عذاب عمومی پس از پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}[[خداوند | {{پاسخ}}[[خداوند]] خطاب به پیامبرش فرموده تا زمانی که در میان مردم باشد، آن‌ها را عذاب نمی‌کند و همچنین تا زمانی که استغفار کنند، نیز عذاب نمی‌بینند: «{{قرآن|وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ|ترجمه=خداوند، تا تو در میان آن‌ها هستی، آن‌ها را مجازات نخواهد کرد، و نیز تا استغفار می‌کنند خدا عذاب‌شان نمی‌کند.|سوره=انفال|آیه=۳۳}} براساس این آیه دو عامل بازدارنده از نزول عذاب آسمانی بر امت اسلامی وجود دارد: | ||
*وجود پیامبر. | *وجود پیامبر. | ||
*[[توبه]] و استغفار. | *[[توبه]] و استغفار. | ||
[[امام علی(ع)]] فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی | [[امام علی(ع)]] فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی وجود دارد؛ یکی وجود پیامبر بود که برداشته شد. اما دومی که استغفار است وجود دارد و باید بدان تمسک جست.<ref>نهج البلاغه حکمت ۸۸.</ref> از این روایت به دست می‌آید که در زمان حیات پیامبر اسلام که قرآن او را «رحمت برای عالمیان» معرفی کرده،<ref>انبیاء ۱۰۷.</ref> مردم از نزول [[عذاب|عذاب آسمانی]] در امان بوده‌اند. در زمان حاضر نیز گرچه گناهانی که سبب نزول عذاب شود، رخ می‌دهد، ولی [[استغفار]] و [[توبه]] و پشیمانی سبب رفع آن عذاب‌ها می‌شود. | ||
همچنین وجود [[ایمان|مومنانی]] که پیوسته در حال دعا و استغفار هستند، نیز از علت‌های رفع عذاب از سایر مردم می‌باشد. در [[حدیثی قدسی]] از [[پیامبر اسلام]] آمده است که خداوند فرمود: «قسم به عزت و جلالم اگر نبودند آنان‌که مرا به چشم برهم زدن عبادت کنند (یعنی به اندازه چشم برهم زدنی هم از من غافل نیستند). و اگر نمی‌بودند پرهیزگاران، از آسمان یک قطره باران فرو نمی‌فرستادم و یک برگ سبز نمی‌رویاندم.»<ref>شیخ صدوق، ترجمه جامع الاخبار، کتاب فروشی اسلامیه، ۱۴۰۳ق، ص۲۱۱.</ref> | همچنین وجود [[ایمان|مومنانی]] که پیوسته در حال دعا و استغفار هستند، نیز از علت‌های رفع عذاب از سایر مردم می‌باشد. در [[حدیثی قدسی]] از [[پیامبر اسلام]] آمده است که خداوند فرمود: «قسم به عزت و جلالم اگر نبودند آنان‌که مرا به چشم برهم زدن عبادت کنند (یعنی به اندازه چشم برهم زدنی هم از من غافل نیستند). و اگر نمی‌بودند پرهیزگاران، از آسمان یک قطره باران فرو نمی‌فرستادم و یک برگ سبز نمی‌رویاندم.»<ref>شیخ صدوق، ترجمه جامع الاخبار، کتاب فروشی اسلامیه، ۱۴۰۳ق، ص۲۱۱.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۸ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۰
چرا از زمان پیامبر اکرم(ص) به بعد عذاب جمعی نازل نشده است؟ (همانند عذاب‌های قوم حضرت نوح یا قوم عاد)
خداوند خطاب به پیامبرش فرموده تا زمانی که در میان مردم باشد، آن‌ها را عذاب نمی‌کند و همچنین تا زمانی که استغفار کنند، نیز عذاب نمی‌بینند: «﴿وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ؛ خداوند، تا تو در میان آن‌ها هستی، آن‌ها را مجازات نخواهد کرد، و نیز تا استغفار می‌کنند خدا عذاب‌شان نمی‌کند.﴾(انفال:۳۳) براساس این آیه دو عامل بازدارنده از نزول عذاب آسمانی بر امت اسلامی وجود دارد:
- وجود پیامبر.
- توبه و استغفار.
امام علی(ع) فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی وجود دارد؛ یکی وجود پیامبر بود که برداشته شد. اما دومی که استغفار است وجود دارد و باید بدان تمسک جست.[۱] از این روایت به دست می‌آید که در زمان حیات پیامبر اسلام که قرآن او را «رحمت برای عالمیان» معرفی کرده،[۲] مردم از نزول عذاب آسمانی در امان بوده‌اند. در زمان حاضر نیز گرچه گناهانی که سبب نزول عذاب شود، رخ می‌دهد، ولی استغفار و توبه و پشیمانی سبب رفع آن عذاب‌ها می‌شود.
همچنین وجود مومنانی که پیوسته در حال دعا و استغفار هستند، نیز از علت‌های رفع عذاب از سایر مردم می‌باشد. در حدیثی قدسی از پیامبر اسلام آمده است که خداوند فرمود: «قسم به عزت و جلالم اگر نبودند آنان‌که مرا به چشم برهم زدن عبادت کنند (یعنی به اندازه چشم برهم زدنی هم از من غافل نیستند). و اگر نمی‌بودند پرهیزگاران، از آسمان یک قطره باران فرو نمی‌فرستادم و یک برگ سبز نمی‌رویاندم.»[۳]
علاوه بر این‌ها وجود امام زمان(عج) و دعاهای ایشان نیز در جلوگیری از نزول عذاب‌های آسمانی نقش مؤثر دارد.
منابع