نمایش مبدأ برای نقد دیدگاه مصطفی ملکیان درباره ایمان

{{شروع متن}}
{{سوال}}
آیا می‌توان ایمان را «جستن بی‌قراری و یافتن قرار» یا به تعبیری «دویدن در پی آواز حقیقت» دانست؟
{{پایان سوال}}

مفهوم ایمان در نگاه ملکیان مبتنی بر مقدماتی قابل مناقشه است که سیال‌بودن حقیقت [[ایمان]] را در مقابل جمود عقیدهٔ دینی اثبات می‌کند. ملکیان معتقد است که باورهای دینی از نوع باورهای تعبدی هستند که سوای ارتباطشان با منبع تعبد هیچ دلیل عقلانی دیگری ندارند. از نظر او مؤمن واقعی اگر می‌خواهد حقیقت را در اختیار داشته باشد، باید همراه با واقعیت متبدل و متحول سیر کند. این پویایی رسیدن به حقیقت ایمان است. از نظر او گرایش به حقیقتی که ایستا و غیر متغیر باشد ایمان نیست، بلکه عقیده است که گرایش به آن موجب جمود و دورافتادن از حقیقت می‌شود.

محققان بر برخی از این مقدمات ایرادهایی مبتنی بر وجود تناقض میان مبانی و مدعاها، عدم توجه به باورهای استدلالی در دانش کلامی ادیان و ارائهٔ تصویری شکاکانه از حقیقت وارد کرده‌اند.