فرمود: آنها را از من دور کن، باز حمله کرد و جمع آنها را از هم پاشید و شیبه بن مالک عامری را کشت… (ابن شهر آشوب می‌گوید:) و در روایت ابی رافع آمده است: باز کتیبه دیگری را دید و فرمود: به آنها حمله کن، و او به آنها حمله برد و آنها را فراری داد و هاشم بن امیه مخزومی را کشت.[۲]
مؤلف فرازهایی از تاریخ اسلام از واقدی نقل می‌کند: روز احد، هشت نفر با پیامبر(ص) تا سر حد بذل جان بیعت کردند، سه تن از مهاجر (علی(ع) و طلحه و زبیر) و پنج تن از انصار بودند، و جز این هشت نفر همگی در لحظه خطرناک پا به فرار گذاردند.[۳]
برای آگاهی کامل‌تر از واقعه به تاریخ کامل ابن اثیر، ج ۲، ص۱۰۷ و سیره ابن هشام، ج۲، ص۸۴ و مغازی واقدی، ج۱، ص۲۴۴ مراجعه کنید تا ماهیت و هویت پایمردان و نیز فراریان، و ثابت قدمان و کسانی که آیات قرآن به نکوهش ایشان پرداخته است آشکار گردد.