کاربر:Seyedsalehi6979/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
==دلایل قرآنی== | ==دلایل قرآنی== | ||
یکی از دلایل قرآنی بر فضیلت پیاده روی اربعین آیه ۳۲ سوره حج میباشد، که خداوند متعال میفرماید: هرکس شعائر خدا را بزرگ شمارد، بدون تردید این بزرگ شمردن ناشی از تقوای دل هاست.<ref>ترجمه انصاریان آیه 32 حج</ref> | یکی از دلایل قرآنی بر فضیلت پیاده روی [[اربعین حسینی|اربعین]] آیه ۳۲ سوره حج میباشد، که خداوند متعال میفرماید: هرکس [[شعائر]] خدا را بزرگ شمارد، بدون تردید این بزرگ شمردن ناشی از تقوای دل هاست.<ref>ترجمه انصاریان آیه 32 حج</ref> | ||
شعائر جمع شعره به معنای نشانه و علامت است. و منظور از شعائر الهی نشانه ها و علامت های خداوند است که شامل تمام آنچه که در برنامه های دینی وارد شده و یاد خدا و عظمت آئین او را در دل انسان زنده میکند. | شعائر جمع شعره به معنای نشانه و علامت است. و منظور از [[شعائرالله در قرآن|شعائر الهی]] نشانه ها و علامت های خداوند است که شامل تمام آنچه که در برنامه های دینی وارد شده و یاد خدا و عظمت [[آئین]] او را در دل انسان زنده میکند. | ||
و منظور از | و منظور از [[تعظیم]]، بزرگ داشت و بالا بردن مقام این | ||
==دلایل روایی== | ==دلایل روایی== | ||
[[زيارت]] اربعين با پاى پياده، از نگاه تاريخى، ريشه در زيارت [[صحابى]] بزرگ و گران قدر رسول گرامى اسلام(ص)، جناب جابر بن عبدالله انصارى دارد. ايشان نخستين كسى بود كه از [[مدينه]] به [[كربلا]] رفت و به زيارت امام حسين(ع) توفيق يافت.<ref>بشارة المصطفى لشيعة المرتضى، ص 75؛ بحارالانوار، ج 98، ص 334؛ ملاذ الاخيار فى فهم تهذيب الاخبار، ج 9، ص 302</ref> | |||
[[روایت]] از امام صادق(ع):شخصى كه به زيارت قبر حسين بن على(ع) مى رود، پس زمانى كه از خانواده اش جدا مى شود، با اوّلين گامى كه برمى دارد، تمام گناهانش آمرزيده مى شود. سپس به ازاى هر قدمى كه برمى دارد، پيوسته [[تقديس]] و [[تنزيه]] و پاك مى شود، تا آنكه نزد حسين بن على(ع) برسد. در اين هنگام، خداوند با او بدين گونه [[مناجات]] مى كند: «اى بنده من! از من بخواه، به تو مى دهم؛ دعا كن، اجابت مى كنم؛ درخواست كن، مى بخشم؛ [[حاجت]] بخواه، روا مى كنم».<ref>كامل الزيارات، ص 153؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 92؛ المزار الكبير، ص 342؛ وسائل الشيعه، ج 14، ص 440</ref> | |||
روایت از امام صادق(ع): «هر آنكه در [[فرات]] [[غسل]] كند و سپس با پاى پياده به سوى [[مرقد]] حسين(ع) برود، به ازاى هر قدمى كه برمى دارد و بر زمين مى گذارد، حجّى مقبول با تمام اعمال و مناسك براى او خواهد بود».<ref>كتاب المزار - مناسك المزار، ص 49؛ المزار الكبير، ص 350؛ روضة المتقين فى شرح من لا يحضره الفقيه، ج 5، ص 379؛ الوافى، ج 14، ص 1481؛ ملاذ الاخيار فى فهم تهذيب الاخبار، ج 9، ص 129؛ بحارالانوار، ج 98، ص 147؛ تهذيب الاحكام، ج 6، ص 53</ref> | |||
==پیاده روی در اسلام== | |||
در [[شريعت]] [[اسلام]]، مستحب بودن [[پياده روى]] با پاى برهنه يا بدون آن، نه تنها در مورد زيارت، در چند مورد ديگر نيز وارد شده است. از جمله درباره استحباب پياده روى به سوى مساجد، از رسول گرامى اسلام(ص) نقل شده است كه فرمود: «كسى كه به سوى يكى از مساجد پياده حركت كند، خداوند در مقابل هر گامى كه در مسير رفت و برگشت برمى دارد، به او ده [[حسنه‌ای میان دو سیئه|حسنه]] پاداش مى دهد، ده بدى از او دور مى كند و وى را ده درجه بالا مى برد».<ref> اعلام الدين فى صفات المؤمنين، ص 423؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 291؛ هداية الامة الى احكام الائمة عليهم السلام، ج 2، ص 175؛ وسائل الشيعه، ج 5، ص 201؛</ref> | |||
نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۸
دلایل قرآنی و روایی پیاده روی اربعین چیست؟
 متن آیه | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| واقع در سوره | حج |
| شماره آیه | ۳۲ |
| جزء | ۱۷ |
| اطلاعات محتوایی | |
| مکان نزول | مدینه |
| موضوع | اعتقادی |
| درباره | تقرب به خداوند متعال |
| آیات مرتبط | آیه ۱۵۸ سوره بقره ، آیه ۵ سوره مائده ، آیه ۲۶ سوره حج |
دلایل قرآنی
یکی از دلایل قرآنی بر فضیلت پیاده روی اربعین آیه ۳۲ سوره حج میباشد، که خداوند متعال میفرماید: هرکس شعائر خدا را بزرگ شمارد، بدون تردید این بزرگ شمردن ناشی از تقوای دل هاست.[۱]
شعائر جمع شعره به معنای نشانه و علامت است. و منظور از شعائر الهی نشانه ها و علامت های خداوند است که شامل تمام آنچه که در برنامه های دینی وارد شده و یاد خدا و عظمت آئین او را در دل انسان زنده میکند. و منظور از تعظیم، بزرگ داشت و بالا بردن مقام این
دلایل روایی
زيارت اربعين با پاى پياده، از نگاه تاريخى، ريشه در زيارت صحابى بزرگ و گران قدر رسول گرامى اسلام(ص)، جناب جابر بن عبدالله انصارى دارد. ايشان نخستين كسى بود كه از مدينه به كربلا رفت و به زيارت امام حسين(ع) توفيق يافت.[۲]
روایت از امام صادق(ع):شخصى كه به زيارت قبر حسين بن على(ع) مى رود، پس زمانى كه از خانواده اش جدا مى شود، با اوّلين گامى كه برمى دارد، تمام گناهانش آمرزيده مى شود. سپس به ازاى هر قدمى كه برمى دارد، پيوسته تقديس و تنزيه و پاك مى شود، تا آنكه نزد حسين بن على(ع) برسد. در اين هنگام، خداوند با او بدين گونه مناجات مى كند: «اى بنده من! از من بخواه، به تو مى دهم؛ دعا كن، اجابت مى كنم؛ درخواست كن، مى بخشم؛ حاجت بخواه، روا مى كنم».[۳] روایت از امام صادق(ع): «هر آنكه در فرات غسل كند و سپس با پاى پياده به سوى مرقد حسين(ع) برود، به ازاى هر قدمى كه برمى دارد و بر زمين مى گذارد، حجّى مقبول با تمام اعمال و مناسك براى او خواهد بود».[۴]
پیاده روی در اسلام
در شريعت اسلام، مستحب بودن پياده روى با پاى برهنه يا بدون آن، نه تنها در مورد زيارت، در چند مورد ديگر نيز وارد شده است. از جمله درباره استحباب پياده روى به سوى مساجد، از رسول گرامى اسلام(ص) نقل شده است كه فرمود: «كسى كه به سوى يكى از مساجد پياده حركت كند، خداوند در مقابل هر گامى كه در مسير رفت و برگشت برمى دارد، به او ده حسنه پاداش مى دهد، ده بدى از او دور مى كند و وى را ده درجه بالا مى برد».[۵]
- ↑ ترجمه انصاریان آیه 32 حج
- ↑ بشارة المصطفى لشيعة المرتضى، ص 75؛ بحارالانوار، ج 98، ص 334؛ ملاذ الاخيار فى فهم تهذيب الاخبار، ج 9، ص 302
- ↑ كامل الزيارات، ص 153؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 92؛ المزار الكبير، ص 342؛ وسائل الشيعه، ج 14، ص 440
- ↑ كتاب المزار - مناسك المزار، ص 49؛ المزار الكبير، ص 350؛ روضة المتقين فى شرح من لا يحضره الفقيه، ج 5، ص 379؛ الوافى، ج 14، ص 1481؛ ملاذ الاخيار فى فهم تهذيب الاخبار، ج 9، ص 129؛ بحارالانوار، ج 98، ص 147؛ تهذيب الاحكام، ج 6، ص 53
- ↑ اعلام الدين فى صفات المؤمنين، ص 423؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 291؛ هداية الامة الى احكام الائمة عليهم السلام، ج 2، ص 175؛ وسائل الشيعه، ج 5، ص 201؛