۱٬۲۵۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) (اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام، اصلاح سجاوندی) |
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
آیا حدیث امام باقر(ع) که می‌فرماید هر کس ۱۰ بار سوره قدر را بخواند هزار گناه (بجز حق الناس) از او بخشیده می‌شود معتبر و دارای سند است؟ اگر معتبر است آیا می‌توان آن را به نیابت از مرده‌ای خواند تا هزار گناه از او بخشیده شود؟ | آیا حدیث امام باقر(ع) که می‌فرماید هر کس ۱۰ بار سوره قدر را بخواند هزار گناه (بجز حق الناس) از او بخشیده می‌شود معتبر و دارای سند است؟ اگر معتبر است آیا می‌توان آن را به نیابت از مرده‌ای خواند تا هزار گناه از او بخشیده شود؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
هر چند این روایت از نظر سندی ضعیف است، اما بر فرض پذیرش ناظر به گناهانی است که نیاز به جبران ندارد مانند نماز و روزه و خمس و زکات و غیره که این نوع گناهان علاوه بر توبه نیازمند به جبران نیز هستند و تنها خواندن سوره‌ای یا انجام دادن عمل مستحبی آن را جبران نمی‌کند. هم چنین این گونه روایات ناظر به همان مضمونی است که در متن آن آمده است؛ بنابراین آمرزش گناهان افرادی که از دنیا رفته‌اند بستگی دارد به این که در روایت چنین مطلبی آمده باشد و انجام این گونه اعمال به نحو نیابتی صورت نمی‌گیرد.{{درگاه|قرآن}} | هر چند این روایت از نظر سندی ضعیف است، اما بر فرض پذیرش ناظر به گناهانی است که نیاز به جبران ندارد مانند [[نماز]] و [[روزه از نگاه قرآن|روزه]] و خمس و زکات و غیره که این نوع گناهان علاوه بر [[توبه]] نیازمند به جبران نیز هستند و تنها خواندن سوره‌ای یا انجام دادن عمل مستحبی آن را جبران نمی‌کند. هم چنین این گونه روایات ناظر به همان مضمونی است که در متن آن آمده است؛ بنابراین آمرزش گناهان افرادی که از دنیا رفته‌اند بستگی دارد به این که در روایت چنین مطلبی آمده باشد و انجام این گونه اعمال به نحو نیابتی صورت نمی‌گیرد.{{درگاه|قرآن}} | ||
== متن و ترجمه حدیث == | == متن و ترجمه حدیث == | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== سند روایت == | == سند روایت == | ||
راویان سند روایت در کافی «مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی»، «أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ»، «حسن بْنِ مَحْبُوبٍ»، «سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ» و «رَجُلٍ» می‌باشد.<ref>{{پک|1=کلینی|2=1407|ک=کافی|ص=621|ج=2}}</ref> راویان سند روایت در کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال «پدر شیخ صدوق»، «سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ»، «أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ» و «حَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ»، «سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ» و «رَجُلٍ» می‌باشد.<ref>{{پک|1=ابن بابویه (شیخ صدوق)|2=1406|ک=ثواب الأعمال و عقاب الأعمال|ص=124}}</ref> | راویان سند روایت در [[اعتبار کتاب کافی|کافی]] «مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی»، «أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ»، «حسن بْنِ مَحْبُوبٍ»، «سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ» و «رَجُلٍ» می‌باشد.<ref>{{پک|1=کلینی|2=1407|ک=کافی|ص=621|ج=2}}</ref> راویان سند روایت در کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال «پدر شیخ صدوق»، «سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ»، «أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ» و «حَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ»، «سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ» و «رَجُلٍ» می‌باشد.<ref>{{پک|1=ابن بابویه (شیخ صدوق)|2=1406|ک=ثواب الأعمال و عقاب الأعمال|ص=124}}</ref> | ||
از میان این راویان محمد بن یحیی،<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشی|ص=353}}</ref> احمد بن محمد،<ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=51}}</ref> حسن بن محبوب،<ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=122}}</ref> علی بن الحسین بن موسی بن بابویه القمی (پدر شیخ صدوق)<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشی|ص=261}}</ref> و سعد بن عبدالله<ref>{{پک|1=خوئی|2=1372|ک=معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة|ص=77|ج=9}}</ref> ثقه هستند. | از میان این راویان محمد بن یحیی،<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشی|ص=353}}</ref> احمد بن محمد،<ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=51}}</ref> حسن بن محبوب،<ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=122}}</ref> علی بن الحسین بن موسی بن بابویه القمی (پدر شیخ صدوق)<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشی|ص=261}}</ref> و سعد بن عبدالله<ref>{{پک|1=خوئی|2=1372|ک=معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة|ص=77|ج=9}}</ref> ثقه هستند. | ||
در مورد «سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ» برخی گفته‌اند وی واقفی مذهب بوده است، اما در مقابل عده‌ای وی را امامی مذهب و ثقه می‌دانند. نجاشی و شیخ طوسی وی را اهل کوفه و ثقه و دارای کتاب می‌داند که از امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) روایت نقل کرده است.<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشی|ص=189}}</ref><ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=224}}</ref> علامه حلی وی را راوی از امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) می‌داند و اشاره‌ای به ثقه بونش نکرده است.<ref>{{پک|1=حلی|2=1402|ک=رجال العلامة الحلی|ص=82}}</ref> ابن شهر آشوب وی را ثقه، اصحاب امام کاظم(ع) و واقفی مذهب دانسته است.<ref>{{پک|1=ابن شهر آشوب|2=1380|ک=معالم العلماء فی فهرست کتب الشیعة و أسماء المصنفین منهم قدیما و حدیثا (تتمة کتاب الفهرست للشیخ أبی جعفر الطوسی)|ص=56}}</ref> | در مورد «سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ» برخی گفته‌اند وی [[واقفیه|واقفی]] مذهب بوده است، اما در مقابل عده‌ای وی را امامی مذهب و ثقه می‌دانند. نجاشی و شیخ طوسی وی را اهل کوفه و ثقه و دارای کتاب می‌داند که از امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) روایت نقل کرده است.<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشی|ص=189}}</ref><ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=224}}</ref> علامه حلی وی را راوی از امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) می‌داند و اشاره‌ای به ثقه بونش نکرده است.<ref>{{پک|1=حلی|2=1402|ک=رجال العلامة الحلی|ص=82}}</ref> ابن شهر آشوب وی را ثقه، اصحاب امام کاظم(ع) و واقفی مذهب دانسته است.<ref>{{پک|1=ابن شهر آشوب|2=1380|ک=معالم العلماء فی فهرست کتب الشیعة و أسماء المصنفین منهم قدیما و حدیثا (تتمة کتاب الفهرست للشیخ أبی جعفر الطوسی)|ص=56}}</ref> | ||
«عَنْ رَجُلٍ» یعنی از یک مردی.<ref>{{پک|1=بستانی|2=1375|ک=فرهنگ ابجدی|ص=242}}</ref> | «عَنْ رَجُلٍ» یعنی از یک مردی.<ref>{{پک|1=بستانی|2=1375|ک=فرهنگ ابجدی|ص=242}}</ref> | ||
معلوم نبودن شخصی که از امام(ع) نقل کرده است باعث ایجاد مشکل در سند این حدیث شده است زیرا ثقه بودن و نبودن او و علت ذکر نشدن نام او مشخص نیست و در اصطلاح به این گونه سند، مرسل گفته می‌شود.<ref>{{پک|1=سبحانی|2=1384|ک=اصول الحدیث و احکامه فی علم الدرایة|ص=107}}</ref> نسبت به قابلیت استناد به روایت مرسله در میان علمای رجال نظرات گوناگون و متنوعی وجود دارد.<ref>{{پک|1=سبحانی|2=1384|ک=اصول الحدیث و احکامه فی علم الدرایة|ص=108-109}}</ref> | معلوم نبودن شخصی که از امام(ع) نقل کرده است باعث ایجاد مشکل در [[سند حدیث|سند]] این حدیث شده است زیرا ثقه بودن و نبودن او و علت ذکر نشدن نام او مشخص نیست و در اصطلاح به این گونه سند، مرسل گفته می‌شود.<ref>{{پک|1=سبحانی|2=1384|ک=اصول الحدیث و احکامه فی علم الدرایة|ص=107}}</ref> نسبت به قابلیت استناد به روایت مرسله در میان علمای رجال نظرات گوناگون و متنوعی وجود دارد.<ref>{{پک|1=سبحانی|2=1384|ک=اصول الحدیث و احکامه فی علم الدرایة|ص=108-109}}</ref> | ||
== دلالت حدیث == | == دلالت حدیث == | ||