محشور شدن با محبوب

سؤال

دلیل اینکه می‌گویند طرفدار هر کسی باشی با او محشور می‌شوی چیست؟

برای رسیدن به جواب ذکر چند نکته ضروری است:

۱. در منابع روایی اهل بیت(ع) از دین به محبت تعبیر شده است تا جایی که فرموده‌اند: «هل الدین الّا الحبّ» دین چیزی جز دوستی نیست، دوستی با دوستان خدا و البته دشمنی با دشمنان خدا.

۲. این دوستی و محبت وقتی اثر کامل خود را خواهد داشت که به تبعیت و پیروی از دین و محبوبان آن یعنی پیامبر و اهل بیت(ع) منجر شود قرآن کریم از زبان حضرت ابراهیم (علیه السّلام) می‌فرماید: "فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی هر کس از من پیروی کند از شیعیان و دوستان من است.

1. وقتی این تبعیت کامل شود فرد به عنوان عضوی از مجموعه اهل بیت(ع) قرار می‌گیرد تا جایی که پیامبر (صلّی الله علیه و آله) درباره سلمان می‌فرماید: «سلمان از ما اهل بیت است» در نتیجه، به جای سلمان فارسی باید گفت: سلمانِ محمدی.
2. روایات زیادی از اهل بیت(ع) تحت عنوان "محشور شدن با اهل بیت(ع) وجود دارد که به عنوان یکی از آثار دوستی با اهل بیت(ع) شمرده شده است در تعداد زیادی از این روایات جمله مشابه سؤال مورد نظر آمده است به چند مورد اشاره می‌شود:

الف): پیامبر (صلّی الله علیه و آله): «مَنْ احَبّنا اهل البیت فی اللهِ حُشِرَ مَعَنا و ادخَلْناهُ مَعَنا الجنّه»

«هر که ما اهل بیت را به خاطر خدا دوست داشته باشد با ما محشور شود و او را با خود به بهشت بریم».

ب): پیامبر (صلّی الله علیه و آله): «مَنْ اَحَبّنا کانَ مَعَنا یَومَ القیامَه وَ لَوْ اَنَّ رَجُلاً اَحَبَّ حَجَراَ لَحَشَرَهُ اللهُ مَعَه»

«هر که ما را دوست بدارد روز قیامت با ما خواهد بود انسان اگر سنگی را دوست بدارد خداوند او را با همان سنگ محشور می‌کند».

برید بن معاویه عجلی می‌گوید: خدمت حضرت باقر (علیه السّلام) بودم که یک نفر تازه‌وارد از خراسان داخل شد که پیاده آمده بود پاهای خود را نشان داد که پینه بسته بود گفت به خدا قسم مرا از این راه دور خدمت شما نیاورده مگر محبت شما اهل بیت. حضرت باقر (علیه السّلام) فرمود به خدا قسم اگر ما را سنگی دوست داشته باشد خداوند او را با ما محشور می‌کند. هل الدین الا الحب‏؛ مگر دین غیر حب و دوستی است خداوند فرموده: إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ.

۵. باز در حدیثی امام باقر «ع» به این امر تصریح دارند که انسان در روز قیامت با هر کسی که او را دوست دوست داشته باشد محشور می‌گردد.

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام، قَالَ: «إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِیکَ خَیْراً، فَانْظُرْ إِلی قَلْبِکَ، فَإِنْ کَانَ یُحِبُّ أَهْلَ طَاعَه اللَّهِ وَ یُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ، فَفِیکَ خَیْرٌ وَ اللَّهُ یُحِبُّکَ؛ وَ إِنْ کَانَ یُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَه اللَّهِ وَ یُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ، فَلَیْسَ فِیکَ خَیْرٌ وَ اللَّهُ یُبْغِضُکَ، وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ»؛ امام باقر (علیه السلام) فرمود: هرگاه خواهی بدانی در تو خیری هست، به دلت نگاه کن، اگر اهل طاعت خدا را دوست و اهل معصیت خدا را دشمن دارد، در تو خیر است و خدا هم تو را دوست دارد، و اگر اهل طاعت خدا را دشمن و اهل معصیت خدا را دوست دارد در تو خیر نیست و خدا دشمنت دارد، و هر کسی همراه دوست خود است‏.

۶. عالم آخرت بعینه تجسم اعمال ما می‌باشد؛ لذا اگر انسان در این دنیا محب و طرفدار اولیای خدا، ائمه و انبیاء باشد در عالم آخرت نیز با آنها محشور می‌باشد و اگر با ائمه کفر مأنوس باشد در آخرت نیز با آنها خواهد بود. هر کس را واقعاً دوست بداری در مسیر و همراه او هستی و در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین هستی.