معجزات حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخهها
(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ') |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =کلام | | شاخه اصلی =کلام | ||
|شاخه فرعی۱ =امامت عامه | | شاخه فرعی۱ =امامت عامه | ||
|شاخه فرعی۲ =راه شناخت امام | | شاخه فرعی۲ =راه شناخت امام | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله |
نسخهٔ ۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۷
آیا حضرت زهرا (س) همانند حضرت مریم که پیامبر و امام نبود ولی معجزه سبز شدن نخل را داشت، معجزهای داشتهاند؟
معجزه کاری است که بوسیله پیامبران الهی و امامان(ع) برای اثبات مقام الهیشان صورت گرفته است. فاطمه زهرا(س) نه پیامبر بوده و نه امام؛ ولی حجت خداوند بود که فعل، قول و تقریر او حجت است. لذا در طول زندگی آن حضرت نیز کراماتی از ایشان ظاهر گردیده است از جمله:
- ابنعباس میگوید: روزی پیامبر اکرم(ص) وارد خانه فاطمه زهرا(س) شد؛ حسن(ع) و حسین(ع) در خواب بودند و بیدار شدند. در این هنگام علی(ع) وارد شد، رسول خدا(ص) رو به طرف آسمان نموده فرمود: خدایا، اینها اهل بیت من هستند هر پلیدی را از آنان دور گردان. در این حال حضرت زهرا(س) در خلوتگاه رفت و دو رکعت نماز خواند، پس دست به سوی آسمان برافراشت و گفت: الهی اینک محمد(ص) پیامبر تو و علی(ع) پسر عموی پیامبرت، حسن و حسین فرزند زاده پیامبرت هستند. خدایا مائدهای (نعمت) آسمانی بر ما بفرست، چنانچه که بر بنیاسرائیل فرستادی و آنها خوردند و ناسپاسی کردند و بر ما بفرست که ما از ایمان آورندگان هستیم.
ابنعباس میگوید: هنوز سخن فاطمه(س) تمام نشده بود که ظرفی بزرگ که بوی آن نیکوتر از مُشک و عنبر بود نمایان شد. فاطمه آن را گرفته نزد پیامبر(ص) و علی(ع) گذاشت؛ چون علی(ع) به آن نگاه کرد فرمود: ای فاطمه، این را از کجا آوردی، در حالی که چیزی نزد شما نبود؟ رسول خدا(ص) فرمود: یا ابالحسن(ع) میل کن و سؤال نکن، شکر خدا را که فرزندی به ما روزی گردانیده است مانند مریم دختر عمران، هرگاه که زکریا(ع) به محراب عبادت بر او وارد میشد، نزد او روزی مییافت…[۱]
مطالعه بیشتر
- صدیقه کبراء، آیت الله دستغیب، انتشارات کاوه.
- زندگانی حضرت زهرا از ولادت تا شهادت، سید کاظم قزوینی، چاپ علمیه قم.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعه، تهران، دارالکتب اسلامیه، ج۱، ص۱۳۰.