احادیث کراهت پنیر: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۴
 | این مقاله هماکنون به دست A.ahmadi در حال ویرایش است. |
آیا این روایت معتبر است: رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: دست و دهان اطفال خود را در وقت خواب بشویید و گرنه شیطان ایشان را می‌بوید و در خواب می‌ترسند.
آیا این روایت معتبر است: رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: دست و دهان اطفال خود را در وقت خواب بشویید و گرنه شیطان ایشان را می‌بوید و در خواب می‌ترسند.
سوال۲: آیا روایت معتبری ناظر بر کراهت خوردن پنیر داریم؟ آیا توصیه‌ای داریم که همراه آن گردو تناول شود؟
پاسخ اجمالی:
این روایت را شیخ صدوق با دو سند از امیر مؤمنان و رسول خدا نقل کرده که هر دو ضعیف و غیر معتبر هستند.
روایتی ناظر به کراهت خوردن پنیر در صبحانه نه دیگر وقت‌ها وجود دارد و توصیه شده است با گردو خورده شود، اما هیچ‌کدام معتبر نیستند.
پاسخ تفصیلی:
پاسخ سؤال اول
این روایت را شیخ صدوق در علل الشرائع از امیر مؤمنان آورده است: أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی بْنِ عُبَیْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ یَحْیَی عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ: اغْسِلُوا صِبْیَانَکُمْ مِنَ الْغَمَرِ فَإِنَّ الشَّیْطَانَ یَشَمُّ الْغَمَرَ فَیَفْزَعُ الصَّبِیُّ مِنْ رُقَادِهِ وَ یَتَأَذَّی بِهِ الْکَاتِبَانِ.[۱]
کل روایت با همین سند در خصال شیخ صدوق نیز آمده است.[۲]
شیخ صدوق این روایت را با سند دوم از امام رضا از پدرانش از رسول خدا (صلی الله علیه و آله سلم) در عیون اخبار الرضا نیز آورده است.[۳] بقیه کتاب‌ها از شیخ صدوق نقل کرده‌اند و سند دیگری ندارد.
سند اول:
محمد بن عیسی بن عبید را برخی توثیق کرده‌اند[۴] و برخی دیگر تضعیف کرده‌اند.[۵]
قاسم بن یحیی را ابن داوود، علامه حلی و غضائری ضعیف دانسته‌اند.[۶]
حسن بن راشد را برخی ثقه[۷] و برخی دیگر ضعیف دانسته‌اند.[۸]
با توجه به ضعیف بودن قاسم بن یحیی و اختلاف نظر درباره محمد بن عیسی و حسن بن راشد، سند اول روایت معتبر نیست.
سند دوم:
محمد بن أحمد بن الحسین بن یوسف بن زریق البغدادی مجهول است.[۹]
ثقه بودن علی بن محمد بن عنبسه ثابت نشده است.[۱۰]
دارم بن قبیصه: ابن غضائری گفته به حدیثش اعتماد نمی‌شود؛[۱۱] ابن داوود وی را در یک جا مهمل و در جای دیگر حدیثش را غیرقابل اعتماد دانسته است.[۱۲]
با توجه به ضعیف بودن دارم بن قبیصه و مجهول بودن و ثابت نشدن وثاقت دیگر راویان، سند دوم این روایت نیز معتبر نیست.
پاسخ سؤال دوم
در روایتی از امام صادق(ع) آمده است: «شیئان صالحان لم یدخلا جوف واحده قطّ فاسداً الاّ اصلحاه و شیئان فاسدان لم یدخلا جوفاً صالحاً قطّ الاّ افسداه، فالصالحان: الرّمان، الماء الفاتر، و الفاسدان: الجبن و القدید»؛[۱۳] «دو چیز نافعی است که وقتی وارد بدن مریضی می‌شوند، آن را سالم می‌کنند، که عبارتند از: آب نیم گرم و انار و دو چیز مضرّ وجود دارد که وقتی وارد بدن سالم می‌شوند آن را بیمار می‌کنند، که عبارتند از: پنیر و گوشت خشک کرده».
این روایت در المحاسن برقی و کافی کلینی آمده که مرفوعه است و از این منظر معتبر نیست.[۱۴]
در روایتی دیگر از امام صادق(ع) می‌خوانیم: «إنّ الجوز و الجبن إذا اجتمعا کانا دواء و اذا افترقا کانا داءً»؛[۱۵] «اگر پنیر و گردو با هم خورده شوند، برای بدن دارو خواهند شد، امّا اگر جدا جدا خورده شوند، موجب مریضی بدن می‌شوند».
این روایت ضعیف است زیرا عبد العزیز العبدی یکی از راویان این حدیث ضعیف است.[۱۶]
علامه مجلسی نیز این حدیث را مجهول دانسته است.[۱۷]
منابع
- ↑ ابن بابویه، محمد، علل الشرائع، قم، کتابفروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۵۵۷، باب ۳۴۴ باب العله آلتی من أجلها یغسل الصبیان من الغمر، حدیث۱.
- ↑ ابن بابویه، محمد، الخصال، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۶۳۲.
- ↑ ابن بابویه، محمد، عیون أخبار الرضا، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۹، حدیث ۳۲۰.
- ↑ رجال النجاشی، ص۳۳۳.
- ↑ رک: فهرست شیخ طوسی، ص۴۰۲؛ رجال طوسی، ص۳۹۱؛ رجال ابن داوود، ص۵۰۸.
- ↑ رک: رجال ابن غضائری، ج۱، ص۸۷؛ رجال ابن داوود، ص۴۵۹؛ خلاصه الاقوال، ص۲۴۸.
- ↑ رک: رجال الطوسی، ص۳۷۵؛ رجال ابن داوود، ص۱۰۶؛ خلاصه الاقول، ص۴۰.
- ↑ رک: رجال ابن غضائری، ص۴۹.
- ↑ رک: نرم‌افزار درایه النور.
- ↑ رک: نرم‌افزار درایه النور.
- ↑ رک: رجال ابن غضائری، ص۵۸.
- ↑ رک: رجال ابن داوود، ص۱۴۷ و ص۴۵۴.
- ↑ حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، ج۲۵، ص۵۵.
- ↑ رک: برقی، احمد، المحاسن، قم، چاپ دوم، ۱۳۷۱ ق، ج۲، ص۴۶۳؛ کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۶، ص۳۱۴، حدیث۵.
- ↑ رک: کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۶، ص۳۴۰.
- ↑ رک: رجال النجاشی، ص۲۴۴؛ رجال الطوسی، ص۲۴۵؛ رجال ابن داوود، ص۴۷۵؛ خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۲۴۰.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ج۲۲، ص۱۷۴.