علت‌های شکل‌گیری غلات شیعه در جعل حدیث

سؤال: علل شکل گیری غلات شیعه در جعل حدیث، در زمان امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) چه بود؟

پاسخ اجمالي:

به طور کلّی می‌توان علل پیدایش غلو در زمان امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) را حبّ افراطی، جهالت و نادانی، برداشت‌های غلط و انحرافی از روایات، دشمنی با اهل بیت (علیهم السّلام) و اسلام، جاه طلبی‌های سیاسی، تمایلات دنیوی، اباحی گری و فرار از واجبات دینی برشمرد.

پاسخ تفصيلي:

مقدمه

یکی از حوادث مهمّ و قابل اعتنا در تاریخ شیعه، پیدایش غالیان و تأثیرگذاری آن‌ها بر حوزه حدیثی شیعه در دوره‌ای خاصّ و استفاده تبلیغاتی مخالفان از بد نامی آنان در هجوم بر علیه فرهنگ شیعه است.

مقصود از غالی کسی است که منزلتی ربوبی و الهی برای ائمه تصوّر کند. غالیان با اثبات مقام ربوبیّت برای امامان به تحریف فرهنگ شیعی پرداخته و بسیاری از محرّمات را حلال کردند و به اسم تشیع مرتکب معاصی شدند، ریشه غالیان به دوران امام علیّ ((ع)) باز می‌گردد، امّا تأثیر گذاری آنان در حوزه فرهنگ شیعه مربوط به دوره صادقین (علیهما السّلام) است.

آنان با انتساب خود به جامعه شیعی و پنهان ماندن در بین شیعیان، بافته‌های خود را حدیث می‌‌نامیدند و آن را به معصومین منتسب می‌کردند و با این کار غلط و انحرافی، فرهنگ شیعی را مسموم می‌ساختند. ولی امامان و عالمان شیعه به مبارزه با آنان پرداختند

در واقع اهل بیت (علیهم السّلام) همگی با دروغ گویانی روبه رو بودند که سعی در مشوه کردن چهره تابناک آنان داشته‌اند. این دروغ پردازان، با جعل احادیث و بستن آن‌ها بر اهل بیت (علیهم السّلام)، مناقب و فضایل غیر معقولی را به اهل بیت نسبت می‌دادند و گاه آنان را تا حدّ خدایی بالا می‌بردند. امامان معصوم، این توطئه را افشا و آن را دسیسه‌ای از سوی دشمنان خود دانستند و به جد و جهد، به مبارزه با آنان پرداختند و از پیروان خویش خواستند تا از آنان بیزاری جویند و غالیان را کافر و هلاکت یافته خواندند و احادیث آنان را جعلی و ساختگی و سراسر بی‌اعتبار، اعلام کردند.

عقاید غلات

به طور کلّی عقایدی که غلات نسبت به ائمه (علیهم السّلام) بیان می‌کردند، از این قرار بود:

1. قائل شدن به الوهیّت و خدایی ائمه و اثبات صفاتی مانند خالقیّت و رزاقیّت برای آنان. 2. 3. قائل شدن به نبوّت ایشان. 4. 5. اثبات علم غیب ذاتی و مطلق برای ایشان. 6. ریشه‌ها و علل پیدایش غلوّ

الف) عوامل نفسانی

۱ـ حبّ افراطی

با توجه به فضائل فراوان امامان (علیهم السّلام)، عدّه‌ای در این زمینه افراط نمودند. امام سجاد ((ع)) یکی از علل غلوّ را، دوست داشتن افراطی مطرح می‌کنند: «إِنَّ قَوْماً مِنْ شِيعَتِنَا سَيُحِبُّونَّا حَتَّى يَقُولُوا فِينَا مَا قَالَتِ الْيَهُودُ فِي عُزَيْرٍ وَ مَا قَالَتِ النَّصَارَى فِي عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ فَلَا هُمْ مِنَّا وَ لَا نَحْنُ مِنْهُم‏؛ گروهی از شیعیان در آینده ما را به حدی دوست می‌دارند که آن چه یهود در باره عُزیر نبیّ و نصارا در باره عیسی، گفته‌اند (پسر خدا خواندن آن‌ها) در مورد ما می گویند؛ درحالی که نه آنان از ما هستند و نه ما از آنان».

بدون شک حبّ افراطی، یکی از زمینه‌های جعل حدیث نیز بوده است. شهید مطهری در این باره می‌نویسد: یکی از آثار حبّ و بغض افراطی نسبت به مولی، جعل و وضع احادیث است.

۲ـ جهالت و نادانی

در بعضی روایات، جهل و نا آگاهی مردم به عنوان یکی از علل غلوّ ذکر شده است. امام رضا ((ع)) در این باره چنین فرموده‌اند: «إِنَّ هَؤُلَاءِ الضُّلَّالَ الْكَفَرَه مَا أُتُوا إِلَّا مِنْ‏ قِبَلِ‏ جَهْلِهِمْ؛ همانا این افراد به شدّت گمراه و کافر، آن چه می‌آورند، تنها از ناحیه جهل‌شان است» .

عدّه‌ای از جاهلان و کوته فکران، وقتی مناقب فراوان ائمه اطهار (علیهم السّلام)، شجاعت، علم و خبرهای غیبی ایشان را می‌شنیدند، از روی جهالت و کوته فکری، جنبه الوهیتی برای آن ها قائل می‌شدند.

البتّه این علّت فقط درباره مردم ساده دل که پیروان بعضی از فرقه‌های غلات را تشکیل می‌دادند، مصداق پیدا می‌کند.

۳ـ برداشت‌های غلط و انحرافی از روایات

غالیان بر اساس ظاهر برخی از روایات و بدون توجّه به این که مفاد ظاهری این روایات، با اصول اسلامی منافات دارد، به همان ظاهر عقیده پیدا کرده‌اند. به عنوان نمونه: «سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ فَقِيلَ لَهُ: إِنَّ هَؤُلَاءِ الْأَخَابِثَ‏ يَرْوُونَ عَنْ أَبِيكَ يَقُولُونَ: إِنَّ أَبَاكَ قَالَ: إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ؛ فَهُمْ يَسْتَحِلُّونَ بَعْدَ ذَلِكَ كُلَّ مُحَرَّمٍ. قَالَ: مَا لَهُمْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ إِنَّمَا قَالَ أَبِي: إِذَا عَرَفْتَ الْحَقَّ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ مِنْ خَيْرٍ يُقْبَلُ مِنْك‏»

از حضرت صادق سؤال شد که این خبیث‌ها از پدرتان روایت می‌کنند که ایشان فرمود: «معرفت که پیدا کردی، هرکارخواهی، بکن». و براین اساس، هر حرامی را حلال می‌شمردند. امام صادق فرمود: «چه طور؟! خداوند ایشان را لعنت کند! پدرم منظورش این بود که پس از شناخت حقّ، هر کار خیری خواستی انجام ده، که از تو قبول می‌شود».

ب) عوامل سیاسی

۱ـ دشمنی با اهل بیت (علیهم السّلام ) و اسلام

در برخی از موارد، دشمنان اهل بیت (علیهم السّلام) و اسلام مانند امویان و عبّاسیان، به منظور مخدوش کردن چهره واقعی ائمه (علیهم السّلام) و در مواردی تخریب چهره واقعی اسلام، سخنان غالیانه بیان می‌کردند و تلاش می‌کردند با نشر این سخنان، به اهداف سیاسی خویش دست یابند.

امام رضا ((ع)) در این باره فرمودند: «إِنَّ مُخَالِفِينَا وَضَعُوا أَخْبَاراً فِي فَضَائِلِنَا وَ جَعَلُوهَا عَلَى ثَلَاثَه أَقْسَامٍ أَحَدُهَا الْغُلُوُّ ... فَإِذَا سَمِعَ النَّاسُ الْغُلُوَّ فِينَا كَفَّرُوا شِيعَتَنَا وَ نَسَبُوهُمْ إِلَى الْقَوْلِ بِرُبُوبِيَّتِنَا؛ مخالفان ما روایاتی را درخصوص فضائل ما جعل کردند و آن‌ها را سه قسم کردند: یک دسته اخبار مشتمل بر غلوّ است؛ ... وقتی مردم سخنان غالیانه را در مورد ما بشنوند، شیعیان ما را تکفیر می‌کنند و آن ها را به اعتقاد به ربوبیّت ما منسوب می کنند».

۲ـ جاه طلبی‌های سیاسی

امامت امام باقر ((ع)) مصادف با شروع نشانه‌های ضعف و سستی در حکومت بنی امیّه بود. درآن زمان، گروه‌های مختلف مردم از گوشه و کنار مملکت اسلامی، نهضت‌هایی را علیه بنی امیّه شروع کرده بودند و عمده دعوت این نهضت‌ها، بر مبنای طرفداری از اهل بیت (علیهم السّلام) بود. درآن زمان، گر چه ائمه معصومین (علیهم السّلام) به واسطه شناختی که از سران این نهضت‌ها داشتند، در آن‌ها شرکت نداشتند، امّا به شدّت مورد علاقه و محبّت مردم قرار گرفته بودند. این بود که دنیا طلبان پنداشتند که برای رسیدن به مطامع خود، فرصت خوبی به دست آورده‌اند. عدّه ای از آن‌ها با عنوان کردن صفات غلوّ آمیز درباره ائمه و حتّی رساندن آنان به نبوّت و الوهیّت، سعی کردند خود را به عنوان امام یا وصیّّ از طرف ائمه (علیهم السّلام) به مردم معرفی کنند و از احساسات بی‌شائبه مردم در راه اهداف دنیوی خود بهره برداری کنند.

به همین جهت است که می‌بینیم بیشترین ظهور و بروز غلات مربوط به زمان امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) می‌باشد که حکومت مرکزی، تسلّط چندانی بر اوضاع نداشت و مردم عادی می‌توانستند محبّت خود به اهل بیت (علیهم السّلام) را ابراز کنند و غلات از این محبّت سوء استفاده می‌کردند.

مثلاً ابوالخطاب با غلوّ درباره ائمه (علیهم السّلام) و ادّعای وصایّت و نبوّت خود، سعی در جذب نیرو (شاید برای قیام) کرد و با رواج بی‌بند و باری و فساد و اباحه و مجاز شمردن شهوات، توانست عدّه زیادی از فاسدان آن زمان کوفه را به عنوان پیرامون خود جمع کند.

ج) عامل اقتصادی (تمایلات دنیویّ)

سران غالی، تلاش می‌کردند با جعل ادّعای غلوّ آمیز الوهیّت و یا نبوّت برای ائمّه (علیهم السّلام)، نبوّت یا امامت خویش را به اثبات برسانند. به عنوان نمونه ابوالخطاب مدّعی شد، امام صادق ((ع) ) او را قیّم و وصیّ بعد از خودش قرار داده و اسم اعظم را به او تعلیم کرده است. هم چنین مدّعی نبوّت و رسالت شد و حتّی خود را در زمره ملائکه و فرستادگان به سوی زمینیان و حجّت بر آن‌ها معرفی کرد.

ادعای نبوّت آن‌ها موجب می‌شد، پول و ثروت به سمت آنان سرازیر شود. کشی روایتی نقل نموده که برخی از جاهلانی که با امام صادق ((ع) ) ارتباط داشتند، به منظور ارتزاق از مردم و گرفتن درهم‌های ایشان، احادیثی بر حضرت می‌بستند.

د) عوامل اعتقادی

۱ـ اباحی‌گری و فرار از واجبات دینی

امام صادق ((ع)) دراین باره فرمودند: «لَعَنَ اللَّهُ الْغُلَاه وَ الْمُفَوِّضَه فَإِنَّهُمْ صَغَّرُوا عِصْيَانَ‏ اللَّهِ‏ وَ كَفَرُوا بِهِ وَ أَشْرَكُوا وَ ضَلُّوا وَ أَضَلُّوا فِرَاراً مِنْ إِقَامَه الْفَرَائِضِ وَ أَدَاءِ الْحُقُوقِ؛ خداوند غالیان و مفوضه را لعنت کند؛ آن‌ها نافرمانی خدا را کوچک شمردند و به خداوند کفر ورزیدند و مشرک شدند و گمراه شدند و گمراه نمودند؛ غالیان به جهت فرار از بر پادشتن واجبات و ادای حقوق، چنین نمودند».

یکی از اصحاب امام صادق ((ع))، روایتی را برآن حضرت عرضه می‌کند؛ روایتی که غالیان آن را منتسب به امام ساخته اند: رُوِيَ عَنْكُمْ أَنَّ الْخَمْرَ وَ الْمَيْسِرَ وَ الْأَنْصَابَ وَ الْأَزْلَامَ رِجَالٌ فَقَالَ: «مَا كَانَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِيُخَاطِبَ خَلْقَهُ بِمَا لَا يَعْلَمُونَ» ؛ از شما روایت شده که شراب و قمار (تمام گناهان بزرگ)، تمثال‌هایی از افراد هستند؟! امام فرمودند: «خداوند به گونه‌ای که مردم نفهمند، سخن نمی‌گوید».

این گونه معنی کردن و تأویل بردن احکام و آیات، بیشتر با اغراضی شیطانی انجام گرفته است و به تعبیر قرآنی (بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ) بوده است. تا هم خود از شهوات حیوانی بهره ببرند و هم خیل پیروان دنیا پرست را به دور خود انبوه کنند. عرضه حدیث دیگری نشان می‌دهد که اینگونه تأویل‌ها، در احادیث امام باقر ((ع)) هم صورت گرفته است.

۲ـ اختلافات فرقه‌ای

هریک از فرقه‌ها، به منظور اثبات حقانیّت و مشروعیّت خویش در اجتماعات، حقّ و حقیقت را تنها در مذهب خویش و در رهبران خویش تصوّر می‌نمودند و در سایه اختلافات در موضوع امامت بود که عقاید غالیانه رشد کرد.

۳ـ تأثیرات ادیان خارجی

احیاناً تأثیرات ادیان قبل از اسلام مانند یهود، میسحیّت، زرتشتیان و ادیان هندی به خاطر وجود اندیشه‌های غلو آمیز در آن‌ها، سبب شده برخی از مسلمانان با تاثیرپذیری از آن‌ها، عقاید غالیانه‌ای پیدا کنند.