معنای خشیت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خشیت در جاهایی از قرآن معنای غیر دینی دارد و به معنای لغوی ترسیدن است<ref>آیه ۲۵ سوره نساء. آیه ۲۴ سوره توبه. آیه ۸۰ سوره کهف</ref>و بار دینی ندارد: {{قرآن|قَالَ یَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی وَلَا بِرَأْسِی إِنِّی خَشِیتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِی|ترجمه=(هارون) گفت: ای برادر «بر من قهر و عتاب مکن» سرو ریش من مگیر، ترسیدم بگویی تو میان بنی اسرائیل تفرقه انداختی|سوره=طه|آیه=۹۴}} در [[سوره حشر]] آمده است اگر قرآن بر کوه نازل می‌شد، آن خاشع می‌گشت: {{قرآن|لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۚ|ترجمه=اگر اين قرآن را بر كوه نازل مى‌كرديم، از خوف خدا آن را ترسيده و شكاف خورده مى‌ديدى|سوره=حشر|آیه=۲۱}} در قیامت چشمان کفار خاشع می‌شود.<ref>آیه ۴۴ سوره معارج. آیه ۴۳ سوره قلم. آیه ۹ سوره نازعات</ref> خودشان<ref>آیه ۴۵ سوره شوری</ref> و چهره آنها.<ref>آیه ۲ سوره غاشیه</ref> در آیه ۳۱ [[سوره اسراء]] آمده است که از ترس، فرزندان خود را نکشید.

خاشع به معنای دیگری هم آمده است. در [[سوره معراج]]، خاشع صفت برای الارض آمده که معنای خشکی و فسرده است.<ref>آیه ۳۹ سوره فصلت</ref>