بیعت رضوان: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (بارگزاری اولیه) |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (تکمیل و بارگزاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
جریان بیعت رضوان چه بوده است؟ آیا با توجه به آیه ۸۸ سوره فتح، حضور در این بیعت فضیلت و تأییدی بر خلفا بوده است؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''بیعت رضوان''' یا '''بیعت حدیبیه'''، در سال ششم هجرت زمانی که [[پیامبر(ص)]] به قصد [[عمره]] راهی [[مکه]] شده بودند، صورت گرفت. بعد از اینکه مشرکین مکه، مانع ورود کاروان مسلمانان به مکه شدند، مسلمانان که خود را آماده جنگ کرده بودند، با پیامبر(ص) [[بیعت]] کردند که او را تنها نخواهند گذاشت. در آیه ۸۸ [[سوره فتح]]، خداوند از بیعت کنندگان اعلام رضایت نموده است. بر اساس آیات دیگر این رضایت تا زمانی است که افراد بر بیعت خودشان مانده باشند. | |||
در | ==متن آیه== | ||
{{قرآن بزرگ|لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ|ترجمه=خداوند از مومنان هنگامی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند، راضی و خشنود شد|سوره=فتح|آیه=۱۸}} | |||
==جریان بیعت رضوان== | |||
در سال ششم هجرت، [[پیامبر اکرم(ص)]] به قصد [[عمره]] با ۱۴۰۰ نفر به سوی [[مکه]] حرکت کردند تا این که به [[حدیبیه]] (روستایی در ۲۰ کیلومتری مکه) رسیدند و متوجه شدند که [[قریش]] به آن ها اجازه ورود به مکه را نمی دهند. رسول خدا [[عثمان]] را به سوی مکه فرستاد تا اعلام کند، قصد پیامبر(ص) فقط انجام عمره است نه جنگ، ولی چیزی نگذشت که شایعه قتل عثمان توسط مشرکین مکه پیچید، لذا پیامبر(ص) از یارانش خواست تا بار دیگر تجدید [[بیعت]] کنند که تا آخرین نفس مقاومت می کنند و خداوند آیه ۱۸ فتح را نازل کرد و این بیعت را تأیید نمود. | |||
این بیعت به '''بیعت حدیبیه''' و '''بیعت رضوان''' مشهور گشت. قریش سهیل بن عمر را پیش پیامبر(ص) فرستاد و بالاخره صلحی امضا شد که بعدها به نام [[صلح حدیبیه]] معروف شد. بنابر این صلح، قرار شد مسلمانان سال آینده برای حج به مکه مشرف شوند و تا ۱۰ سال در صلح باشند. این صلح فرصتی برای مسلمانان بو که از جنگ با مشرکان در امان بوده و به طور آزاد در مکه حجّ گذارده و با این شیوه به تبلیغ اسلام بپردازند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـش، اول، ج۲۲، ص۱۰.</ref> | |||
جریان صلح حدیبیه و نیز بیعت مسلمانان با رسول گرامی اسلام(ص) در تفاسیر [[اهل سنت]]، مانند تفسیر الوسیط، تفسیر المنير، تفسیر مفاتیح الغیب، تفسیر کشف الاسرار وعده الابرار، تفسیر طبری و دیگر تفاسیر آمده است. | |||
==رضایت الهی از بیعت کنندگان!== | |||
در آیه ۸۸ سوره فتح، خداوند از مؤمنینی که با پیامبر بیعت کرده‌اند، اعلام رضایت نموده است. در آیات ۱۲ تا ۱۵ [[سوره احزاب]] که تقریباً یک سال پس از بیعت رضوان، در جریان [[جنگ خیبر]] نازل گشته است، خداوند به انتقاد از افرادی که در بیعت رضوان، عهد کرده بودند که پیامبر(ص) را تنها نمی‌گذارند، می‌پردازد که {{وَ إِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا|ترجمه=و گروهى از آنها گفتند: اى مردم يثرب، اينجا جاى ماندنتان نيست. بازگرديد. و گروهى از آنها از پيامبر رخصت طلبيدند. مى‌گفتند: خانه‌هاى ما را حفاظى نيست. خانه‌هايشان بى‌حفاظ نبود، مى‌خواستند بگريزند.|سوره=احزاب|آیه=۱۳}} | |||
در جای دیگر خداوند، به بیعت رضوان اشاره کرده است که {{قرآن|إِنَّ الَّذينَ يُبايِعونَكَ إِنَّما يُبايِعونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوقَ أَيديهِم ۚ فَمَن نَكَثَ فَإِنَّما يَنكُثُ عَلىٰ نَفسِهِ|ترجمه=کسانی که با تو بیعت می کنند، تنها با خدا بیعت می نمایند و دست خدا بالای دست آن هاست. پس هر کس پیمان شکنی کند تنها به زیان خود پیمان شکسته است|سوره=فتح|آيه=۱۰}} بنابر این رضایت الهی و اجر این بیعت، فقط برای افرادی است که وفادار مانده بودند. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۵۸: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = ب | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۷
جریان بیعت رضوان چه بوده است؟ آیا با توجه به آیه ۸۸ سوره فتح، حضور در این بیعت فضیلت و تأییدی بر خلفا بوده است؟
بیعت رضوان یا بیعت حدیبیه، در سال ششم هجرت زمانی که پیامبر(ص) به قصد عمره راهی مکه شده بودند، صورت گرفت. بعد از اینکه مشرکین مکه، مانع ورود کاروان مسلمانان به مکه شدند، مسلمانان که خود را آماده جنگ کرده بودند، با پیامبر(ص) بیعت کردند که او را تنها نخواهند گذاشت. در آیه ۸۸ سوره فتح، خداوند از بیعت کنندگان اعلام رضایت نموده است. بر اساس آیات دیگر این رضایت تا زمانی است که افراد بر بیعت خودشان مانده باشند.
متن آیه
| ﴿ | لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ
خداوند از مومنان هنگامی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند، راضی و خشنود شد فتح:۱۸ |
﴾ |
جریان بیعت رضوان
در سال ششم هجرت، پیامبر اکرم(ص) به قصد عمره با ۱۴۰۰ نفر به سوی مکه حرکت کردند تا این که به حدیبیه (روستایی در ۲۰ کیلومتری مکه) رسیدند و متوجه شدند که قریش به آن ها اجازه ورود به مکه را نمی دهند. رسول خدا عثمان را به سوی مکه فرستاد تا اعلام کند، قصد پیامبر(ص) فقط انجام عمره است نه جنگ، ولی چیزی نگذشت که شایعه قتل عثمان توسط مشرکین مکه پیچید، لذا پیامبر(ص) از یارانش خواست تا بار دیگر تجدید بیعت کنند که تا آخرین نفس مقاومت می کنند و خداوند آیه ۱۸ فتح را نازل کرد و این بیعت را تأیید نمود.
این بیعت به بیعت حدیبیه و بیعت رضوان مشهور گشت. قریش سهیل بن عمر را پیش پیامبر(ص) فرستاد و بالاخره صلحی امضا شد که بعدها به نام صلح حدیبیه معروف شد. بنابر این صلح، قرار شد مسلمانان سال آینده برای حج به مکه مشرف شوند و تا ۱۰ سال در صلح باشند. این صلح فرصتی برای مسلمانان بو که از جنگ با مشرکان در امان بوده و به طور آزاد در مکه حجّ گذارده و با این شیوه به تبلیغ اسلام بپردازند.[۱]
جریان صلح حدیبیه و نیز بیعت مسلمانان با رسول گرامی اسلام(ص) در تفاسیر اهل سنت، مانند تفسیر الوسیط، تفسیر المنير، تفسیر مفاتیح الغیب، تفسیر کشف الاسرار وعده الابرار، تفسیر طبری و دیگر تفاسیر آمده است.
رضایت الهی از بیعت کنندگان!
در آیه ۸۸ سوره فتح، خداوند از مؤمنینی که با پیامبر بیعت کرده‌اند، اعلام رضایت نموده است. در آیات ۱۲ تا ۱۵ سوره احزاب که تقریباً یک سال پس از بیعت رضوان، در جریان جنگ خیبر نازل گشته است، خداوند به انتقاد از افرادی که در بیعت رضوان، عهد کرده بودند که پیامبر(ص) را تنها نمی‌گذارند، می‌پردازد که {{وَ إِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا|ترجمه=و گروهى از آنها گفتند: اى مردم يثرب، اينجا جاى ماندنتان نيست. بازگرديد. و گروهى از آنها از پيامبر رخصت طلبيدند. مى‌گفتند: خانه‌هاى ما را حفاظى نيست. خانه‌هايشان بى‌حفاظ نبود، مى‌خواستند بگريزند.|سوره=احزاب|آیه=۱۳}}
در جای دیگر خداوند، به بیعت رضوان اشاره کرده است که ﴿إِنَّ الَّذينَ يُبايِعونَكَ إِنَّما يُبايِعونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوقَ أَيديهِم ۚ فَمَن نَكَثَ فَإِنَّما يَنكُثُ عَلىٰ نَفسِهِ؛ کسانی که با تو بیعت می کنند، تنها با خدا بیعت می نمایند و دست خدا بالای دست آن هاست. پس هر کس پیمان شکنی کند تنها به زیان خود پیمان شکسته است﴾(فتح) بنابر این رضایت الهی و اجر این بیعت، فقط برای افرادی است که وفادار مانده بودند.
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـش، اول، ج۲۲، ص۱۰.