۷٬۰۶۷
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
خودشناسی مقدمه خودسازی است. تا وقتی انسان از شناخت صفات و ویژگیهای مثبت یا منفی خود غافل باشد، نمیتواند به اصلاح خود بپردازد؛ پس قدم نخست در راه سازندگی شخصیت انسان، این است که او با صفات، استعدادها، و انواع گرایشهای خودآگاه و ناخودآگاه خود آشنا شود.<ref>شرفی، محمد رضا، جوان و نیروی چهارم زندگی، تهران سروش، ۱۳۸۰، ص۷۲.</ref> | خودشناسی مقدمه خودسازی است. تا وقتی انسان از شناخت صفات و ویژگیهای مثبت یا منفی خود غافل باشد، نمیتواند به اصلاح خود بپردازد؛ پس قدم نخست در راه سازندگی شخصیت انسان، این است که او با صفات، استعدادها، و انواع گرایشهای خودآگاه و ناخودآگاه خود آشنا شود.<ref>شرفی، محمد رضا، جوان و نیروی چهارم زندگی، تهران سروش، ۱۳۸۰، ص۷۲.</ref> | ||
اگر خودشناسی کامل صورت گیرد، انسان به نقصهای خود اعتراف میکند؛ البته این حالت در او [[ناامیدی]] از خودسازی ایجاد نمیکند؛ چرا که او در کنار این عیبها، استعدادهای مثبت خود را نیز میشناسد. از سوی دیگر، شناخت عیبها، | اگر خودشناسی کامل صورت گیرد، انسان به نقصهای خود اعتراف میکند؛ البته این حالت در او [[ناامیدی]] از خودسازی ایجاد نمیکند؛ چرا که او در کنار این عیبها، استعدادهای مثبت خود را نیز میشناسد. از سوی دیگر، شناخت عیبها، از [[عجب|عُجب]] و خودبینی فرد هنگام دیدن ویژگیهای مثبت خود جلوگیری میکند. | ||
گاهی خواهشهای انسان با هم ناسازگارند؛ مانند دو خواهش راحتطلبی و پیشرفت. انسانی که از خودشناسی کاملی برخوردار است، هنگامی که دو میل او با هم تعارض پیدا کردند، میلی را انتخاب میکند که لذتآور، پایدار و کمالآور باشد. حال اگر به خودشناسی کافی دست پیدا نکرده باشد هنگام تعارض، میلی را انتخاب میکند که از هیجان و لذت زیادتری برخوردار باشد و این یکی از عوامل تضعیفکننده اخلاق و ضد خودسازی است. | گاهی خواهشهای انسان با هم ناسازگارند؛ مانند دو خواهش راحتطلبی و پیشرفت. انسانی که از خودشناسی کاملی برخوردار است، هنگامی که دو میل او با هم تعارض پیدا کردند، میلی را انتخاب میکند که لذتآور، پایدار و کمالآور باشد. حال اگر به خودشناسی کافی دست پیدا نکرده باشد هنگام تعارض، میلی را انتخاب میکند که از هیجان و لذت زیادتری برخوردار باشد و این یکی از عوامل تضعیفکننده اخلاق و ضد خودسازی است. | ||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
}} یکی از راههای خداشناسی سیر در [[نفس|اَنْفُس]] (خویشتن) است. در آیات ۲۱ و ۲۲ [[سوره ذاریات]] نیز، به وجود نشانهها در [[نفس|نَفْس]] و جان انسان اشاره شده است. | }} یکی از راههای خداشناسی سیر در [[نفس|اَنْفُس]] (خویشتن) است. در آیات ۲۱ و ۲۲ [[سوره ذاریات]] نیز، به وجود نشانهها در [[نفس|نَفْس]] و جان انسان اشاره شده است. | ||
از سوی دیگر خداوند در آیه | از سوی دیگر خداوند در آیه {{قرآن|و لا تَکُونُوا کَالَّذیِنَ نَسُوا اللهَ فَأَنْسَاهُم أَنفُسَهُم|ترجمه=مانند کسانی نباشید که خود را فراموش کردند، پس خدا هم خودشان را از یادشان برد.|سوره=الحشر|آیه=۱۹}} فراموشی خود را لازمه فراموش کردن خدا معرفی کرده است. در روایتِ «مَنْ عَرَفَ نَفْسَه فَقَدْ عَرَفَ رَبَّه» نیز، خودشناسی راه خداشناسی دانسته شده است.<ref>میزان الحکمه، المعرفه.</ref> | ||
== دیگر فواید == | == دیگر فواید == |