پرش به محتوا

معنای صوم و صیام: تفاوت میان نسخه‌ها

ابرابزار
(اصلاح و حذف قسمتی از متن)
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در آيات قرآن کریم از کلمه‌های "صوم" و "صيام" استفاده شده است، آيا بين اين دو کلمه تفاوتي وجود دارد؟
در آیات قرآن کریم از کلمه‌های «صوم» و «صیام» استفاده شده است، آیا بین این دو کلمه تفاوتی وجود دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
فعل '''صام یصوم''' از فعل‌هایی است که سه مصدر دارد: «صَوْمْ، صِيامْ، اصْطامْ». كلمه صيام و صوم به معنای ترک کردن و خودداری کردن آمده است.<ref>فراهيدى، خليل، كتاب العين، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۷۱؛ ابن فارس، احمد، معجم مقاييس اللغه، قم، مكتب الاعلام الاسلامي، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۳۲۳.</ref> و تفاوتی با هم ندارد. در [[روزه‌|روزه‌داری]] خودداری کردن از کارهایی است که روزه را باطل می‌کند.<ref>ابن منظور، محمد، لسان العرب، دار صادر، بيروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۵۰.</ref>
فعل '''صام یصوم''' از فعل‌هایی است که سه مصدر دارد: «صَوْمْ، صِیامْ، اصْطامْ». کلمه صیام و صوم به معنای ترک کردن و خودداری کردن آمده است.<ref>فراهیدی، خلیل، کتاب العین، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۷۱؛ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۳۲۳.</ref> و تفاوتی با هم ندارد. در [[روزه|روزه‌داری]] خودداری کردن از کارهایی است که روزه را باطل می‌کند.<ref>ابن منظور، محمد، لسان العرب، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۵۰.</ref>


[[علامه طباطبایی]] می‌نویسد: كلمه «صيام» و «صوم» به معناى خوددارى از عمل است؛ مثلا خودداری از خوردن، نوشيدن، سخن گفتن، راه رفتن، آمیزش جنسی و مانند آنها است و چه بسا می‌توان گفت به معناى خوددارى از كارهايى است كه انسان به انجام آنها گرایش و اشتیاق دارد.<ref>طباطبايى، محمدحسين، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۷.</ref>
[[علامه طباطبایی]] می‌نویسد: کلمه «صیام» و «صوم» به معنای خودداری از عمل است؛ مثلاً خودداری از خوردن، نوشیدن، سخن گفتن، راه رفتن، آمیزش جنسی و مانند آنها است و چه بسا می‌توان گفت به معنای خودداری از کارهایی است که انسان به انجام آنها گرایش و اشتیاق دارد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۷.</ref>


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
  | شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = -
  | شناسه = -
  | تیترها = -
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی = -
  | لینک‌دهی = -
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
۱۱٬۹۱۳

ویرایش