شهریه روحانیان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{جا:ویرایش}} {{سوال}} سؤال: چرا دانشجويان كه در دانشگاه ها مشغول تحصيل هستند، مانند طلاب حوزه شهريه نمي گيرد، مگر غير از اين است كه هردو درس مي خوانند؟ {{پایان سوال}} حوزه علميه مسئوليت ترويج معارف اسلامي و دفاع از مرزهاي عقيدتي و فرهنگ...» ایجاد کرد) برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }} | {{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
سؤال: چرا | سؤال: چرا دانشجویان که در دانشگاهها مشغول تحصیل هستند، مانند طلاب حوزه شهریه نمی‌گیرد، مگر غیر از این است که هردو درس می‌خوانند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
حوزه | حوزه علمیه مسئولیت ترویج معارف اسلامی و دفاع از مرزهای عقیدتی و فرهنگی اسلام را بر عهده دارد و روحانیت به عنوان پاسداران احکام اسلامی و پایگاه محکم اسلام در برابر انحرافات و کجروی‌ها در طول تاریخ وظیفه سنگینی را عهده‌دار هستند و از آنجا که فراگیری علوم اسلامی و تخصص در آن به دلیل گستردگی و زمانبر بودن، نیازمند صرف مدت زمان طولانی و اشتغال تمام وقت است که فرصت کسب درآمد و امرار معاش را از آنان سلب می‌کند، شهریه برای امرار معاش آنها در نظر گرفته شده است تا در سایه تأمین حداقل نیازهای زندگی به تحصیل، تدریس، پژوهش و تبلیغ بپردازند. بر خلاف دانشجویان که نسبت به طلاب حوزه مدت زمان بسیار کمتری را به تحصیل اشتغال دارند و پس از پایان تحصیل خود، مشغول به کار می‌شوند و می‌توانند درآمد مناسبی برای خود به دست آورند. | ||
طلاب و | طلاب و روحانیون در طول مدت عمر خود از همین شهریه برای تأمین زندگی خود استفاده می‌کنند و مقدار شهریه در بالاترین سطح علمی حوزه، مبلغی کمتر از حداقل حقوق کارگران است و بسیاری از طلاب در اداره زندگی و معیشت خود با مشکلات زیادی روبرو هستند و با قناعت و ساده زیستی روزگار می‌گذرانند. ضمن آنکه پرداخت شهریه به طلاب و روحانیون نیز مشروط به تحصیل و اشتغال به علوم حوزوی و دارا نبودن درآمد مناسب است و در صورت جذب طلاب در سازمان‌ها و مؤسسات، شهریه به آنها پرداخت نمی‌گردد و این دسته از روحانیون همانند سایر کارمندان حقوق دریافت می‌کنند. | ||
آنچه به عنوان | آنچه به عنوان شهریه به طلاب پرداخت می‌شود، از وجوهات شرعیه بوده و از اموال عمومی و دولتی هیچ مبلغی صرف هزینه معیشت طلاب نمی‌شود در حالی که مبالغی که صرف دانشگاهها و دانشجویان می‌شود، از اموال عمومی است. از این جهت اموال عمومی صرف طلاب نمی‌شود تا افراد اشکال یا اعتراضی نسبت به این هزینه داشته باشند و پرداخت وجوهات شرعیه نیز تکلیفی شرعی است و الزام قانونی و اجباری در پرداخت آن نیست. | ||
شهریه طلاب را می‌توان از یک نظر همچون بورسیه برخی دانشجویان در رشته‌های خاص دانست با این تفاوت که در دانشجویان بورسیه از ابتدا به آنها مبالغی پرداخت می‌شود و پس از اتمام دوره تحصیل، درآمد مناسب جایگاه خود را خواهند داشت، اما طلاب از ابتدای تحصیل تا پایان عمر مبلغ بسیار کمی را دریافت می‌کنند که قابل مقایسه با درآمد مشاغلی که دانشجویان در رشته‌های مختلف پس از پایان دوره تحصیلی خود می‌توانند به دست آورند، نیست. | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۹
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
سؤال: چرا دانشجویان که در دانشگاهها مشغول تحصیل هستند، مانند طلاب حوزه شهریه نمی‌گیرد، مگر غیر از این است که هردو درس می‌خوانند؟
حوزه علمیه مسئولیت ترویج معارف اسلامی و دفاع از مرزهای عقیدتی و فرهنگی اسلام را بر عهده دارد و روحانیت به عنوان پاسداران احکام اسلامی و پایگاه محکم اسلام در برابر انحرافات و کجروی‌ها در طول تاریخ وظیفه سنگینی را عهده‌دار هستند و از آنجا که فراگیری علوم اسلامی و تخصص در آن به دلیل گستردگی و زمانبر بودن، نیازمند صرف مدت زمان طولانی و اشتغال تمام وقت است که فرصت کسب درآمد و امرار معاش را از آنان سلب می‌کند، شهریه برای امرار معاش آنها در نظر گرفته شده است تا در سایه تأمین حداقل نیازهای زندگی به تحصیل، تدریس، پژوهش و تبلیغ بپردازند. بر خلاف دانشجویان که نسبت به طلاب حوزه مدت زمان بسیار کمتری را به تحصیل اشتغال دارند و پس از پایان تحصیل خود، مشغول به کار می‌شوند و می‌توانند درآمد مناسبی برای خود به دست آورند.
طلاب و روحانیون در طول مدت عمر خود از همین شهریه برای تأمین زندگی خود استفاده می‌کنند و مقدار شهریه در بالاترین سطح علمی حوزه، مبلغی کمتر از حداقل حقوق کارگران است و بسیاری از طلاب در اداره زندگی و معیشت خود با مشکلات زیادی روبرو هستند و با قناعت و ساده زیستی روزگار می‌گذرانند. ضمن آنکه پرداخت شهریه به طلاب و روحانیون نیز مشروط به تحصیل و اشتغال به علوم حوزوی و دارا نبودن درآمد مناسب است و در صورت جذب طلاب در سازمان‌ها و مؤسسات، شهریه به آنها پرداخت نمی‌گردد و این دسته از روحانیون همانند سایر کارمندان حقوق دریافت می‌کنند.
آنچه به عنوان شهریه به طلاب پرداخت می‌شود، از وجوهات شرعیه بوده و از اموال عمومی و دولتی هیچ مبلغی صرف هزینه معیشت طلاب نمی‌شود در حالی که مبالغی که صرف دانشگاهها و دانشجویان می‌شود، از اموال عمومی است. از این جهت اموال عمومی صرف طلاب نمی‌شود تا افراد اشکال یا اعتراضی نسبت به این هزینه داشته باشند و پرداخت وجوهات شرعیه نیز تکلیفی شرعی است و الزام قانونی و اجباری در پرداخت آن نیست.
شهریه طلاب را می‌توان از یک نظر همچون بورسیه برخی دانشجویان در رشته‌های خاص دانست با این تفاوت که در دانشجویان بورسیه از ابتدا به آنها مبالغی پرداخت می‌شود و پس از اتمام دوره تحصیل، درآمد مناسب جایگاه خود را خواهند داشت، اما طلاب از ابتدای تحصیل تا پایان عمر مبلغ بسیار کمی را دریافت می‌کنند که قابل مقایسه با درآمد مشاغلی که دانشجویان در رشته‌های مختلف پس از پایان دوره تحصیلی خود می‌توانند به دست آورند، نیست.
منابع