روابط مسلمانان با غیرمسلمانان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شروع متن}}

{{سوال}}

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

== مفهوم شناسی غير مسلمانان ==

==مرزهاي اسلامي در رابطه فردي با غير مسلمانان==

=== رابطه با خويشاوندان غیر مسلمان===

=== رابطه با دوستان غیر مسلمان===

دوستي با كافران در آياتي چند، مورد نكوهش و نهي قرار گرفته است: {{قرآن|يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَ النَّصارى‏ أَوْلِياءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ|ترجمه=اي كساني كه ايمان آورده ايد، يهوديان و نصاري را به دوستي مگيريد، بعض آنان دوستان بعض ديگر. هر كس از شما با آنان دوستي كند، او هم از آنان خواهد بود. خداوند گروه ستمكاران را هرگز هدايت نمي كند.|سوره=مائده|آیه=۵۱}} در آیات دیگر نیز به این رابطه اشاره شده است.<ref> سوره مجادله، آیه۲۲. سوره مائده، آیه۵۷. سوره توبه، آیه۲۳. سوره نساء، آیه۱۳۹ و ۱۴۴. سوره ممتحنه، آیه۱۳. سوره بقره، آیه۱۰۹. سوره آل عمران، آیه۶۹ و ۱۱۸.</ref>

مسلمانان موظفند نسبت به افراد غير مسلمان، با اخلاق حسنه و [[عدالت اجتماعی از دیدگاه امام علی(ع)|عدل اسلامي]] عمل نمايند و حقوق انساني آنان را رعايت كنند. اين اصل، در باره كساني اعتبار دارد كه بر ضد اسلام و مسلمانان توطئه و اقدام نكنند. در اين مسالمت‌آميزي بايد شرايط عزت مسلمانان مراعات گردد: {{قرآن|وَلِلَّهِ الْعِزَّه وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ|سوره=منافقون|آیه= ۸}}

يكي از اصول سياست اسلام، دعوت غيرمسلمانان به اسلام است. بهترين شيوه دعوت، دعوت عملي است كه مسلمانان با معاشرت خوب خود مي‌توانند كفار را به دين اسلام فراخوانند. برخوردهاي متعددي در اين باره در تاريخ اسلام مشاهده مي‌شود كه دعوت عملي به مراتب اثر بيش‌تري از دعوت زباني داشته است.

<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خاتم پیامبران|ترجمه عنوان=حسین صابری|سال=1375|نام=محمد|نام خانوادگی=ابوزهره|ناشر=آستان قدس|جلد=3|صفحه=542|مکان=مشهد}}</ref>آن حضرت از بيماران‌شان عيادت مي‌كرد.

<ref>ابن اشعث، محمد بن محمد، الجعفريات (الأشعثيات)، تهران، مكتبه النينوى الحديثه، چاپ اول، بى تا، ص۱۵۹.</ref>

معاشرت با غير مسلمانان تا موقعي است که آنها به باورهاي اسلامي اهانت نکرده و دشمني نورزند و نشستن با این افراد به مرور زمان مومنان را همانند آنها خواهد کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن و السنه|سال=1406|نام=محمد|نام خانوادگی=صادقى تهرانى|ناشر=فرهنگ اسلامى|صفحه=7|صفحه‌ها=388|مکان=قم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر الکاشف|ترجمه عنوان=موسی دانش|سال=۱۳۷۸|نام=مغنیه|نام خانوادگی=محمد جواد|ناشر=بوستان کتاب|جلد=2|صفحه=730|مکان=قم}}</ref> قرآن کريم به اين شرط اشاره کرده است: {{قرآن|وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا في‏ حَديثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْمُنافِقينَ وَ الْكافِرينَ في‏ جَهَنَّمَ جَميعاً|ترجمه=و خداوند (اين حكم را) در قرآن بر شما نازل كرده كه هر گاه بشنويد افرادى آيات خدا را انكار و استهزا مى‌‏كنند، با آنها ننشينيد تا به سخن ديگرى بپردازند! و گر نه، شما هم مثل آنان خواهيد بود. خداوند، منافقان و كافران را همگى در دوزخ جمع مى‌‏كند.|سوره=نساء|آیه=۱۴۰}}

=== ازدواج با غیر مسلمانان===

حرام بودن ازدواج مسلمان با كافر مشرك، اعم از ازدواج مرد مسلمان با زن كافر و زن مسلمان با مرد كافر، دراين دو آيه شريفه به طور صريح بيان شده است. خداوند متعال در باره زناني که با اسلام آوردن شوهرشان، هنوز در کفر خود باقي مانده‌اند دستور مي‌دهد که همسران‌شان را نگه ندارند: {{قرآن|و هرگز زنان کافر را در همسري نگه نداريد.|سوره=ممتحنه|آیه=۱۰}}

== اصول و مرزهاي اسلامي در روابط بين المللي با غير مسلمانان==

=== اهمیت روابط سیاسی با غیر مسلمانان ===

در موارد نهی، قرآن از هر ارتباطی که زمینه‌ساز تسلط کفار بر مسلمانان باشد، نهی کرده است:

* {{قرآن|ترجمه=و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلطی نداده است.|سوره=نساء|آیه= ۱۴۱}}

{{قرآن|ترجمه=خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در امر دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‌کند، چرا که خداوند عدالت‌پیشگان را دوست دارد. تنها شما را از دوستی کسانی نهی می‌کند که در امر دین با شما پیکار کردند، و شما را از خانه‌های‌تان بیرون راندند، یا به بیرون راندن شما کمک کردند از اینکه با آنها دوستی کنید، و هر کس آنها را دوست دارد ظالم و ستمگر است.|سوره=ممتحنه|آیه= ۸–۹}}

===اصول سياست خارجي ===

# '''عدالت:''' از ديدگاه قرآن، عدالت، رفتاري است كه بيش از هر رفتار ديگري به تقوا نزديك تر است: {{قرآن|اي كساني كه ايمان آورده ايد، همواره براي خدا قيام كنيد و از روي عدالت، گواهي دهيد. و دشمني گروهي، شما را از عدالت باز ندارد، دادگر باشيد كه عدالت از هر چيزي به تقوا نزديك‌تر است.|سوره =مائده| آیه= ۸}} عدالت، عملي است كه رفتار انسان‌ها را با معيار قانون مي‌سنجد و هر كس را به تناسب رفتار نيك و بدي كه از او سر زده، پاداش مي‌دهد و مجازات مي‌كند.

# '''نفي سلطه غير مسلمانان بر جوامع اسلامي و مسلمانان:''' عنوان [[نفي‌سبيل|نفي سبيل]] برگرفته از نص آيه قرآن است: {{قرآن|وَلَن يَجْعَلَ اللّهُ لِلْکافِرِينَ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً|ترجمه=خداوند سبيل و طريقي براي كافران بر مومنان قرار نداده است.|سوره=نساء|آیه= ۱۴۱}} آيه نفي سبيل به عنوان اساس روابط خارجي دولت اسلامي مطرح مي گردد. براي نمونه اگر دولت اسلامي با غيرمسلمانان عهد و پيماني را منعقد كند به حكم صريح قرآن مبني بر وجوب وفاي به عهد {{قرآن|وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا|ترجمه=و به عهد و پیمان وفا کنید، زیرا [روز قیامت] درباره پیمان بازخواست خواهد شد.|سوره=اسراء|آیه= ۳۴}} لازم است كه دولت اسلامي به ميثاق و پيمان منعقد شده پايبند باشد.

{{پایان پاسخ}}

==منابع==