ستایش خداوند از خود در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
</ref> كلمه «تبارك» در باره هر چيزى استعمال شود از كثرت صدور خيرات و بركات از آن چيز خبر می‌دهد. و به معناى ثبوت خير در هر چيز است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۹، ص: ۵۸۴. و ج۱۵، ص۲۳۸. | </ref> كلمه «تبارك» در باره هر چيزى استعمال شود از كثرت صدور خيرات و بركات از آن چيز خبر می‌دهد. و به معناى ثبوت خير در هر چيز است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۹، ص: ۵۸۴. و ج۱۵، ص۲۳۸. | ||
</ref> برخی هم گفته‌اند به معنای تعظّم و تمجّد: بزرگوار و مجيد است.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ج۱۴، ص: ۱۹۲. | |||
</ref> | </ref> | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰
ستایش خداوند از خود در قرآن برای چیست؟
خداوند در چندین آیه، بعد از خلقت انسان و آسمان‌ها و زمین خود را ستایش کرده است. اما نه از نوع ستایش انسانی، بلکه هدف از این کار، توصیف قدرت خدایی‌اش است تا انسان‌ها را متوجه خالقیت و ربوبیت خود سازد و از عبادت غیر خودش بازدارد.
ستایش پس از آفرینش انسان و آسمان و زمین
در چندین آیه قرآن[۱]، پس و پیش از بیان خلقت انسان و مراحل آن و نیز آفرینش آسمان و زمین و خداوند واژه «تبارک» را برای خود به کار می‌برد و خود و خالقیت خود را ستایش می‌کند: ﴿تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ؛ بزرگوار [و خجسته] است آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست.﴾(ملک:۱)
«تبارك» از ماده «بركت» به معنى دوام و بقاء و زوالناپذيرى آمده، و در مورد هر نعمتى كه پايدار و با دوام باشد گفته شده است. در آيه فوق در حقيقت دليل مبارك بودن ذات پاك خدا ذكر شده و آن مالكيت و حاكميت او بر جهان و قدرت او بر همه چيز است، و به همين دليل وجودى است زوالناپذير و پربركت.[۲]
مفسران گفته‌اند لايقترين وجود براى صفت «مبارک» همان وجود خدا است؛ او وجودى است مبارك ازلى، ابدى و سرچشمه همه بركات و نيكي‌ها و خير مستمر.[۳] كلمه «تبارك» در باره هر چيزى استعمال شود از كثرت صدور خيرات و بركات از آن چيز خبر می‌دهد. و به معناى ثبوت خير در هر چيز است.[۴] برخی هم گفته‌اند به معنای تعظّم و تمجّد: بزرگوار و مجيد است.[۵]
منابع
- ↑ سوره غافر آیه ۶۴، سوره مؤمنون آیه ۱۴، سوره اعراف آیه ۵۴، سوره فرقان آیه ۱، سوره ملک آیه ۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۴، ص: ۳۱۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۶، ص: ۲۰۸.
- ↑ علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۹، ص: ۵۸۴. و ج۱۵، ص۲۳۸.
- ↑ ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ج۱۴، ص: ۱۹۲.