automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
حکم بدبینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(لینکدهی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
ترتیب اثر قلبی آن است که انسان گمان خود را که در ابتدا یک تصور زودگذر است، به ذهن بسپارد و آن را پرورش داده، به صورت نوعی باور درآورد. فرد پس از باور گمان خود، آن را [[یقین]] محسوب می‌کند؛ در نتیجه یقین می‌کند فردی که نسبت به او بدگمان شده، متصف به صفتی خاص است. | ترتیب اثر قلبی آن است که انسان گمان خود را که در ابتدا یک تصور زودگذر است، به ذهن بسپارد و آن را پرورش داده، به صورت نوعی باور درآورد. فرد پس از باور گمان خود، آن را [[یقین]] محسوب می‌کند؛ در نتیجه یقین می‌کند فردی که نسبت به او بدگمان شده، متصف به صفتی خاص است. | ||
این حالت، نوعی بیماری روحی شمرده شده است. بر اساس [[روایت|روایتی]] از [[پیامبر(ص)]]، هنگامی که انسان نسبت به کسی گمان بد برد، نباید پیرامون آن جستجو و تحقیق کند.<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، تلخیص حسینی، ترجمه شیخی، دارالحدیث، چاپ دوم، | این حالت، نوعی بیماری روحی شمرده شده است. بر اساس [[روایت|روایتی]] از [[پیامبر(ص)]]، هنگامی که انسان نسبت به کسی گمان بد برد، نباید پیرامون آن جستجو و تحقیق کند.<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، تلخیص حسینی، ترجمه شیخی، دارالحدیث، چاپ دوم، ۱۳۸۳ش، ص۳۵۳، ح۳۹۱۷.</ref> در روایتی دیگر، سفارش شده انسان پس از سوء ظن، آن را تصدیق و باور نکند.<ref>انصاری، فرائد الاصول، مجمع الفکر الاسلامی، ج۲، ص۳۷، به نقل از بحارالانوار، ج۵۸، ص۳۲۰، ذیل حدیث ۹.</ref> | ||
=== ترتیب اثر عملی === | === ترتیب اثر عملی === | ||
ترتیب اثر عملی، عبارت است از این که انسان گمان خود را یک واقعیت قطعی شمرده و در عمل نیز بر اساس آن گمان رفتار کند. برای نمونه، گمان خود را به صورت یک خبر یقینی بازگو کند، یا دیگران را تنها به دلیل گمان بد خود، [[تهمت|متهم]] سازد. ترتیب اثر دادن عملی، بیشتر به صورت [[تهمت]]، [[غیبت]] یا ضایع کردن [[حق الناس|حقوق دیگران]] تحقّق می‌پذیرد. این گونه بدبینی گناه و حرام است.<ref>مهدوی کنی، اخلاق عملی، نشر فرهنگ اسلامی، ص۱۶۸، به نقل از | ترتیب اثر عملی، عبارت است از این که انسان گمان خود را یک واقعیت قطعی شمرده و در عمل نیز بر اساس آن گمان رفتار کند. برای نمونه، گمان خود را به صورت یک خبر یقینی بازگو کند، یا دیگران را تنها به دلیل گمان بد خود، [[تهمت|متهم]] سازد. ترتیب اثر دادن عملی، بیشتر به صورت [[تهمت]]، [[غیبت]] یا ضایع کردن [[حق الناس|حقوق دیگران]] تحقّق می‌پذیرد. این گونه بدبینی گناه و حرام است.<ref>مهدوی کنی، اخلاق عملی، نشر فرهنگ اسلامی، ص۱۶۸، به نقل از محجة البیضاء، ج۵، ص۲۶۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||