ویژگی‌های علامه طباطبایی

سؤال

ویژگی‌های اخلاقی علامه طباطبایی را تبیین کنید.

ویژگی‌های شخصی

«علامه طباطبایی در خانه خیلی مهربان و بی اذیت و بدون دستور بودند و هر وقت به هر چیزی مثل چای که احتیاج داشتند، خودشان می‌رفتند و می‌آوردند. چه بسا هنگامی که عیال یا یکی از اولادشان وارد اتاق می‌شدند، ایشان در جلوی پای آنها بلند می‌شد و این قدر خلیق و مؤدب بود. در مسافرتها، بسیار باحوصله بودند و در طول سال خیلی وقتها شب تا طلوع صبح را بیدار بودند و به کارهای علمی شان رسیدگی می‌کردند؛ چون سکوت شب فرصتی برای ایشان بود تا بتواند خوب کار کند. در هر۲۴ ساعت، ۱۲ یا ۱۳ ساعت را یکسره کار می‌کردند و در طول سال فقط عاشورا را تعطیل می‌کردند.

ساده زیستی و زهد، مناعت طبع، عفت وادب، اراده قوی، آرامش روحی، اخلاص، جامعیت و اعتدال، اهمیّت به تربیت فرزندان.

شهید آیت الله قدوسی داماد ایشان نقل کرده اند: « علامه طباطبایی پشتکار عجیبی داشتند و چندین سال برای تفسیر المیزان زحمت کشیدند. اصلاً احساس خستگی نمی کرد، شب و روز نمی شناخت. ما اصلاً ایشان را نمی دیدیم، صبح زود مشغول کار می شد تا ساعت 12. بعد از نماز و صرف غذا استراحتی، نیم ساعتی تا نماز مغرب مشغول کار بودند. »

حلم و صبر

آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی، «حلم» علامه را اینچنین بیان می‌کند: «مردی بود بسیار متواضع، فوق العاده مهربان، من یادم نمی‌آید، یک بار در درس عصبانی شده باشد و یک بار از گل نازک‌تر به یکی از شاگردانش گفته باشد، و اگر خشن هم می‌گفت، شاگردان عاشقش به جان می‌خریدند، ولی از گل نازک‌تر هم نمی‌گفتند! »

علامه طباطبایی: ما بزرگترین کاری که در عالم داریم و هیچ کاری از اطوار و شئون زندگی ما مهمتر از آن نیست این است که خود را بسازیم.

رفتار با همسر

در مورد رفتار علامه طباطبایی با همسر و فرزندان، فرزند ایشان «نجمه السادات طباطبایی» همسر شهید قدوسی می‌گوید: «همه خصوصیات اخلاقی پدرم، خود به خود در محیط خانوادگی ما نیز تأثیر داشت. ایشان اگر چه وقت زیادی نداشتند، ولی با این حال برنامه‌ها یشان را طوری تنظیم می‌کردند که روزی یک ساعت، بعد از ظهرها، در کنار اعضای خانواده باشند. در این مواقع به قدری مهربان و صمیمی بودند که آدم باورش نمی‌شد ایشان فردی با آن همه کار و مشغله هستند. رفتارشان با مادرم بسیار احترام آمیز و دوستانه بود. همیشه طوری رفتار می‌کردند که گویی مشتاق دیدار مادرم هستند. ما هرگز بگو و مگو و اختلافی بین آن دو ندیدیم. به قدری نسبت به هم مهربان و فداکار و باگذشت بودند که ما گمان می‌کردیم اینها هرگز با هم اختلافی ندارند (در صورتی که زندگی مشترک، به هر حال، بدون اختلاف نظر نیست) آنها واقعاً مانند دو دوست با هم بودند.