automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح نقدها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[دنیا]] به خودی خود با ارزش است؛ ولی دل بستن به آن انحراف شمرده شده است. به گفته عالمان اخلاق، نباید به دنیا به‌طور مستقل و به خاطر خودش توجه کرد؛ بلکه دنیا وسیله‌ای است برای رسیدن به امور با ارزش‌تر.<ref>برگرفته از مصباح یزدی، محمد تقی، اخلاق در قرآن، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ سوم، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۱۳.</ref> | [[دنیا]] به خودی خود با ارزش است؛ ولی دل بستن به آن انحراف شمرده شده است. به گفته عالمان اخلاق، نباید به دنیا به‌طور مستقل و به خاطر خودش توجه کرد؛ بلکه دنیا وسیله‌ای است برای رسیدن به امور با ارزش‌تر.<ref>برگرفته از مصباح یزدی، محمد تقی، اخلاق در قرآن، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ سوم، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۱۳.</ref> | ||
== پیروی از هوای نفس == | == پیروی از هوای نفس و شیطان == | ||
[[هوای نفس]] | [[هوای نفس]] انسان را فقط به سوی دنیا متوجه کرده و [[شیطان]] آن را زیبا نشان داده و تأیید می‌کند. او با دادن وعده‌های دروغ، انسان را به کارهایی دعوت می‌کند که انجامش باعث ضعیف شدن ایمان می‌شود. همچنین با ترساندن او از نتیجه کارهای خیر، انسان را از انجام آنها باز می‌دارد.<ref>برگرفته از مصباح یزدی، محمد تقی، اخلاق در قرآن، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ سوم، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۳۰.</ref> | ||
==غفلت== | ==غفلت== | ||
{{اصلی|غفلت}} | |||
غافل شدن از [[خدا]] و غافل شدن از نقش [[حضرت محمد(ص)|پیامبر]] و [[امامان(ع)]] در زندگی، ایمان انسان را ضعیف می‌کند. گاهی انسان از اینکه در این [[دنیا]] مسافر است و لازم است از دنیای ناقص به سوی کمال حرکت کند غافل می‌شود. در تعبیرات دینی از چنین انسانی با عنوان [[مست]] یا خوابیده یاد می‌شود.<ref>برگرفته از جوادی آملی، عبدالله، مراحل اخلاق در قرآن، نشر اسراء، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش، ص۲۳.</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||