جاودانه بودن قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] کتاب هدایت بشر و برای تمامی عصرها نازل شده است. خطابات عام قرآن به مؤمنان یا انسان‌ها و [[قصه‌های قرآنی]] از دلائلی است که نزول قرآن به صورت جهان شمول می‌باشد. همچنین باطن قرآن کریم و تسری تمامی دستورات آن به تمامی عصرها برای سعادت انسان و اعجاز علمی آن که در عصر نزول قابل فهم نبود از دلائل دیگر جاودانگی قرآن می‌باشد. این موضوع در روایات هم تأیید شده است و [[امام باقر(ع)]] قرآن را همچون خورشید و ماه می‌دانند که تا پایان دنیا، زندگی انسان را روشن می‌سازد.

بسیاری از آیات [[قرآن]] خطاب‌هایی دارد که برای تمام مردم و هر مکلفی می‌باشد. مانند خطاب به مؤمنان {{قرآن|یا ایها الذین آمنوا|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید}}<ref>نگاه کنید به بقره/۱۰۴، ۱۵۳، ۲۷۲ و آل عمران/۱۰۰، ۱۰۲ و نساء/ ۱۹،۲۹.</ref> و «ای مردم»<ref>بقره/ ۲۱ و نساء/۱ و یونس/۲۳ و حج/۵ و فاطر/۵ و حجرات/۱۳ و …</ref> و خطاب به مردم {{قرآن|یا ایها الناس|ترجمه=ای انسان}}<ref>نگاه کنید به انفطار/۶ و انشقاق/۶.</ref> و {{قرآن|یا بنی آدم|ترجمه=ای بنی آدم}}<ref>رک: مائه / ۲۷، اعراف / ۲۶، یس / ۶۰</ref>

علاوه بر این قرآن خود را «پندی برای عالمیان»<ref>انعام/ ۹۰.</ref> و «بیم دهنده تمام انسان‌ها»<ref>مدثّر/ ۳۶.</ref> معرفی می‌کند و لازمه این کلیت جاودانگی و همیشگی آن می‌باشد.

قرآن در عرصه های مختلف علمی، مطالبی را بیان کرده است که برای مردمان آن زمان مشخص نبوده و با پیشرفت علم معنای آیه خوب روشن شده است، مانند دشواری تنفس با افزایش ارتفاع که امروزه، علم به آن رسیده است.<ref>معرفت، محمد هادی، علوم قرآنی، ص۴۲۵.</ref>

* از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است که «تازگی قرآن برای آن است که خدای تبارک و تعالی آن را برای زمان موقّت یا مردم خاص نفرستاده و چون همیشگی و همگانی است، در هر زمان جدید است، و در نزد هر مردمی تا روز قیامت شیرین و پر جذبه است».<ref>به نقل از: جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.</ref>