پرش به محتوا

واژه عشق در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
واژه «عشق» و مشتقات آن، در [[قرآن]] نیامده است. اما کلمه محبت (دوست داشتن) مورد توجه خاص قرآن کریم قرار گرفته است؛ تا آنجا که واژه «حُبّ» (دوستی) و مشتقات آن بیش از صد بار در قرآن به کار رفته و هر جا که لازم بوده از معنای عشق (شدت دوستی) تعبیر شود، از مادّه حبّ با قرینه لفظی یا معنوی استفاده شده است؛ مانند: {{قرآن|و الّذین ءَامنوا أَشدُّ حبّاً للّه
واژه «عشق» و مشتقات آن، در [[قرآن]] نیامده است. اما کلمه محبت (دوست داشتن) مورد توجه خاص قرآن کریم بوده؛ تا آنجا که واژه «حُبّ» (دوستی) و مشتقات آن بیش از صد بار در قرآن به کار رفته است. قرآن در مواردی (دوست داشتن بسیار) را آورده که می توان آن‌را مرادف معنای عشق دانست؛ مانند: {{قرآن|و الّذین ءَامنوا أَشدُّ حبّاً للّه
| سوره = بقره
| آیه = ۱۶۵
| ترجمه = و کسانی که ایمان آورده‌اند، محبت بیشتری به خدا دارند.
| ترجمه = و کسانی که ایمان آورده‌اند، محبت بیشتری به خدا دارند.
}}{{قرآن|.. . قد شغفها حُبّاً
}}،  {{قرآن|.. . قد شغفها حُبّاً
| سوره = یوسف
| آیه = ۳۰
| ترجمه = سخت خاطرخواه او شده است.
| ترجمه = سخت خاطرخواه او شده است.
}}{{قرآن|و تحبّون المال حبّاً جمّاً
}}، {{قرآن|و تحبّون المال حبّاً جمّاً
| سوره = فجر
| آیه = ۲۰
| ترجمه = و مال را دوست دارید، دوست داشتنی بسیار.
| ترجمه = و مال را دوست دارید، دوست داشتنی بسیار.
}} {{قرآن|انه لحب الخیر لشدید
| سوره = عادیات
| آیه = ۸
| ترجمه = و او علاقه شديد به مال دارد.
}}  
}}  


در قرآن کریم، دو نوع محبّت و دوستی مورد توجه قرار گرفته است: الف) محبّت صحیح یا آسمانی و حقیقی؛ ب) محبّت باطل یا زمینی و مجازی.
در قرآن کریم، دو نوع محبّت و دوستی مورد توجه قرار گرفته است:  
 
* محبت صحیح یا آسمانی و حقیقی.
* محبت باطل یا زمینی و مجازی.


آنچه بیشتر مورد توجه و عنایت قرآن است و آیات زیادی به آن اختصاص یافته، دوستی در راه خداست. قرآن کریم، نمونه‌ای از این محبّت خدایی را در سوره طه، در داستان حضرت [[موسی]] (ع) نقل می‌کند و می‌فرماید: {{قرآن|و ما أعجلک عن قومک یموسی قال هم أُولاءِ علی أثری و عجلتُ إلیک رَبّ لترضی
آنچه بیشتر مورد توجه قرآن است و آیات بسیاری به آن اختصاص یافته، دوستی در راه خداست. قرآن کریم، نمونه‌ای از این محبّت خدایی را در سوره طه، در داستان حضرت [[موسی|موسی(ع)]] نقل می‌کند و می‌فرماید: {{قرآن|و ما أعجلک عن قومک یموسی قال هم أُولاءِ علی أثری و عجلتُ إلیک رَبّ لترضی
| ترجمه = و ای موسی! چه چیز تو را (دور) از قوم خودت، به شتاب واداشته است؟ گفت: اینان در پی منند، و من ای پروردگارم به سویت شتافتم تا خشنود شوی.
| ترجمه = و ای موسی! چه چیز تو را (دور) از قوم خودت، به شتاب واداشته است؟ گفت: اینان در پی منند، و من ای پروردگارم به سویت شتافتم تا خشنود شوی.
}}
}}


چند نمونه از لفظ مترادف عشق: {{قرآن|و الذین آمنوا اشدّ حبّاً لله
}} {{قرآن|انه لحب الخیر لشدید
}}<ref>العادیات/ ۸.</ref> {{قرآن|اشدحبا لله
}}، همان عشق عرفانی و الهی است که در قرآن شریف آمده است.{{قرآن|عسی ان تحبوا شیئاً و هو شر لکم
}}<ref>بقره/ ۲۱۶.</ref> {{قرآن|احب الیکم من الله و رسوله
}}<ref>انسان/ ۸.</ref> {{قرآن|یحبهم و یحبونه
}}.<ref>عز الدین حامد عبدالحمید هبه الله الملاینی الشهیر ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، بیروت، انتشارات مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ج۷–۸، ص۱۳۷.</ref>
در روایات، واژه عشق و مشتقات آن بکار رفته است. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است: «من عشق فعفّ ثمّ مات، مات شهیداً؛ کسی که عشق بورزد و عفاف پیشه کند و بمیرد شهید مرده است».


علی(ع) فرموده‌اند: «و من عشق شیئاً اعشی بصره و امرض قلبه …؛ کسی که به چیزی عشق بورزد چشم‌اش کور و قلبش نسبت به آن مریض می‌شود.
روایات، از واژه عشق و مشتقات آن استفاده کرده‌اند؛ پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «ِ مَنْ‏ عَشِق‏َ فعفّ ثمّ مات، مات شهیداً؛ کسی که عشق بورزد و عفاف پیشه کند و بمیرد شهید مرده است».


<span></span>
امام علی(ع) فرموده‌اند: «ِ مَنْ‏ عَشِق‏َ شیئاً اعشی بصره و امرض قلبه …؛ کسی که به چیزی عشق بورزد چشم‌اش کور و قلبش نسبت به آن مریض می‌شود.<span></span>


== منابع ==
== منابع ==
۱۱٬۹۱۳

ویرایش