زنده بودن شهیدان و مصادیق آن از نگاه قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور قرآن از این که می‌فرماید: «شهیدان زنده اند» چیست؟ چه کسانی شهید نامیده می‌شوند؟

{{پاسخ}}قرآن کریم درباره شهید و شهیدان می‌فرماید: {{قرآن|وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ|ترجمه=هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده مپندار، بلکه زنده اند که نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.|سوره=آل عمران|آیه=۱۶۹}}<ref>آل عمران/ ۱۶۹.</ref>

حیات شهیدان و زنده بودن آنها سعادتی است که همه مؤمنان از آن بهره‌مند خواهند شد. برخی از مردم تصور می‌کردند که کسانی که در راه خدا جهاد می‌کنند و به شهادت می‌رسیدند، نابود شده و از بین رفته‌اند، به همین جهت قرآن کریم برای زدودن چنین تصوری می‌فرماید: کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند، زنده‌اند، و نزد پروردگار خویش از روزی بهره‌مند می‌شوند.<ref>ر. ک. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۳۹۷ق، ج۱، ص۵۳۴، طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۷۹، ج۴، ص۶۲.</ref>

شهادت در اسلام دو معنا دارد:

بنابراین، کسانی که عقیده حق داشته و در مسیر حقیقت گام برمی‌دارند و در همین راه از دنیا می‌روند، براساس اشاره قرآن کریم و روایات اسلامی در زمره شهدا قرار دارند، و اجر شهداء را می‌برند. خداوند متعال می‌فرماید: {{قرآن|وَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ}} و آنان که به خدا و رسولانش ایمان آورند، به حقیقت راستگویان عالمند و برایشان نزد خدا اجر شهیدان است، پاداش اعمال و نور ایمانشان را (در بهشت) می‌یابند.<ref>ر. ک. مکارم شیرازی، ناصر، نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ ش، ج۲۳، ص۳۴۹، ۳۵۰، ۳۵۵.</ref>

در روایت آمده که شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: «از خدا بخواه که شهادت را برای من روزی کند. امام(ع) فرمود: «مؤمن شهید است» سپس آیه ۱۹، سوره حدید را تلاوت کرد.<ref>ر. ک. الجمعه العروسی الحویزی، عبدعلی؛ نورالثقلین، قم، مطبعه العلمیه، چاپ سوم، بی تا، ج۵، ص۲۴۳.</ref>

 

 

امام صادق(ع) می‌فرماید: کسی که برای دفاع از مال خود (در برابر مهاجمان) ایستادگی کند و کشته شود، شهید است.»<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، الطبعه الاولی، ۱۴۱۹ ق، ج۵، ص۱۹۸.</ref>