عذاب عمومی پس از پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[عذاب الهی]] براساس معیارهایی است که [[خداوند]] به برخی از آن‌ها آگاهی داده است برای نمونه برخی قوم‌ها به دلیل تکذیب [[انبیاء]] یا [[ظلم]] و ستم‌های دیگر عذاب شده‌اند. | [[عذاب الهی]] براساس معیارهایی است که [[خداوند]] به برخی از آن‌ها آگاهی داده است برای نمونه برخی قوم‌ها به دلیل تکذیب [[انبیاء]] یا [[ظلم]] و ستم‌های دیگر عذاب شده‌اند. | ||
خداوند در [[قرآن کریم]] خطاب به پیامبرش فرمود: «{{قرآن|وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ | خداوند در [[قرآن کریم]] خطاب به پیامبرش فرمود: «{{قرآن|وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ|ترجمه=خداوند، تا تو در میان آن‌ها هستی، آن‌ها را مجازات نخواهد کرد، و نیز تا استغفار می‌کنند خدا عذاب‌شان نمی‌کند.|سوره=انفال|آیه=۳۳}} | ||
از این آیه به دست می‌آید که دو عامل باز دارنده از نزول عذاب آسمانی بر امت اسلامی وجود دارد: | |||
*وجود پیامبر. | *وجود پیامبر. | ||
*[[توبه]] و استغفار. | *[[توبه]] و استغفار. | ||
[[امام علی(ع)]] فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی بود. یکی از آن‌ها وجود پیامبر بود که برداشته شد. هم‌اکنون به دومی یعنی استغفار تمسک جویید.<ref>نهج البلاغه حکمت ۸۸.</ref> براین اساس معلوم می‌شود در زمان حیات پیامبر اسلام که قرآن آن‌را «رحمت برای عالمیان» معرفی کرده،<ref>انبیاء ۱۰۷.</ref> مردم از نزول عذاب آسمانی در امان بوده‌اند. در زمان حاضر نیز گر چه گناهانی که سبب نزول عذاب شود، رخ می‌دهد، ولی استغفار و توبه و پشیمانی سبب رفع آن عذاب‌ها می‌شود. | [[امام علی(ع)]] فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی بود. یکی از آن‌ها وجود پیامبر بود که برداشته شد. هم‌اکنون به دومی یعنی استغفار تمسک جویید.<ref>نهج البلاغه حکمت ۸۸.</ref> براین اساس معلوم می‌شود در زمان حیات پیامبر اسلام که قرآن آن‌را «رحمت برای عالمیان» معرفی کرده،<ref>انبیاء ۱۰۷.</ref> مردم از نزول عذاب آسمانی در امان بوده‌اند. در زمان حاضر نیز گر چه گناهانی که سبب نزول عذاب شود، رخ می‌دهد، ولی استغفار و توبه و پشیمانی سبب رفع آن عذاب‌ها می‌شود. | ||
نسخهٔ ۱۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۳۱
چرا از زمان پیامبر اکرم(ص) به بعد عذاب جمعی نازل نشده است؟ (همانند عذابهای قوم حضرت نوح یا قوم عاد)
عذاب الهی براساس معیارهایی است که خداوند به برخی از آن‌ها آگاهی داده است برای نمونه برخی قوم‌ها به دلیل تکذیب انبیاء یا ظلم و ستم‌های دیگر عذاب شده‌اند.
خداوند در قرآن کریم خطاب به پیامبرش فرمود: «﴿وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ؛ خداوند، تا تو در میان آن‌ها هستی، آن‌ها را مجازات نخواهد کرد، و نیز تا استغفار می‌کنند خدا عذاب‌شان نمی‌کند.﴾(انفال:۳۳) از این آیه به دست می‌آید که دو عامل باز دارنده از نزول عذاب آسمانی بر امت اسلامی وجود دارد:
- وجود پیامبر.
- توبه و استغفار.
امام علی(ع) فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی بود. یکی از آن‌ها وجود پیامبر بود که برداشته شد. هم‌اکنون به دومی یعنی استغفار تمسک جویید.[۱] براین اساس معلوم می‌شود در زمان حیات پیامبر اسلام که قرآن آن‌را «رحمت برای عالمیان» معرفی کرده،[۲] مردم از نزول عذاب آسمانی در امان بوده‌اند. در زمان حاضر نیز گر چه گناهانی که سبب نزول عذاب شود، رخ می‌دهد، ولی استغفار و توبه و پشیمانی سبب رفع آن عذاب‌ها می‌شود.
وجود مومنانی که پیوسته در حال دعا و استغفار هستند، نیز از علت‌های رفع عذاب از سایر مردم می‌باشد. در حدیثی قدسی از پیامبر اسلام آمده است که خداوند فرمود: «قسم به عزت و جلالم اگر نمی‌بودند آنان‌که مرا به یک چشم برهم زدن عبادت می‌کنند (یعنی به اندازه چشم برهم زدنی هم از من غافل نیستند). و اگر نمی‌بودند پرهیزگاران، از آسمان یک قطره باران فرو نمی‌فرستادم و یک برگ سبز نمی‌رویاندم.»[۳] علاوه بر این‌ها وجود امام زمان(عج) و دعاهای ایشان نیز در جلوگیری از نزول عذابهای آسمانی نقش مؤثر دارد.
منابع