رابطه جنسی در دوران عقد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۷: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


بعد از خوانده شدن صیغه عقد، دختر و پسر، با یکدیگر زن و شوهر می‌شوند و از نظر شرع و قانون همه آثار ازدواج را دارا می‌شوند. مرد در این زمان حق هرگونه لذت جنسیِ مشروع را از همسرش دارد؛ ولی مرسوم است که نزدیکی (مقاربت جنسی) را تا شب عروسی به تأخیر می‌اندازند؛ رعایت این رسم بهتر دانسته شده است.<ref>امینی، ابراهیم، انتخاب همسر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۳، ص۲۲۳.</ref>
بعد از خوانده شدن [[صیغه نکاح|صیغه عقد]]، دختر و پسر، با یکدیگر زن و شوهر می‌شوند و از نظر [[شرع]] و قانون همه آثار [[ازدواج]] را دارا می‌شوند. مرد در این زمان حق هرگونه لذت جنسیِ حلال را از همسرش دارد؛ ولی مرسوم است که نزدیکی (مقاربت جنسی) را تا [[زفاف|شب عروسی]] به تأخیر می‌اندازند؛ رعایت این رسم بهتر دانسته شده است.<ref>امینی، ابراهیم، انتخاب همسر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۳، ص۲۲۳.</ref>
 
دوران عقد فرصت مناسبی است که دختر و پسر روحیات یکدیگر را بهتر بشناسند و اگر به مشکلی برخورده و زندگی با طرف دیگر را به مصلحت ندانستند، جدایی آن‌ها آسان‌تر از زمانی است که زندگی مشترک را شروع کرده‌اند؛ زیرا بکارت همسر در دروان عقد از میان نرفته و آسیب‌های جدایی کمتر خواهد بود.<ref>بستان، حسین، اسلام و جامعه‌شناسی خانواده، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، چاپ اول، ۱۳۸۳، ص۴۹،</ref>


با توجه به نیکو ندانستن ازاله بکارت در دوران عقد در برخی فرهنگ‌ها نیز، بهتر است در دوران عقد نزدیکی انجام نشود. این عمل در صورت اطلاع بستگان، ممکن است باعث ایجاد ناراحتی و اختلاف شود.<ref>امینی، ابراهیم، انتخاب همسر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۳ش، ج۲، ص۱۱۱.</ref>
دوران عقد فرصت مناسبی است که دختر و پسر روحیات یکدیگر را بهتر بشناسند و اگر به مشکلی برخورده و زندگی با طرف دیگر را به مصلحت ندانستند، جدایی آن‌ها آسان‌تر از زمانی است که زندگی مشترک را شروع کرده‌اند؛ زیرا [[بکارت|بکارت همسر]] در دروان عقد از میان نرفته و آسیب‌های جدایی کمتر خواهد بود.<ref>بستان، حسین، اسلام و جامعه‌شناسی خانواده، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، چاپ اول، ۱۳۸۳، ص۴۹،</ref>
{{مطالعه بیشتر}}


==مطالعه بیشتر==
با توجه به نیکو ندانستن [[ازاله بکارت]] در دوران عقد در برخی فرهنگ‌ها نیز، بهتر است در دوران عقد نزدیکی انجام نشود. این عمل در صورت اطلاع بستگان، ممکن است باعث ایجاد ناراحتی و اختلاف شود.<ref>امینی، ابراهیم، انتخاب همسر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۳ش، ج۲، ص۱۱۱.</ref><span></span>
* مظاهری، علی اکبر، جوانان و دوران نامزدی، قم: بوستان کتاب، ۱۳۸۸.
* ایمانی، محسن، بررسی ابعاد تربیتی و روان شناختی دوران عقد، تهران: انجمن اولیاء و مربیان، ۱۳۸۱.
* صادقیان هرات، محمد، دوران عقد، مشهد: آفتاب دانش، ۱۳۸۲.
* حسین‌خانی، هادی، دوران عقد، تهران: کانون اندیشه جوان، ۱۳۹۴.
* زیلاهی، لایوش، نامزدی، ترجمهٔ عبدالله توکل، تهران: سرایش، ۱۳۹۰.
* مصطفوی، جواد، بهشت خانواده، قم: دارالفکر، ۱۳۸۸.
* پاک نژاد، رضا، ازدواج مکتب انسان سازی، قم: نشر اخلاق، ۱۳۷۴.
<span></span>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۳

سؤال

روابط جنسی همسران در دوران عقد چگونه است؟


بعد از خوانده شدن صیغه عقد، دختر و پسر، با یکدیگر زن و شوهر می‌شوند و از نظر شرع و قانون همه آثار ازدواج را دارا می‌شوند. مرد در این زمان حق هرگونه لذت جنسیِ حلال را از همسرش دارد؛ ولی مرسوم است که نزدیکی (مقاربت جنسی) را تا شب عروسی به تأخیر می‌اندازند؛ رعایت این رسم بهتر دانسته شده است.[۱]

دوران عقد فرصت مناسبی است که دختر و پسر روحیات یکدیگر را بهتر بشناسند و اگر به مشکلی برخورده و زندگی با طرف دیگر را به مصلحت ندانستند، جدایی آن‌ها آسان‌تر از زمانی است که زندگی مشترک را شروع کرده‌اند؛ زیرا بکارت همسر در دروان عقد از میان نرفته و آسیب‌های جدایی کمتر خواهد بود.[۲]

با توجه به نیکو ندانستن ازاله بکارت در دوران عقد در برخی فرهنگ‌ها نیز، بهتر است در دوران عقد نزدیکی انجام نشود. این عمل در صورت اطلاع بستگان، ممکن است باعث ایجاد ناراحتی و اختلاف شود.[۳]

منابع

  1. امینی، ابراهیم، انتخاب همسر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۳، ص۲۲۳.
  2. بستان، حسین، اسلام و جامعه‌شناسی خانواده، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، چاپ اول، ۱۳۸۳، ص۴۹،
  3. امینی، ابراهیم، انتخاب همسر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۳ش، ج۲، ص۱۱۱.