آیات قرآن درباره امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} آيا در قرآن نام و يادي از امام حسين(ع) شده است؟ {{پایان سوال}}...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آيا در قرآن نام و يادي از امام حسين(ع) شده است؟
آیا در قرآن نام و یادی از امام حسین(ع) شده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در بسياري از كتب تفسير و حديث و تاريخ، امام حسين(ع) از جمله مصاديق بارز آيه تطهير،<ref>احزاب/ ۳۳.</ref> مباهله،<ref>آل عمران/ ۶۱.</ref> مودت<ref>شوري/ ۲۳.</ref>، اطعام<ref>انسان/ ۸.</ref>و كلمات<ref>بقره/ ۳۷.</ref> و آيات پاياني سوره فجر دانسته شده، و روايات معتبري در اين باره نقل كرده‎اند. درباره آيات پاياني سوره فجر رواياتي نقل شده است كه اثبات كننده اين معناست كه اين آيات درباره حضرت سيدالشهداء امام حسين(ع) است در تفسير «البرهان» چنين آمده است:
{{درگاه|امام حسین}}
 
نام [[امام حسین(ع) جبران‌کننده گناهان|امام حسین(ع)]] در [[قرآن]] نیامده است. با این حال، براساس روایات، برخی آیات قرآن در مورد امام حسین(ع)‌ به‌صورت خاص و گاه عام،‌ مصداق پیدا کرده است:
امام صادق(ع) فرمود: اقرؤا سوره الفجر في فرائضكم و نوافلكم فانها سوره الحسين بن علي، سوره فجر را در نمازهاي واجب و نيز نماز مستحب خود بخوانيد؛ چرا كه اين سوره، سوره حسين بن علي است.
* [[آیه تطهیر]]<ref>سوره احزاب، آیه۳۳.</ref>  
 
* [[آیه مباهله]]<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۶۱.</ref>  
پس از اين كلام امام صادق و تحريض و تشويق مخاطبين به خواندن سوره فجر در نمازهايشان با اين كلام زيبا و دلنشين و همراه با دعاي «وارغبوا فيها رحمكم الله»؛ از سرشوق و رغبت به اين امر اقدام نماييد. خداوند شما را مورد رحمت و لطف قرار دهد، يكي از اشخاص حاضر در مجلس سؤالي مي‎نمايد ـ كه چه بسا سؤال بسياري از ماها نيز باشد؛ سؤال مي‎كند: چگونه اين سوره، سوره اختصاصي حسين بن علي شد؟
{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = امام صادق(ع):{{-}}در نماز های واجب و مستحب، سوره فجر بخوانید، چرا که این سوره حسین بن علی(ع) است. هر کس این سوره را بخواند در بهشت با حسین(ع) خواهد بود.<ref name=":0">طبرسی، فضل بن حسن، رسولی، هاشم، و یزدی طباطبایی، فضل‌الله، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، ج۱۰، ص ۷۳۰، ۱۴۰۸ق.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}}
 
* [[آیه مودت]]<ref>سوره شوری، آیه۲۳.</ref>
امام صادق(ع) فرمود: شما مگر اين بخش از آيه و كلام خداوند را نشنيده‎ايد كه مي‌فرمايد: «يا ايتها النفس المطمئنه ارجعي الي ربك راضيه مرضيه فادخلي في عبادي وادخلي جنتي» انما يعني الحسين بن علي ـ عليهما السّلام ـ فهو ذو النفس المطمئنه الراضيه المرضيه و اصحابه من آل محمد ـ صلوات الله عليهم ـ الرضوان عن الله يوم القيامه و هو راض عنهم، و هذه السوره في الحسين بن علي و شيعته و شيعه آل محمد خاصه، امام صادق(ع) در تفسير آيه مي‌فرمايد: اين آيه درباره حسين بن علي ـ عليهما السّلام ـ است؛ چرا كه آن بزرگوار صاحب نفس مطمئنه بود و از خدا راضي بود و خدا نيز از او راضي بود، و ياران آن بزرگوار از خاندان محمد(ص) از خداوند راضي بودند و خداوند نيز از آن‌ها راضي بود، و اين سوره فقط درباره حسين بن علي و شيعيان او و شيعيان آل محمد(ص) مي‌باشد.
* [[آیه اطعام]]<ref>سوره انسان، آیه۸.</ref>
 
* [[آیه کلمات]]<ref>سوره بقره، آیه۳۷.</ref>
و در پايان روايت، امام صادق(ع) مي‎فرمايند: من ادمن قراءه الفجر كان مع الحسين في درجته في الجنه، ان الله عزيز حكيم، هر كس در خواندن سوره فجر مداومت داشته باشد، با امام حسين در درجه‎اش در بهشت خواهد بود، به درستي كه خداوند بر هر چيز توانا و به هر امري دانا است.<ref>بحراني، سيد هاشم، البرهان في تفسير القرآن، قم، مؤسسه مطبوعاتي اسماعيليان، بي‎تا، ج۴، ص۴۶۱؛ و بحارالانوار، ج۲۴، ص۹۳ و ج۴۴، ص۲۱۸.</ref>
* آیات پایانی [[سوره فجر]]<ref>سوره فجر، آیه ۲۷-۳۰.</ref>
 
در روايت ديگري كه از ابوبصير از امام صادق(ع) نقل شده است، امام صادق(ع) مي‌فرمايد: يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّه ؛ ارْجِعِي إِلى‏ رَبِّكِ راضِيَه مَرْضِيَّه » الآيه يعني الحسين ابن علي ـ عليهما السّلام ـ<ref>حويزي، تفسير نورالثقلين، ج۵، ص۵۷۷؛ و بحراني، سيد هاشم، البرهان في تفسير القرآن، ج۴، ص۴۶۰؛ و بحارالانوار، ج۲۴، ص۳۵۰؛ و تفسير القمي، علي بن ابراهيم قمي، قم، دارالكتاب، چاپ سوم، ۱۴۱۴ ق، ج۲، ص۴۲۲.</ref> مراد از «نفس المطمئنه» كه از خداوند راضي و خداوند نيز از او راضي است، حسين بن علي(ع) است در اين آيات، كلمه «نفس المطمئنه» نقش كليدي و محوري دارد به طوري كه فهم معناي آيه تا حدود زيادي به روشن شدن معناي اين واژه بستگي دارد، و چه بسا وجود اين كلمه در اين آيه موجب تفسير و بيان شأن نزول آيه، درباره حسين بن علي(ع) گرديده است، و آن حضرت مصداق اتم و اكمل آن به حساب آمده است.
 
سؤالي كه در اينجا مي‌تواند مطرح شود اين است كه چه امري باعث اين تقريب و تقارن گرديده است؟ و چرا حسين بن علي(ع) از ميان معصومين(ع) به عنوان مصداق اين آيه معرفي گرديده است؟
 
در پاسخ بايد گفت: با توجّه به آنچه كه در تاريخ عاشورا به فراواني نقل گرديده است كه از يك سو براي حادثه عظيم عاشورا، هيچ واقعه و حادثه‎اي به عنوان نظير و مانند و شبيه سراغ نداريم، و مصيبت بزرگي كه در اين رويداد عظيم تاريخي بر خاندان عصمت و طهارت(ع) وارد گرديد، در تاريخ نمونه ديگري ندارد، و از ديگر سو، قرباني بزرگ اين حادثه حضرت سيدالشهداء(ع) بود كه در سهمگين‎ترين حالات و لحظات و شكننده‎ترين ماجراهاي اين حادثه، در نهايت اطمينان و آرامش نفس بود، به طوري كه در روايت راويان شاهد حادثه آمده است كه هر چه اين حادثه به پايان خود كه شهادت حضرت سيدالشهداء(ع) بود نزديك‎‎تر مي‎شد، چهره دلرباي امام، زيباتر و برافروخته‎تر مي‎شد، و براي لقاي پروردگار آماده‎تر.
 
از اتفاقات سهمگين و تزلزل آفرين آن حادثه در چهره امام، ذره‎اي سستي و ضعف و يا بي‎صبري و جزع و شكوه ديده نشد و در عوض در اين ماجرا از ابتدا تا انتها ميزان تسليم و صبر آن حضرت كه ناشي از اطمينان و آرامش نفس بود، افزوده‎تر مي‎شد. و اين جمله آخر آن حضرت در لحظات پاياني عمر شريفش شنيدني و زيباست: صبراً علي قضائك يا ربّ لا اله سواك يا غياث المستغيثين، مالي ربّ سواك و لا معبود غيرك، صبراً‌علي حكمك، بر قضاي تو شكيبا هستم! پروردگارا! معبودي جز تو نيست، اي پناه بي‎پناهان! من غير از تو پروردگار و معبودي ندارم، برخواست و اراده تو شكيبا هستم.<ref>موسوعه كلمات الامام الحسين(ع)، ص۵۱۰.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
== منابع==
==مطالعه بيشتر==
{{پانویس|۲}}
 
ـ تفسير قمي تأليف علي بن ابراهيم قمي، ج۲، ص۴۲۲.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی =  
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
| شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ = شأن نزول
| شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =  
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
| شناسه =  
| شناسه = -
| تیترها =  
| تیترها = -
| ویرایش =  
| ویرایش = شد
| لینک‌دهی =  
| لینک‌دهی = شد
| ناوبری =  
| ناوبری =  
| نمایه =  
| نمایه =  
| تغییر مسیر =  
| تغییر مسیر =  
| ارجاعات =  
| ارجاعات =  
| بازبینی =  
| بازبینی = شد
| تکمیل =  
| تکمیل =  
| اولویت =  
| اولویت = ج
| کیفیت =  
| کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۷

سؤال

آیا در قرآن نام و یادی از امام حسین(ع) شده است؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


نام امام حسین(ع) در قرآن نیامده است. با این حال، براساس روایات، برخی آیات قرآن در مورد امام حسین(ع)‌ به‌صورت خاص و گاه عام،‌ مصداق پیدا کرده است:

امام صادق(ع):
در نماز های واجب و مستحب، سوره فجر بخوانید، چرا که این سوره حسین بن علی(ع) است. هر کس این سوره را بخواند در بهشت با حسین(ع) خواهد بود.[۳]

منابع

  1. سوره احزاب، آیه۳۳.
  2. سوره آل‌عمران، آیه ۶۱.
  3. طبرسی، فضل بن حسن، رسولی، هاشم، و یزدی طباطبایی، فضل‌الله، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، ج۱۰، ص ۷۳۰، ۱۴۰۸ق.
  4. سوره شوری، آیه۲۳.
  5. سوره انسان، آیه۸.
  6. سوره بقره، آیه۳۷.
  7. سوره فجر، آیه ۲۷-۳۰.