آیات قرآن درباره امام حسین(ع): تفاوت میان نسخهها
جز (added Category:امام حسین(ع) using HotCat) |
(←منابع) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
* آیه تطهیر،<ref>(احزاب: ۳۳).</ref> | * آیه تطهیر،<ref>(احزاب: ۳۳).</ref> | ||
* آیه مباهله،<ref>(آلعمران: ۶۱).</ref> | * آیه مباهله،<ref>(آلعمران: ۶۱).</ref> | ||
* آیه مودت،<ref>(شوری: ۲۳).</ref> | * {{جعبه نقل قول| عنوان = | نقلقول = امام صادق(ع):{{-}}در نماز های واجب و مستحب، سوره فجر بخوانید، چرا که این سوره حسین بن علی(ع) است. هر کس این سوره را بخواند در بهشت با حسین(ع) خواهد بود.<ref name=":0">طبرسی، فضل بن حسن، رسولی، هاشم، و یزدی طباطبایی، فضلالله، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، ج۱۰، ص ۷۳۰، ۱۴۰۸ق.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پسزمینه =#FFF9E7| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}}آیه مودت،<ref>(شوری: ۲۳).</ref> | ||
* آیه اطعام<ref>(انسان: ۸).</ref> | * آیه اطعام<ref>(انسان: ۸).</ref> | ||
* آیه کلمات<ref>(بقره: ۳۷).</ref> | * آیه کلمات<ref>(بقره: ۳۷).</ref> | ||
* آیات پایانی سوره فجر<ref>(فجر: ۲۷-۳۰).</ref>. | * آیات پایانی سوره فجر<ref>(فجر: ۲۷-۳۰).</ref>. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع== | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | |||
| شاخه فرعی۱ = آیات و سورهها | |||
| شاخه فرعی۲ = شأن نزول | |||
| شاخه فرعی۳ = | |||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = - | |||
| تیترها = - | |||
| ویرایش = | |||
| لینکدهی = | |||
| ناوبری = | |||
| نمایه = | |||
| تغییر مسیر = | |||
| ارجاعات = | |||
| بازبینی = | |||
| تکمیل = | |||
| اولویت = | |||
| کیفیت = | |||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:امام حسین(ع)]] | [[رده:امام حسین(ع)]] |
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۹
سؤال
آیا در قرآن نام و یادی از امام حسین(ع) شده است؟
نام امام حسین(ع) در قرآن نیامده است. با توجه به اشاره احادیث تفسیری از اهل بیت(ع)، برخی از آیات قرآن درباره امام حسین(ع) یا اینکه امام یکی از مصادیق این آیات میباشد:
امام صادق(ع):در نماز های واجب و مستحب، سوره فجر بخوانید، چرا که این سوره حسین بن علی(ع) است. هر کس این سوره را بخواند در بهشت با حسین(ع) خواهد بود.[۳]
آیه مودت،[۴]