توسل به غیر خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{شاخه | شاخه اصلی = |شاخه فرعی۱ = |شاخه فرعی۲ = |شاخه فرعی۳ = }} {{س...» ایجاد کرد)
 
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی = کلام
  |شاخه فرعی۱ =  
  |شاخه فرعی۱ = امامت عامه
  |شاخه فرعی۲ =  
  |شاخه فرعی۲ = توسل
  |شاخه فرعی۳ =  
  |شاخه فرعی۳ =
}}
}}


{{سوال}}
{{سوال}}
آيا توسل به انبياء، اولياء و معصومين جايز است؟
آیا توسل به انبیاء، اولیاء و معصومین جایز است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در جهاني كه ما در آن زندگي مي كنيم، سراسر با وسائل سر و كار داريم، آب مي نوشيم تا رفع تشنگي نماييم، نان مي خوريم تا رفع گرسنگي كنيم، وقتي مريض مي شويم، دارو استفاده مي كنيم تا شفاء يابيم و... بنابراين استفاده از وسيله براي رسيدن به يك نتيجه، امري مسلم است و شكي در آن نيست. براي رسيدن به مقام هاي بالاي معنوي هم، خداوند وسيله هايي قرار داده است كه انسان به كمك اين وسيله ها مي تواند به مقامات عاليه دست يابد. از اين جهت در قرآن آمده است: {{قرآن|يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ اتْبَغُوا اِليهِ الوَسيلَه وَ جاهِدُوا في سَبيلِهِ لَعَلَّكُم تُفلِحوُن}} (مائده، ۳۵) اي كساني كه ايمان آورده ايد، تقواي الهي پيشه كنيد و از وسيله هايي كه براي شما قرار داده شده است استفاده كنيد و در راه خدا جهاد كنيد، شايد رستگار شويد.
هدف از [[توسل]] نزدیک شدن به [[خداوند]] و برآورده شدن حاجت‌هاست و توسل جستن به [[انبیاء]]، اولیاء و [[معصومین]] که در راستای نزدیک شدن به خداوند باشد در [[قرآن]] و روایات بسیاری به آن توصیه شده است. همچنین سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده و هست که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند.


منظور از «وسيله»، هر چيزي است كه انسان را به خدا نزديك كند، اعم از اينكه مربوط به خود شخص شود مثل علم و آگاهي، نماز، حج، زكاه، جهاد در راه خدا و... و يا افرادي كه در اين مسير دست انسان را بگيرند و بالا ببرند، از اين جهت در تفسير آيه مذكور آمده است كه علي (ع) فرمود: «اَنَا وَسيلَتُهُ»، من وسيله آن هستم.<ref>طباطبايي، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، ج ۵، ص ۳۳۳.</ref>
== ضرورت توسل به غیر خدا ==
در جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، سراسر با وسائل سر و کار داریم، آب می‌نوشیم تا رفع تشنگی نماییم، نان می‌خوریم تا رفع گرسنگی کنیم، وقتی مریض می‌شویم، دارو استفاده می‌کنیم تا شفاء یابیم و… بنابراین استفاده از وسیله برای رسیدن به یک نتیجه، امری مسلم است و شکی در آن نیست. برای رسیدن به مقام‌های بالای معنوی هم، خداوند وسیله‌هایی قرار داده است که انسان به کمک این وسیله‌ها می‌تواند به مقامات عالیه دست یابد. از این جهت در قرآن آمده است: {{قرآن|یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ اتْبَغُوا اِلیهِ الوَسیلَه وَ جاهِدُوا فی سَبیلِهِ لَعَلَّکُم تُفلِحوُن}} (مائده، ۳۵) ای کسانی که ایمان آورده‌اید، تقوای الهی پیشه کنید و از وسیله‌هایی که برای شما قرار داده شده است استفاده کنید و در راه خدا جهاد کنید، شاید رستگار شوید.


و يا فرموده اند: تَقَرَّبُوا اِليهِ بِالاِمام. بوسيله امام بسوي خدا نزديك شويد. از اين جهت در آيات قرآن نمونه هاي مختلفي را از پيامبران قبلي در مورد توسل ذكر مي فرمايد مثل توسل حضرت آدم (ع) به اهل بيت (ع) (بقره، ۳۷) و توسل برادران حضرت يوسف به يعقوب (ع)، وقتي برادران حضرت يوسف فهميدند اشتباه كرده اند، از پدرشان خواستند تا برايشان استغفار كند و حضرت يعقوب هم قول داد برايشان استغفار نمايد (يوسف، ۹۸، ۹۷) و توسل مسلمين به پيامبر اسلام (ص) (نساء، ۶۴) طوري كه هم در هنگامي كه پيامبر (ص) زنده بودند و هم بعد از رحلت ايشان، افرادي مي آمدند و از وجود ايشان، طلب ياري مي كردند و يا طلب بخشش مي كردند و حاجاتشان بر آورده مي شد. بعنوان نمونه نقل كرده اند مردي از اعراب باديه نشين به محضر رسول اكرم (ص) شرفياب شد و چند بيت شعر گفت و پيامبر (ص) را وسيله قرار داد تا خداوند باران نازل كند. كه بيت آخر آن چنين بود: ما جز فرار به سوي تو راهي نداريم، جز به سوي پيامبر خدا، به كجا ممكن است مردم روي آورند. پيامبر (ص) با حالت اندوه روي منبر رفتند و دعا كردند و باران زيادي آمد.<ref>كشف الارتياب، ص ۳۱۰.</ref>
== توسل به غیر خدا در قرآن و روایات ==
منظور از «وسیله»، هر چیزی است که انسان را به خدا نزدیک کند، اعم از اینکه مربوط به خود شخص شود مثل علم و آگاهی، [[نماز]]، [[حجّ]]، [[زکات]]، [[جهاد]] در راه خدا و… یا افرادی که در این مسیر دست انسان را بگیرند و بالا ببرند، از این جهت در [[تفسیر]] آیه مذکور آمده است که [[علی(ع)]] فرمود: «اَنَا وَسیلَتُهُ»، من وسیله آن هستم.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج ۵، ص ۳۳۳.</ref>
و یا فرموده‌اند: تَقَرَّبُوا اِلیهِ بِالاِمام. بوسیله امام بسوی خدا نزدیک شوید. از این جهت در آیات [[قرآن]] نمونه‌های مختلفی را از [[پیامبران]] قبلی در مورد [[توسل]] ذکر می‌فرماید مثل توسل [[حضرت آدم(ع)]] به [[اهل بیت(ع)]] (بقره، ۳۷) و توسل برادران [[حضرت یوسف]] به [[یعقوب(ع)]]، وقتی برادران حضرت یوسف فهمیدند اشتباه کرده‌اند، از پدرشان خواستند تا برایشان [[استغفار]] کند و حضرت یعقوب هم قول داد برایشان استغفار نماید (یوسف، ۹۸، ۹۷) و توسل مسلمین به [[پیامبر اسلام(ص)]] (نساء، ۶۴) طوری که هم در هنگامی که پیامبر(ص) زنده بودند و هم بعد از رحلت ایشان، افرادی می‌آمدند و از وجود ایشان، طلب یاری می‌کردند یا طلب بخشش می‌کردند و حاجاتشان برآورده می‌شد. بعنوان نمونه نقل کرده‌اند مردی از اعراب بادیه نشین به محضر رسول اکرم(ص) شرفیاب شد و چند بیت شعر گفت و پیامبر(ص) را وسیله قرار داد تا [[خداوند]] باران نازل کند؛ که بیت آخر آن چنین بود: ما جز فرار به سوی تو راهی نداریم، جز به سوی پیامبر خدا، به کجا ممکن است مردم روی آورند. پیامبر(ص) با حالت اندوه روی منبر رفتند و دعا کردند و باران زیادی آمد.<ref>کشف الارتیاب، ص ۳۱۰.</ref>


از اين نمونه ها فراوان است كه نقل همه آنها موجب طولاني شدن كلام خواهد شد. بنابراين توسل به پيامبر (ص) و ائمه معصومين (ع) امر روشني است كه در آيات و روايات ما آمده است، از اين جهت سيره و روش مسلمين و علماي ديني بر اين بوده و هست كه به ائمه (ع) توسل كرده و مي كنند و مجالسي كه براي امام حسين (ع) گرفته مي شود و عزاداري و سينه زني كه انجام مي گيرد، از همين قبيل است و علماي ما هم اين مجالس را تاًييد كرده اند و خودشان هم در اين مجالس شركت مي كنند و براي امام حسين (ع) عزاداري و روضه خواني مي كنند.
از این نمونه‌ها فراوان است که نقل همه آنها موجب طولانی شدن کلام خواهد شد؛ بنابراین توسل به پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) امر روشنی است که در آیات و روایات ما آمده است، از این جهت سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده و هست که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند و مجالسی که برای [[امام حسین(ع)]] گرفته می‌شود و عزاداری و سینه زنی که انجام می‌گیرد، از همین قبیل است و علمای ما هم این مجالس را تاًیید کرده‌اند و خودشان هم در این مجالس شرکت می‌کنند و برای امام حسین(ع) عزاداری و روضه خوانی می‌کنند.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۵ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۶

سؤال

آیا توسل به انبیاء، اولیاء و معصومین جایز است؟


هدف از توسل نزدیک شدن به خداوند و برآورده شدن حاجت‌هاست و توسل جستن به انبیاء، اولیاء و معصومین که در راستای نزدیک شدن به خداوند باشد در قرآن و روایات بسیاری به آن توصیه شده است. همچنین سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده و هست که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند.

ضرورت توسل به غیر خدا

در جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، سراسر با وسائل سر و کار داریم، آب می‌نوشیم تا رفع تشنگی نماییم، نان می‌خوریم تا رفع گرسنگی کنیم، وقتی مریض می‌شویم، دارو استفاده می‌کنیم تا شفاء یابیم و… بنابراین استفاده از وسیله برای رسیدن به یک نتیجه، امری مسلم است و شکی در آن نیست. برای رسیدن به مقام‌های بالای معنوی هم، خداوند وسیله‌هایی قرار داده است که انسان به کمک این وسیله‌ها می‌تواند به مقامات عالیه دست یابد. از این جهت در قرآن آمده است: ﴿یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ اتْبَغُوا اِلیهِ الوَسیلَه وَ جاهِدُوا فی سَبیلِهِ لَعَلَّکُم تُفلِحوُن (مائده، ۳۵) ای کسانی که ایمان آورده‌اید، تقوای الهی پیشه کنید و از وسیله‌هایی که برای شما قرار داده شده است استفاده کنید و در راه خدا جهاد کنید، شاید رستگار شوید.

توسل به غیر خدا در قرآن و روایات

منظور از «وسیله»، هر چیزی است که انسان را به خدا نزدیک کند، اعم از اینکه مربوط به خود شخص شود مثل علم و آگاهی، نماز، حجّ، زکات، جهاد در راه خدا و… یا افرادی که در این مسیر دست انسان را بگیرند و بالا ببرند، از این جهت در تفسیر آیه مذکور آمده است که علی(ع) فرمود: «اَنَا وَسیلَتُهُ»، من وسیله آن هستم.[۱] و یا فرموده‌اند: تَقَرَّبُوا اِلیهِ بِالاِمام. بوسیله امام بسوی خدا نزدیک شوید. از این جهت در آیات قرآن نمونه‌های مختلفی را از پیامبران قبلی در مورد توسل ذکر می‌فرماید مثل توسل حضرت آدم(ع) به اهل بیت(ع) (بقره، ۳۷) و توسل برادران حضرت یوسف به یعقوب(ع)، وقتی برادران حضرت یوسف فهمیدند اشتباه کرده‌اند، از پدرشان خواستند تا برایشان استغفار کند و حضرت یعقوب هم قول داد برایشان استغفار نماید (یوسف، ۹۸، ۹۷) و توسل مسلمین به پیامبر اسلام(ص) (نساء، ۶۴) طوری که هم در هنگامی که پیامبر(ص) زنده بودند و هم بعد از رحلت ایشان، افرادی می‌آمدند و از وجود ایشان، طلب یاری می‌کردند یا طلب بخشش می‌کردند و حاجاتشان برآورده می‌شد. بعنوان نمونه نقل کرده‌اند مردی از اعراب بادیه نشین به محضر رسول اکرم(ص) شرفیاب شد و چند بیت شعر گفت و پیامبر(ص) را وسیله قرار داد تا خداوند باران نازل کند؛ که بیت آخر آن چنین بود: ما جز فرار به سوی تو راهی نداریم، جز به سوی پیامبر خدا، به کجا ممکن است مردم روی آورند. پیامبر(ص) با حالت اندوه روی منبر رفتند و دعا کردند و باران زیادی آمد.[۲]

از این نمونه‌ها فراوان است که نقل همه آنها موجب طولانی شدن کلام خواهد شد؛ بنابراین توسل به پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) امر روشنی است که در آیات و روایات ما آمده است، از این جهت سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده و هست که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند و مجالسی که برای امام حسین(ع) گرفته می‌شود و عزاداری و سینه زنی که انجام می‌گیرد، از همین قبیل است و علمای ما هم این مجالس را تاًیید کرده‌اند و خودشان هم در این مجالس شرکت می‌کنند و برای امام حسین(ع) عزاداری و روضه خوانی می‌کنند.


منابع

  1. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج ۵، ص ۳۳۳.
  2. کشف الارتیاب، ص ۳۱۰.