پرش به محتوا

پیش نویس:ثواب قرائت قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۷: خط ۱۷:
راویان سند روایت در کافی «مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى»، «أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ»، «حسن بْنِ مَحْبُوبٍ‌»، «سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ‌» و «رَجُلٍ» می باشد. راویان سند روایت در کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال «پدر شیخ صدوق»، «سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ»، «أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ» و «حَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ»، «سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ‌» و «رَجُلٍ» می باشد.
راویان سند روایت در کافی «مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى»، «أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ»، «حسن بْنِ مَحْبُوبٍ‌»، «سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ‌» و «رَجُلٍ» می باشد. راویان سند روایت در کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال «پدر شیخ صدوق»، «سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ»، «أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ» و «حَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ»، «سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ‌» و «رَجُلٍ» می باشد.


از میان این راویان محمد بن یحیی<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشي|ص=353}}</ref>، احمد بن محمد<ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=51}}</ref>، حسن بن محبوب<ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=122}}</ref>، پدر شیخ صدوق<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشي|ص=261}}</ref> و سعد بن عبدالله<ref>{{پک|1=خوئی|2=1372|ک=معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة|ص=77|ج=9}}</ref> ثقه هستند.
از میان این راویان محمد بن یحیی<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشي|ص=353}}</ref>، احمد بن محمد<ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=51}}</ref>، حسن بن محبوب<ref>{{پک|1=طوسی|2=1420|ک=فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول|ص=122}}</ref>، علي بن الحسين بن موسى بن بابويه القمي(پدر شیخ صدوق)<ref>{{پک|1=نجاشی|2=1365|ک=رجال النجاشي|ص=261}}</ref> و سعد بن عبدالله<ref>{{پک|1=خوئی|2=1372|ک=معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة|ص=77|ج=9}}</ref> ثقه هستند.


سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ: برخي گفته‌اند وي واقفي مذهب بوده است، اما در مقابل عده‌اي وي را امامی‏مذهب و ثقه مي‌دانند. نجاشي و شيخ طوسي وي را اهل كوفه و ثقه و داراي كتاب مي‌داند كه از امام صادق و امام كاظم (صلوات الله عليهما) روايت نقل كرده است.[4] علامه حلي وي را راوي از امام صادق و امام كاظم (صلوات الله عليهما) مي‌داند و اشاره‌اي به ثقه بونش نكرده است.[5] ابن شهر آشوب وي را ثقه، اصحاب امام كاظم (صلوات الله عليهم) واقفي مذهب دانسته است.‏[6] به هر حال از نظر رجالي وي ثقه مي‌باشد چه واقفي مذهب بودنش درست باشد يا نه.
سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ: برخي گفته‌اند وي واقفي مذهب بوده است، اما در مقابل عده‌اي وي را امامی‏مذهب و ثقه مي‌دانند. نجاشي و شيخ طوسي وي را اهل كوفه و ثقه و داراي كتاب مي‌داند كه از امام صادق و امام كاظم (صلوات الله عليهما) روايت نقل كرده است.[4] علامه حلي وي را راوي از امام صادق و امام كاظم (صلوات الله عليهما) مي‌داند و اشاره‌اي به ثقه بونش نكرده است.[5] ابن شهر آشوب وي را ثقه، اصحاب امام كاظم (صلوات الله عليهم) واقفي مذهب دانسته است.‏[6] به هر حال از نظر رجالي وي ثقه مي‌باشد چه واقفي مذهب بودنش درست باشد يا نه.
۱٬۲۵۰

ویرایش