نزول وحی بر حضرت خضر در عصر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
پس از [[پیامبر اسلام(ص)]]، نبوت تشریعی و رسالت به پایان رسید ولی نبوت غیر تشریعی و نبوت عامه همچنان باقی است و نزول وحی نیز هنوز صورت می‌گیرد؛ لذا به [[حضرت خضر(ع)]] به عنوان اینکه نبی و صاحب نبوت عامه می‌باشند و به جهت دریافت اخبار و معارف الهی، [[وحی]] نازل می‌شود. | |||
نبی کسی است که خواب می‌بیند و در خواب به او وحی می‌شود؛ ولی رسول کسی است که ملک وحی بر او نازل می‌شود و او ملک را می‌بیند و با او سخن می‌گوید؛ و گویند: رسول کسی است که دارای کتاب باشد، ولی نبی این گونه نیست؛ و نیز می‌گویند: رسول کسی است که به او وحی می‌شود و مأمور ابلاغ آن | == تفاوت رسالت و نبوت == | ||
نبی کسی است که خواب می‌بیند و در خواب به او وحی می‌شود؛ ولی رسول کسی است که ملک وحی بر او نازل می‌شود و او ملک را می‌بیند و با او سخن می‌گوید؛ و گویند: رسول کسی است که دارای کتاب باشد، ولی نبی این گونه نیست؛ و نیز می‌گویند: رسول کسی است که به او وحی می‌شود و مأمور ابلاغ آن است، ولی نبی کسی است که از طرف خدا به او وحی شده، خواه مأمور رساندن محتوای وحی به مردم باشد یا نباشد.<ref>مصباح، محمد تقی، راهنمایی‌شناسی، ج۲، ص۱۶–۱۳.</ref> | |||
وحی‌ای که به انبیاء نازل می‌شود یا دستور جدیدی را به همراه دارد و از سنخ تشریع | وحی‌ای که به انبیاء نازل می‌شود یا دستور جدیدی را به همراه دارد و از سنخ تشریع است؛ یا اینکه نزول وحی، به انجام عمل، اراده، عزم و انگیزه‌ای تعلق می‌گیرد. | ||
بنابراین رسالت به معنای رهبری جامعه و بیان حلال و حرام و واجب و مستحب و مکروه و مباح و مانند آن؛ یک نبوت خاصی است که از آن به نبوت تشریعی تعبیر می‌شود. در مقابل آن نبوت غیر تشریعی یا نبوت عامه به این معناست که شخص از طریق وحی اطلاع به وقایعی که در جهان اتفاق می‌افتد و خواهد افتاد پیدا می‌کند، آینده خودش را می‌بیند و از آینده دیگران خبر می‌دهد و… که در این مقام شخص بواسطه فنای فی الله | بنابراین رسالت به معنای رهبری جامعه و بیان حلال و حرام و واجب و مستحب و مکروه و مباح و مانند آن؛ یک نبوت خاصی است که از آن به نبوت تشریعی تعبیر می‌شود. در مقابل آن نبوت غیر تشریعی یا نبوت عامه به این معناست که شخص از طریق وحی اطلاع به وقایعی که در جهان اتفاق می‌افتد و خواهد افتاد پیدا می‌کند، آینده خودش را می‌بیند و از آینده دیگران خبر می‌دهد و… که در این مقام شخص بواسطه فنای فی الله بر حقائق و اخبار و معارف الهی اطلاع پیدا می‌کند؛ که این نوع از نبوت، پشتوانه هرگونه رسالت و نبوت تشریعی است.<ref>آیت الله جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی، قم، مؤسسه اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۲۶.</ref> | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۰
آیا هنوز بر خضر نبی(ع) وحی الهی صورت می‌گیرد؟
پس از پیامبر اسلام(ص)، نبوت تشریعی و رسالت به پایان رسید ولی نبوت غیر تشریعی و نبوت عامه همچنان باقی است و نزول وحی نیز هنوز صورت می‌گیرد؛ لذا به حضرت خضر(ع) به عنوان اینکه نبی و صاحب نبوت عامه می‌باشند و به جهت دریافت اخبار و معارف الهی، وحی نازل می‌شود.
تفاوت رسالت و نبوت
نبی کسی است که خواب می‌بیند و در خواب به او وحی می‌شود؛ ولی رسول کسی است که ملک وحی بر او نازل می‌شود و او ملک را می‌بیند و با او سخن می‌گوید؛ و گویند: رسول کسی است که دارای کتاب باشد، ولی نبی این گونه نیست؛ و نیز می‌گویند: رسول کسی است که به او وحی می‌شود و مأمور ابلاغ آن است، ولی نبی کسی است که از طرف خدا به او وحی شده، خواه مأمور رساندن محتوای وحی به مردم باشد یا نباشد.[۱]
وحی‌ای که به انبیاء نازل می‌شود یا دستور جدیدی را به همراه دارد و از سنخ تشریع است؛ یا اینکه نزول وحی، به انجام عمل، اراده، عزم و انگیزه‌ای تعلق می‌گیرد.
بنابراین رسالت به معنای رهبری جامعه و بیان حلال و حرام و واجب و مستحب و مکروه و مباح و مانند آن؛ یک نبوت خاصی است که از آن به نبوت تشریعی تعبیر می‌شود. در مقابل آن نبوت غیر تشریعی یا نبوت عامه به این معناست که شخص از طریق وحی اطلاع به وقایعی که در جهان اتفاق می‌افتد و خواهد افتاد پیدا می‌کند، آینده خودش را می‌بیند و از آینده دیگران خبر می‌دهد و… که در این مقام شخص بواسطه فنای فی الله بر حقائق و اخبار و معارف الهی اطلاع پیدا می‌کند؛ که این نوع از نبوت، پشتوانه هرگونه رسالت و نبوت تشریعی است.[۲]
مطالعه بیشتر
- مآثر، حسن‌زاده آملی، جلد ۲، نبوت تشریعی و انبائی.
- ترجمه المیزان، ج۱۸، ص۱۰۷ و جلد ۱۲، ص۴۲۳.
- نبوت، مرتضی مطهری.