معجزات امامان شیعه برای اثبات امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (اضافه دید)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰


سؤال

آیا امامان(ع) برای اثبات مقام امامت، معجزه نموده‌اند؟


انجام معجزه دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و امامان شیعه در مواردی که خود صلاح دیده‌اند با هدف اثبات مقام امامت خود برای برخی افراد معجزاتی انجام داده‌اند.

حقیقت معجزه

معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است:

  • از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمی‌توان برای انجام آن آموزش دید.
  • مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.[۱]

مرحوم آیت الله خویی(ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارتست از دلیلی که برای اثبات مقامی ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.[۲] بنابراین معجزه عبارتست از دلیل اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم(ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند.

معجزات امامان(ع)

امام علی(ع)

از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی در محضر امیرالمؤمنین(ع) بودم، عده‌ای از اصحاب، از جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، ما با آن حضرت برخاستیم و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام(ع) عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…[۳]

امام باقر(ع)

از قطب راوندی نقل شده است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر(ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام(ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کند. در این زمان امام(ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دید آن حضرت نمی‌گردد، سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام(ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله‌ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود. بپرهیز که دیگر عملی این‌گونه ناشایست به جا نیاوری.[۴]

اهل بیت(ع) از مقام و جایگاه والایی برخوردار می‌باشند، در راستای اثبات حقانیت و جایگاه خود، علامت‌ها و معجزاتی را اظهار داشته‌اند، و حقایق پوشیده را آشکار نموده‌اند؛ آنچه نقل گردید قطره ای از دریای معجزات و کرامات اهل بیت(ع) است.


جستارهای وابسته

منابع

  1. مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص۶۰.
  2. خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص۴۵.
  3. مجلسی، محمد باقر، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج۴۲، ص۵۴،
  4. قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۹۹.