automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
(ابرابزار) |
(اصلاح نقدها.) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خشم چیست و چه پیامدهایی دارد؟{{پایان سوال}} | خشم چیست و چه پیامدهایی دارد؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}خشم | {{پاسخ}}خشم حالت و کیفیت خاصی است که وقتی فرد دچار آن میشود، بر اثر ناراحتی، تعادل قوای ارادی و تسلط خود را از دست میدهد. | ||
در روایات از خشمِ به عنوان یکی از رذائل اخلاقی، با واژههای غیظ و غضب یاد شده و به[[پیامدهای خشم|پیامدها]] و [[راههای کنترل خشم|راههای مهار آن]] پرداخته شده است. مهمترین پیامد خشم، از میان رفتن [[عقل]] است که باعث دست زدن فرد به کارهای غیر منطقی شده و در نهایت [[پشیمانی]] را به همراه دارد. | در روایات از خشمِ به عنوان یکی از رذائل اخلاقی، با واژههای غیظ و غضب یاد شده و به[[پیامدهای خشم|پیامدها]] و [[راههای کنترل خشم|راههای مهار آن]] پرداخته شده است. مهمترین پیامد خشم، از میان رفتن [[عقل]] است که باعث دست زدن فرد به کارهای غیر منطقی شده و در نهایت [[پشیمانی]] را به همراه دارد. | ||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== مفهومشناسی و جایگاه == | == مفهومشناسی و جایگاه == | ||
خشم | خشم حالت و کیفیت خاصی است که وقتی فرد دچار آن میشود، بر اثر ناراحتی، تعادل قوای ارادی و تسلط خود را از دست میدهد.<ref>معين، محمد، «فرهنگ فارسي»، تهران: امير كبير، هشتم، ۱۳۷۱، ج۲،ص ۲۳۱۱.</ref> | ||
در منابع دینی و اخلاق اسلامی، از خشم با واژههای «غضب» و «غیظ» یاد شده است و مراد از آن خشم به عنوان یکی از رذائل اخلاقی است. خشم بیجا و نادرست، حالت و خاصی است که فرد دچار آن شده و تعادل اراده و تسلط خود را از دست میدهد.<ref>معین، محمد، «فرهنگ فارسی»، تهران: امیر کبیر، هشتم، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۳۱۱.</ref> خشم انسان را از ویژگیهای نیکویی مانند مدارا، نرمی در رفتار و گذشت محروم میکند.<ref>سادات، محمد علی، اخلاق اسلامی، تهران، سمت، چاپ ششم ۱۳۶۸ش، ص۲۰۹–۲۱۰.</ref> | در منابع دینی و اخلاق اسلامی، از خشم با واژههای «غضب» و «غیظ» یاد شده است و مراد از آن خشم به عنوان یکی از رذائل اخلاقی است. خشم بیجا و نادرست، حالت و خاصی است که فرد دچار آن شده و تعادل اراده و تسلط خود را از دست میدهد.<ref>معین، محمد، «فرهنگ فارسی»، تهران: امیر کبیر، هشتم، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۳۱۱.</ref> خشم انسان را از ویژگیهای نیکویی مانند مدارا، نرمی در رفتار و گذشت محروم میکند.<ref>سادات، محمد علی، اخلاق اسلامی، تهران، سمت، چاپ ششم ۱۳۶۸ش، ص۲۰۹–۲۱۰.</ref> |