حقیقت توسل: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۱

سؤال

حقیقت توسل چیست؟ آیا از نظر آیات و روایات اسلامی توسل به غیر خدا جایز است؟

توسل به معنای واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد خداوند، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها است. به اعتقاد شیعیان، توسل از اموری است که در قرآن و روایات به آن توصیه شده و نمونه‌های بسیاری از آن در دعاها و زیارت امامان شیعه وجود دارد. توسل می‌تواند به هر شخص یا هر چیزی مانند پیامبران، اولیاء الهی و فرشتگان باشد که نزد خداوند محترم است.

مفهوم شناسی

توسل در لغت به معنای تقرب جستن یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت است، می‌باشد.^[۱] توسل در اصطلاح، وسیله قرار دادن موجود ارزشمندی در جهت رسیدن به اهداف و قرب الهی را توسل می‌نامند.^[۲]

توسل در قرآن

آیات متعددی در قرآن به توسل اشاره کرده‌اند:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ ای مؤمنان، پرهیزکار باشید و به سوی خدا، وسیله فراهم سازید و در راه او مبارزه کنید، باشد که رستگار گردید.﴾(مائده:۳۵) در این آیه، دستوری درباره «وسیله» به افراد با ایمان داده شده است. مفسران وسیله در این آیه را دارای معنای وسیعی دانسته‌اند و هر کار و هر چیزی که باعث نزدیک شدن به خداوند شود را شامل می‌گردد.

در قرآن آمده:﴿اگر آن‌ها هنگامی که به خویشتن ستم کردند (و مرتکب گناهی شدند) به نزد تو می‌آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش می‌کردند و رسول نیز برای آن‌ها طلب عفو می‌کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.﴾(نساء:۶۴) همچنین برادران یوسف به پدرشان گفتند﴿ای پدر! برای ما از درگاه خدا استغفار و طلب بخشش نما، که ما خطاکار هستیم﴾^[۳] از این دو آیه چنین استفاده شده که انبیاء و اولیاء، می‌توانند میان خدا و بندگان گناه‌کار، واسطه شوند و خداوند انسان‌ها را مورد عفو خویش قرار می‌دهد.

توسل در روایات اهل‌سنت

روایات متعددی در میان شیعیان و اهل سنت توسل به معنای مذکور را تأیید می‌کند. این روایات بسیار است و در کتاب‌های متعددی از جمله منابع اهل‌سنت، نقل شده است:

احمد بن حنبل از عالمان بزرگ اهل‌سنت،‌ از عثمان بن حنیف، نقل می‌کند:

«مردی نابینا نزد پیامبر آمد و گفت: از خدا بخواه تا مرا عافیت بخشد، ... پیامبر به او گفت تا وضو بگیرد و دو رکعت نماز بخواند. سپس چنین دعا بخواند: پروردگارا! من از تو درخواست می‌کنم و به وسیله محمد، پیامبر رحمت به تو روی می‌آورم. ای محمد من در مورد نیازم به وسیله تو به پروردگار خویش متوجه می‌شوم تا حاجتم را برآورده فرمایی، خدایا او را شفیع من گردان».^[۴] از این روایت استفاده شده که توسل به پیامبر اسلام(ص) به منظور برآورده شدن نیاز، جایز است.^[۵]

همچنین توسل به‌وسیله اهل‌بیت پیامبر(ص) نیز نقل شده است: «خاندان پیامبر وسیله من هستند، آن‌ها در پیشگاه او سبب تقرّب من می‌باشند. امیدوارم به سبب آن‌ها فردای قیامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود».^[۶]

توسل به غیر خدا

هدف از توسل نزدیک شدن به خداوند و برآورده شدن حاجت‌ها است. توسل جستن به انبیاء و معصومان(ع) اگر در راستای نزدیک شدن به خداوند باشد، در قرآن و روایات بسیاری به آن توصیه شده است. همچنین سوگند دادن خدا به مقام پیامبران، امامان(ع) و بندگان صالح و مؤمن خدا، جزء مفهوم وسیع توسل است.^[۷]

جستارهای وابسته

منابع

↑ ابن منظور، لسان العرب، دار احیاءالتراث العربی، ج۱۵، ص۳۰۱.
↑ حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۳.
↑ یوسف/ ۹۷.
↑ آلوسی، شهاب الدین، سید المحمود روح المعانی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۲۵.
↑ حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۷.
↑ السمهودی، نورالدین، دار احیاءالتراث العربی، بیروت، مجلد دوم (ج ۳ و ۴)، ص۱۳۷۱.
↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج۴، ص۳۶۵.

[1] ابن منظور، لسان العرب، دار احیاءالتراث العربی، ج۱۵، ص۳۰۱.

[2] حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۳.

[3] یوسف/ ۹۷.

[4] آلوسی، شهاب الدین، سید المحمود روح المعانی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۲۵.

[5] حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۷.

[6] السمهودی، نورالدین، دار احیاءالتراث العربی، بیروت، مجلد دوم (ج ۳ و ۴)، ص۱۳۷۱.

[7] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج۴، ص۳۶۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 {{پاسخ}}
-توسل به معنای واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد [[خداوند]]، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌هاست. به اعتقاد [[شیعیان]] توسل از اموری است که در [[قرآن]] و روایات به آن توصیه شده و نمونه‌های بسیاری از آن در دعاها و [[زیارت]] امامان شیعه به چشم می‌خورد. موضوع توسل می‌تواند هر کس یا هر چیزی باشد که نزد خداوند محترم است مانند [[پیامبران]]، اولیاء الهی و [[فرشتگان]].
+توسل به معنای واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد [[خداوند]]، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها است. به اعتقاد [[شیعیان]]، توسل از اموری است که در [[قرآن]] و روایات به آن توصیه شده و نمونه‌های بسیاری از آن در دعاها و [[زیارت]] امامان شیعه وجود دارد. توسل می‌تواند به هر شخص یا هر چیزی مانند [[پیامبران]]، اولیاء الهی و [[فرشتگان]] باشد که نزد خداوند محترم است.
 ==مفهوم شناسی==
-توسل در لغت به معنای تقرب جستن یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت است، می‌باشد<ref>ابن منظور، لسان العرب، دار احیاءالتراث العربی، ج ۱۵، ص۳۰۱.</ref> و در اصطلاح، «موجود ارزشمندی را جهت رسیدن به اهداف و قرب الهی، بین خود و خدا، وسیله قرار دادن» را توسل می‌نامند.<ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۳.</ref>
+توسل در لغت به معنای تقرب جستن یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت است، می‌باشد.<ref>ابن منظور، لسان العرب، دار احیاءالتراث العربی، ج۱۵، ص۳۰۱.</ref> توسل در اصطلاح، وسیله قرار دادن موجود ارزشمندی در جهت رسیدن به اهداف و قرب الهی را توسل می‌نامند.<ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۳.</ref>
-==توسل در قرآن و روایات==
+==توسل در قرآن==
-قرآن کریم می فرماید:
+آیات متعددی در قرآن به توسل اشاره کرده‌اند:
-*{{قرآن|یا ایّها الّذین آمنوا اِتّقو الله وَ ابْتغوا الیه الوسیله و جاهِدوا فی سبیلِهِ لَعلَّکُم تُفْلِحون}}<ref>مائده/ ۳۵.</ref> «ای مؤمنان، پرهیزکار باشید و به سوی خدا، وسیله فراهم سازید و در راه او مبارزه کنید، باشد که رستگار گردید». موضوع مهمی که در این [[آیه]] شریفه مورد توجه قرار گرفته، دستوری است که درباره «وسیله» به افراد با [[ایمان]] داده شده است، «وسیله» در اصل به معنای چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت می‌شود، می‌باشد؛ بنابراین وسیله در آیه فوق معنی بسیار وسیعی دارد و هر کار و هر چیزی را که باعث نزدیک شدن به [[پروردگار]] می‌شود، شامل می‌گردد که مهم‌ترین آن‌ها ایمان به [[خدا]] و [[پیامبر اکرم(ص)]] و [[جهاد]]<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج ۴، ص۳۶۴.</ref> و… خواهد بود.
+*{{قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ|ترجمه=ای مؤمنان، پرهیزکار باشید و به سوی خدا، وسیله فراهم سازید و در راه او مبارزه کنید، باشد که رستگار گردید.|سوره=مائده|آیه=۳۵}} در این آیه، دستوری  درباره «وسیله» به افراد با [[ایمان]] داده شده است. مفسران وسیله در این آیه را دارای معنای وسیعی دانسته‌اند و هر کار و هر چیزی که باعث نزدیک شدن به خداوند شود را شامل می‌گردد.
-*{{قرآن|وَلوانهم اذ ظلموا انفسهم جاءُوک فاستغفرواالله واستغفرلهم الرسول لوجدواالله تواباً رحیماً}}<ref>نساء/ ۶۴.</ref> اگر آن‌ها هنگامی که به خویشتن ستم کردند (و مرتکب گناهی شدند) به نزد تو می‌آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش می‌کردند و رسول نیز برای آن‌ها طلب عفو می‌کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.
+*در قرآن آمده:{{قرآن|ترجمه=اگر آن‌ها هنگامی که به خویشتن ستم کردند (و مرتکب گناهی شدند) به نزد تو می‌آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش می‌کردند و رسول نیز برای آن‌ها طلب عفو می‌کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.|سوره=نساء|آیه=۶۴}} همچنین برادران یوسف به پدرشان گفتند{{قرآن|ترجمه=ای پدر! برای ما از درگاه خدا استغفار و طلب بخشش نما، که ما خطاکار هستیم}}<ref>یوسف/ ۹۷.</ref> از این دو آیه چنین استفاده شده که انبیاء و اولیاء، می‌توانند میان خدا و بندگان گناه‌کار، واسطه شوند و خداوند انسان‌ها را مورد عفو خویش قرار می‌دهد.
-*{{قرآن|قالُوایا أبانا اسْتغفر لَنا ذُنُوبنا اِنّا کُنّا خاطِئین}}<ref>یوسف/ ۹۷.</ref> «گفتند (برادران یوسف) ای پدر! برای ما از درگاه خدا استغفار و طلب بخشش نما، که ما خطاکار هستیم».
+==توسل در روایات اهل‌سنت==
+روایات متعددی در میان [[شیعه|شیعیان]] و [[اهل سنت]] توسل به معنای مذکور را تأیید می‌کند. این روایات بسیار است و در کتاب‌های متعددی از جمله منابع اهل‌سنت، نقل شده است:
-از مفهوم دو آیه فوق چنین استفاده می‌شود که انبیاء و اولیای حق، می‌توانند میان خدا و بندگان گناه کار، واسطه شوند و به خاطر آن‌ها، خداوند از معصیت و عصیان انسان‌ها بگذرد و آنان را مورد عفو خویش قراردهد.
+* [[احمد بن حنبل]] از عالمان بزرگ اهل‌سنت،‌ از عثمان بن حنیف، نقل می‌کند:
+«مردی نابینا نزد پیامبر آمد و گفت: از خدا بخواه تا مرا عافیت بخشد، ... پیامبر به او گفت تا وضو بگیرد و دو رکعت [[نماز]] بخواند. سپس چنین دعا بخواند: پروردگارا! من از تو درخواست می‌کنم و به وسیله محمد، پیامبر رحمت به تو روی می‌آورم. ای محمد من در مورد نیازم به وسیله تو به پروردگار خویش متوجه می‌شوم تا حاجتم را برآورده فرمایی، خدایا او را شفیع من گردان».<ref>آلوسی، شهاب الدین، سید المحمود روح المعانی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۲۵.</ref> از این روایت استفاده شده که توسل به پیامبر اسلام(ص) به منظور برآورده شدن نیاز، جایز است.<ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۷.</ref>
-از روایات متعددی که از طرق [[شیعه]] و [[اهل سنت]] دراین زمینه وارد شده نیز به خوبی استفاده می‌شود که توسل به معنای مذکور، هیچ گونه اشکالی ندارد، بلکه این کار از جمله کارهای خوب به حساب می‌آید، تعداد این روایات بسیار زیاد است و در کتاب‌های متعددی نقل شده است.
-==توسل در روایات اهل سنّت==
-در منابع اهل‌سنت نیز به توسل پرداخته شده است:
-*احمد بن حنبل در مُسند خود از عثمان بن حنیف، چنین روایت می‌کند:
-«مردی نابینا نزد پیامبر گرامی آمد و گفت: از خدا بخواه تا مرا عافیت بخشد، پیامبر فرمود: اگر می‌خواهی [[دعا]] نمایم و اگر مایل هستی به تأخیر می‌اندازم و این بهتر می‌باشد. مرد نابینا عرض کرد: دعا بفرما. پیامبر گرامی او را فرمان داد تا وضو بگیرد و در وضوی خود دقت نماید و دو رکعت [[نماز]] بگذارد و این چنین دعا کند: پروردگارا! من از تو درخواست می‌کنم و به وسیله محمد، پیامبر رحمت به تو روی می‌آورم ای محمد من در مورد نیازم به وسیله تو به پروردگار خویش متوجه می‌شوم تا حاجتم را برآورده فرمایی، خدایا او را شفیع من گردان».<ref>آلوسی، شهاب الدین، سید المحمود روح المعانی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ج ۶، ص۱۲۵.</ref>
-از این روایت به خوبی استفاده می‌شود که توسل به پیامبر گرامی(ص) به منظور برآورده شدن نیاز، به وسیله آن حضرت جایز است، بلکه رسول خدا آن مردِ نابینا را فرمان داد تا آن گونه دعا کند، و با وسیله قرار دادن پیامبر(ص) بین خود و خدا، از پروردگار درخواست نماید و این معنا همان توسل به اولیای الهی است.<ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۷.</ref>
-همچنین توسل جستن نسبت به [[اهل بیت]] پیامبر(ص) نیز نقل شده است: آل النبی، ذریتی و هم الیه وسیلتی ارجو بهم اعطی غداً بیدالیمین صحیفتی<ref>السمهودی، نورالدین، دار احیاءالتراث العربی، بیروت، مجلد دوم (ج ۳ و ۴)، ص۱۳۷۱.</ref> «خاندان پیامبر وسیله من هستند، آن‌ها در پیشگاه او سبب تقرّب من می‌باشند. امیدوارم به سبب آن‌ها فردای قیامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود».
-بنابراین مانعی در توسل به پیشگاه خداوند به مقام پیامبر(ص) و اوصیا و اولیا الهی دیده نمی‌شود، و توسل جستن به هر امری و هر کسی که حقیقتاً در پیشگاه خدا مقامی داشته باشد مانعی ندارد.
+* همچنین توسل به‌وسیله اهل‌بیت پیامبر(ص) نیز نقل شده است: «خاندان پیامبر وسیله من هستند، آن‌ها در پیشگاه او سبب تقرّب من می‌باشند. امیدوارم به سبب آن‌ها فردای قیامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود».<ref>السمهودی، نورالدین، دار احیاءالتراث العربی، بیروت، مجلد دوم (ج ۳ و ۴)، ص۱۳۷۱.</ref>
 ==توسل به غیر خدا==
 {{نوشتار اصلی|توسل به غیر خداوند}}
-[[شفاعت]] پیامبران و [[امامان]] و بندگان صالح خدا که طبق صریح قرآن باعث تقرّب به پروردگار می‌گردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است و هم چنین پیروی از پیامبر(ص) و امام(ع) و گام نهادن در جای گام آن‌ها، زیرا همه این‌ها موجب نزدیکی به ساحت قدسی پروردگار می‌باشد، حتی سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان(ع) و بندگان صالح و مؤمن خدا که نشانه علاقه به آن‌ها و اهمیت دادن به مقام و مکتب آنان می‌باشد، جزء این مفهوم وسیع توسل می‌باشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج ۴، ص۳۶۵.</ref>
+هدف از [[توسل]] نزدیک شدن به [[خداوند]] و برآورده شدن حاجت‌ها است. توسل جستن به [[انبیاء]] و [[معصومان|معصومان(ع)]] اگر در راستای نزدیک شدن به خداوند باشد، در [[قرآن]] و روایات بسیاری به آن توصیه شده است. همچنین سوگند دادن خدا به مقام پیامبران، امامان(ع) و بندگان صالح و مؤمن خدا، جزء مفهوم وسیع توسل است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج۴، ص۳۶۵.</ref>
+{{پایان پاسخ}}
-سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند.{{پایان پاسخ}}
-{{مطالعه بیشتر}}
-==مطالعه بیشتر==
-* تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج ۴، ص۳۶۳ و ج ۸، ص۳۰۸ و ج ۷، ص۴۵ و ج ۱۰، ص۷۵ و ج ۲۱، ص۴۵۳ و ج ۱۶، ص۱۹۴.
-* شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، ص۱۴۳.
-* علامه طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، (ترجمه موسوی)، دفتر انتشارات اسلامی ج ۵ص ۵۳۵
-{{پایان مطالعه بیشتر}}
 ==جستارهای وابسته==
-*[[فلسفه توسل]]
+* [[فلسفه توسل]]
-*‌[[توسل به غیر خداوند]]
+*‌ [[توسل به غیر خداوند]]
-*[[حقیقت شفاعت]]
+* [[حقیقت شفاعت]]
 ==منابع==
@@ خط ۶۰: / خط ۳۸: @@
 {{شاخه
   | شاخه اصلی = کلام
-  |شاخه فرعی۱ = امامت عامه
+  | شاخه فرعی۱ = امامت عامه
-  |شاخه فرعی۲ = توسل
+  | شاخه فرعی۲ = توسل
-  |شاخه فرعی۳ =
+  | شاخه فرعی۳ =
 }}
 {{تکمیل مقاله
@@ خط ۷۲: / خط ۵۰: @@
   | نمایه = شد
   | تغییر مسیر =شد
   | ارجاعات =
+ | بازبینی نویسنده =
   | بازبینی = شد
   | تکمیل =
@@ خط ۷۹: / خط ۵۸: @@
 }}
 {{پایان متن}}
+[[ar:حقیقة التوسل]]
+[[en:Reality of Tawassul]]
+[[es:La legitimidad de la intermediación]]
+[[ps:توسل او د هغه حقیقت]]
 [[رده:توسل در منابع اهل سنت]]
 [[رده:توسل در قرآن]]
 [[رده:شرک]]