۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خداوند از قرآن به جهت اینکه دارای معارف فراوان است، با صفت مجید یاد کرده است. همچنین به جهت دارا بودن شرافت و عزت، صفت کریم نیز برای قرآن استفاده شده است. | |||
== صفت مجید == | == صفت مجید == | ||
خط ۲۱: | خط ۲۴: | ||
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بینیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}} | «کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بینیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}} | ||
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر میشود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار میرود و قرآن را که با وصف کریم میآورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری | اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر میشود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار میرود و قرآن را که با وصف کریم میآورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری او است<ref>ر. ک. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref>: | ||
{{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ|ترجمه=که آن، قرآن کریمی است|سوره=واقعه|آیه=۷۷}} | |||
== منابع == | == منابع == |