trustworthy
۳٬۲۸۹
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
واژهٔ خشیّت به چه معناست؟ | واژهٔ خشیّت به چه معناست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''خشیت''' در قرآن به معنای ترس آمده است و در بعضی آیات وصف [[مؤمنان]] و [[متقین]] است که از خداوند خشیت دارند. خشیت یکی از ویژگیهای مهم مؤمنان و از اوصاف عالمان در قرآن است. کسانی میتوانند از قرآن پند بگیرند و انذار پروردگار بر آنان اثر داشته باشد که خشیت از خداوند در آنها وجود داشته باشد. | |||
== معنای خشیت == | == معنای خشیت == | ||
واژه «خشیّه» از ریشه «خشی» است به ترس و بیمناک، معنا شده است. | |||
<ref>فرهنگ ابجدی عربی فارسی، مهیار، رضا، بی نا، بی جا، بی تا، ج۱، ص۲۱۶.</ref> | |||
<ref>فراهيدى، خليل بن أحمد، كتاب العين، قم، هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۸۴.</ref> | |||
این واژه هشت بار<ref>سوره بقره، آیه۷۴. سوره نساء، آیه۷۷ (دو بار در این آیه آمده است). سوره اسراء، آیه۳۱. آیه۱۰۰. سوره انبیاء، آیه۲۸. سوره مومنون، آیه۵۷. سوره حشر، آیه۲۱.</ref> و مشتقات آن ۴۸ بار در قرآن تکرار شده است. | |||
خشیت در قرآن کریم به معنای ترس و بیمی است که با تعظیم و بزرگداشت چیزی همراه است. | خشیت در قرآن کریم به معنای ترس و بیمی است که با تعظیم و بزرگداشت چیزی همراه است. این حالت بیشتر، از راه آگاهی نسبت به چیزی که از آن بیم هست، حاصل میشود.<ref>راغب اصفهانى، حسين بن محمد، ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، مترجم: غلامرضا خسروى حسينى، تهران، مرتضوی، چاپ دوم، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۶۰۴.</ref> | ||
اما برخی گفتهاند این معنا كليّت ندارد و در جاهائى تعظيم معنائى ندارد و در بعضى جاها كه تعظيم استفاده ميشود مربوط بمضاف اليه آن است مثل {{متن عربی|خَشْيَه الرَّبِّ}}، {{متن عربیخَشْيَه القِيَامَه}}، {{متن عربی|خَشْيَه العَذَابِ}}، نه خود خشيت. بهتر است ترس شديد معنا شود و يا بيم توأم با پرهيز.<ref>قرشى بنايى، على اكبر، قاموس قرآن، تهران، دار الكتب الاسلاميه، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۲۵۰.</ref> | |||
== خشیت از خداوند == | == خشیت از خداوند == |