اسلام در نگاه گلدزیهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== آثار == | == آثار == | ||
گلدزیهر در طول حیات علمی خود آثار فراوانی در مورد اسلام‌شناسی منتشر کرد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد: | |||
* گفتارهایی دربارهٔ اسلام، که در کنار کتاب دیگری از گلدزیهر کامل‌ترین، مشهورترین و مؤثرترین اثر گلدزیهر خوانده شده است.<ref>بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ص ۳۳۴.</ref> این کتاب در سال ۱۹۱۰م در شهر هایدلبرگ به‌چاپ رسید و در فاصلهٔ کوتاهی پس از انتشار به زبان انگلیسی و فرانسوی برگردانده و منتشر شد. این کتاب در کشورهای اسلامی مورد توجه قرار گرفت. این توجه موجب شد تا سه تن از فضلای مصری به نام‌های محمد یوسف موسی، عبدالعزیز عبدالحق و علی حسن عبدالقادر آن را تحت عنوان العقیدة و الشریعة فی الاسلام ترجمه و منتشر کنند. [[علینقی منزوی]] (۱۳۰۲-۱۳۸۹)، مؤلف و کتابشناس، در سال ۱۳۵۰ این کتاب را از عربی به فارسی برگرداند و با عنوان [[درسهایی از اسلام|درسهایی از اسلام]] منتشر کرد.<ref>حسینی طباطبایی، نقد آثار خاورشناسان، ص ۱۰۰-۱۰۱.</ref> اساس این کتاب ارائهٔ دیدگاهی کلی دربارهٔ جنبه‌های مختلف اسلام است و ماهیت نگاه گلدزیهر به تمام حیات مذهبی اسلامی را نشان می‌دهد.<ref>بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ص ۳۳۴.</ref> | |||
* گرایش‌های تفسیری قرآن در میان مسلمانان، کتاب دومی از گلدزیهر که از سوی محققان به‌عنوان کامل‌ترین، مشهورترین و مؤثرترین اثر گلدزیهر به‌شمار رفته است.<ref>بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ص ۳۳۴.</ref> این کتاب در سال ۱۹۲۰م در لیدن هلند منتشر شد. در سال ۱۹۴۴م علی حسن عبدالقادر قسمتی از این کتاب را به عربی ترجمه کرد. عبدالحلیم نجار این کتاب را به طور کامل با نگارش حواشی در سال ۱۹۵۴م در مصر منتشر کرد. این ترجمهٔ عربی بعداً مبنای ترجمهٔ فارسی این کتاب در سال ۱۳۸۳ توسط سید ناصر طباطبایی با مقدمهٔ سید محمدعلی ایازی در تهران به چاپ رسید. | |||
* | |||
* | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۰۸
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
زندگینامه
ایگناس گُلدزیهر (Ignác Goldziher)، اسلام‌شناس و مستشرق نامدار مجارستانی، در سال ۱۸۵۰م در شهر استولونیسبورگ در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد. گُلدزیهر در سال ۱۸۷۰م تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتهٔ مطالعات شرق‌شناسی در دانشگاه لایپزیک به‌پایان رساند. او پس از بازگشت به مجارستان، به دانشیاری دانشگاه بوداپست رسید. هنوز مدتی از استقرار او در دانشگاه بوداپست نگذشته بود که از سوی وزارت فرهنگ مجارستان به همراه هیئتی تحقیقاتی به وین، لیدن و شرق اسلامی فرستاده شد.[۱]
گلدزیهر در سفر به شرق به سوریه، فلسطین و مصر رفت. در سوریه با شیخ طاهر جزایری رئیس کتابخانهٔ ظاهریه و عضور مجمع علمی دمشق طرح دوستی ریخت و در مصر از درس‌های دانشگاه الأزهر استفاده کرد. گلدزیهر در سال ۱۸۷۳م به مجارستان بازگشت. در دانشگاه بوداپست، توجه گلدزیهر بیش از پیش معطوف به مطالعات عربی و اسلامی شد و همین باعث رشد و شهرت او در مجامع علمی مجارستان و اروپا شد.[۲]
در سال ۱۸۷۱م، به عضویت مکاتبه‌ای آکادمی مجارستان رسید و در سال ۱۸۹۲م به عضویت فعال این آکادمی نائل شد. همچنین، او در سال ۱۸۹۴م به استادی زبان‌های سامی در دانشگاه بوداپست منصوب شد و از آن پس به‌عنوان خاورشناسی مطرح در مجامع علمی خاورشناسی شرکت کرد. گلدزیهر ربع قرن اخیر حیات خود را به تألیف آثار و تربیت شاگردان در حوزهٔ تحقیقات اسلامی گذراند و نهایتاً در سال ۱۹۲۱م در شهر بوداپست درگذشت.[۳]
آثار
گلدزیهر در طول حیات علمی خود آثار فراوانی در مورد اسلام‌شناسی منتشر کرد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:
- گفتارهایی دربارهٔ اسلام، که در کنار کتاب دیگری از گلدزیهر کامل‌ترین، مشهورترین و مؤثرترین اثر گلدزیهر خوانده شده است.[۴] این کتاب در سال ۱۹۱۰م در شهر هایدلبرگ به‌چاپ رسید و در فاصلهٔ کوتاهی پس از انتشار به زبان انگلیسی و فرانسوی برگردانده و منتشر شد. این کتاب در کشورهای اسلامی مورد توجه قرار گرفت. این توجه موجب شد تا سه تن از فضلای مصری به نام‌های محمد یوسف موسی، عبدالعزیز عبدالحق و علی حسن عبدالقادر آن را تحت عنوان العقیدة و الشریعة فی الاسلام ترجمه و منتشر کنند. علینقی منزوی (۱۳۰۲-۱۳۸۹)، مؤلف و کتابشناس، در سال ۱۳۵۰ این کتاب را از عربی به فارسی برگرداند و با عنوان درسهایی از اسلام منتشر کرد.[۵] اساس این کتاب ارائهٔ دیدگاهی کلی دربارهٔ جنبه‌های مختلف اسلام است و ماهیت نگاه گلدزیهر به تمام حیات مذهبی اسلامی را نشان می‌دهد.[۶]
- گرایش‌های تفسیری قرآن در میان مسلمانان، کتاب دومی از گلدزیهر که از سوی محققان به‌عنوان کامل‌ترین، مشهورترین و مؤثرترین اثر گلدزیهر به‌شمار رفته است.[۷] این کتاب در سال ۱۹۲۰م در لیدن هلند منتشر شد. در سال ۱۹۴۴م علی حسن عبدالقادر قسمتی از این کتاب را به عربی ترجمه کرد. عبدالحلیم نجار این کتاب را به طور کامل با نگارش حواشی در سال ۱۹۵۴م در مصر منتشر کرد. این ترجمهٔ عربی بعداً مبنای ترجمهٔ فارسی این کتاب در سال ۱۳۸۳ توسط سید ناصر طباطبایی با مقدمهٔ سید محمدعلی ایازی در تهران به چاپ رسید.
منابع
- ↑ بدوی، عبدالرحمن، فرهنگ کامل خاورشناسان، ترجمهٔ شکرالله خاکرند، قم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۵، ص ۳۲۸-۳۳۰.
- ↑ حسینی طباطبایی، سید مصطفی، نقد آثار خاورشناسان، تهران، انتشارات چاپخش، ۱۳۷۵، ص ۱۰۰.
- ↑ بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ص ۳۲۸-۳۳۰.
- ↑ بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ص ۳۳۴.
- ↑ حسینی طباطبایی، نقد آثار خاورشناسان، ص ۱۰۰-۱۰۱.
- ↑ بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ص ۳۳۴.
- ↑ بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ص ۳۳۴.