۱٬۴۵۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
== جایگاه و ویژگیها == | == جایگاه و ویژگیها == | ||
کشف الحیل نوشته عبدالحسین آیتی کتابی است در رد آیین [[بهائیت]] و روشنگری درباره روشهای تبلیغی آنان که توسط نویسندهای که خود قبلاً بهائی بوده و با این روشها آشنا بوده نوشته شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن بن علی، الذّریعة إلی تصانیف الشّیعة، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۳۳.</ref> گفته شده آیتی این کتاب را به روش سؤال و جواب و با بیان ساده نوشته تا مخاطب عام بتواند مفاهیم آن را بهراحتی دریافت کند.<ref | کشف الحیل نوشته عبدالحسین آیتی کتابی است در رد آیین [[بهائیت]] و روشنگری درباره روشهای تبلیغی آنان که توسط نویسندهای که خود قبلاً بهائی بوده و با این روشها آشنا بوده نوشته شده است.<ref name=":0">آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن بن علی، الذّریعة إلی تصانیف الشّیعة، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۳۳.</ref> گفته شده آیتی این کتاب را به روش سؤال و جواب و با بیان ساده نوشته تا مخاطب عام بتواند مفاهیم آن را بهراحتی دریافت کند.<ref name=":0" /> در سؤالات مطرح شده در جلد اول این کتاب موضوعاتی درباره تاریخ و عقاید بهائیت مطرح و مورد نقد قرار گرفته است.<ref>آیتی، عبدالحسین، کشف الحیل، تهران، چاپخانه خاور، ۱۳۰۷ش، ص۹–۱۰.</ref> | ||
نویسنده کشف الحیل درباره این کتاب معتقد است هرچند آن را با قلمی تند و تلخ نوشته ، اما مطلب ضعیف یا عاری از حقیقت در آن ننوشته است. او تأکید میکند از سران بهائی اطلاعاتی دارد که عفّت قلم و مقتضیات زمان اجازه نمیدهد آنها را افشا کند.<ref>«شرح احوالی از مرحوم آیتی»، مجله یغما، شماره ۲۲۸، تیرماه ۱۳۴۶ش، ص۲۱۵.</ref> | نویسنده کشف الحیل درباره این کتاب معتقد است هرچند آن را با قلمی تند و تلخ نوشته ، اما مطلب ضعیف یا عاری از حقیقت در آن ننوشته است. او تأکید میکند از سران بهائی اطلاعاتی دارد که عفّت قلم و مقتضیات زمان اجازه نمیدهد آنها را افشا کند.<ref>«شرح احوالی از مرحوم آیتی»، مجله یغما، شماره ۲۲۸، تیرماه ۱۳۴۶ش، ص۲۱۵.</ref> | ||
مدرس تبریزی، مؤلف کتاب ریحانة الادب، معتقد است آیتی انتظار داشت از سوی سران بهائیت به نقدهای کتاب کشف الحیل پاسخ داده شود. به گزارش او تا زمان تألیف [[ریحانة الادب]] (۱۳۶۹ق- ۱۳۲۸ش) هیچ پاسخی به نقدهای این کتاب داده نشده بود. مدرس تبریزی احتمال میدهد ترس سران بهائی از پاسخهای بعدی و افشاگریهای دیگر آیتی موجب این سکوت بوده است.<ref>مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، تهران، انتشارات خیام، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۲۲.</ref> گفته شده بعد از تألیف کتاب کشف الحیل، بعضی از بهائیانی که به دین اسلام بازگشته بودند آثاری در تأیید مطالب کشف الحیل نوشتند.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة | مدرس تبریزی، مؤلف کتاب ریحانة الادب، معتقد است آیتی انتظار داشت از سوی سران بهائیت به نقدهای کتاب کشف الحیل پاسخ داده شود. به گزارش او تا زمان تألیف [[ریحانة الادب]] (۱۳۶۹ق- ۱۳۲۸ش) هیچ پاسخی به نقدهای این کتاب داده نشده بود. مدرس تبریزی احتمال میدهد ترس سران بهائی از پاسخهای بعدی و افشاگریهای دیگر آیتی موجب این سکوت بوده است.<ref>مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، تهران، انتشارات خیام، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۲۲.</ref> گفته شده بعد از تألیف کتاب کشف الحیل، بعضی از بهائیانی که به دین اسلام بازگشته بودند آثاری در تأیید مطالب کشف الحیل نوشتند.<ref>مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، تهران، انتشارات خیام، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۲۳.</ref> | ||
به نقل از منابع، کتاب کشف الحیل اولین بار در سال ۱۳۰۴ش در تهران بهصورت سنگی به چاپ رسید.<ref>آیتی، عبدالحسین، کشف الحیل، تهران، انتشارات راه نیکان، ۱۳۸۹ش، ص۱۷.</ref> آیتی در نظر داشته این کتاب را در دو جلد بهچاپ برساند ولی در چاپهای بعدی آن را در سه جلد عرضه کرده است.<ref | به نقل از منابع، کتاب کشف الحیل اولین بار در سال ۱۳۰۴ش در تهران بهصورت سنگی به چاپ رسید.<ref>آیتی، عبدالحسین، کشف الحیل، تهران، انتشارات راه نیکان، ۱۳۸۹ش، ص۱۷.</ref> آیتی در نظر داشته این کتاب را در دو جلد بهچاپ برساند ولی در چاپهای بعدی آن را در سه جلد عرضه کرده است.<ref name=":0" /> | ||
== نویسنده == | == نویسنده == | ||
[[پرونده:عبدالحسین آیتی.PNG|بندانگشتی| آیتالله لطفالله صافی گلپایگانی بر مزار مؤلف کتاب کشف الحیل در قبرستان نو قم|251x251پیکسل]] | [[پرونده:عبدالحسین آیتی.PNG|بندانگشتی| آیتالله لطفالله صافی گلپایگانی بر مزار مؤلف کتاب کشف الحیل در قبرستان نو قم|251x251پیکسل]] | ||
عبدالحسین آیتی بافقی یزدی (۱۲۸۸–۱۳۷۲ق)، ادیب ایرانی، در شهر تفت یزد به دنیا آمد. پدر او حاج شیخ محمد، مشهور به «حاج آخوند»، از واعظان یزد بود.<ref>مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، تهران، نشر الهام، بیتا، ج۱، ص۶۲.</ref> او در نوجوانی به [[لباس روحانیت]] درآمد و به آموزش ادبیات و علوم اسلامی پرداخت. در ۱۳۰۳ق به یزد رفت و در مدرسه خان بزرگ تحصیل مقدمات علوم دینی را پی گرفت. در سال ۱۳۰۵ برای ادامه تحصیل در [[فقه]] و اصول به عتبات رفت. با درگذشت پدرش در سال ۱۳۰۶ق، به زادگاه خویش بازگشت و در سال ۱۳۱۱ق به جانشینی پدرش به امامت جماعت و وعظ پرداخت. آیتی دارای ذوق ادبی بود و از سالهای نوجوانی، با تخلص ضیایی، شعر میسرود.<ref>موسوی بجنوردی، کاظم، «آیتی، عبدالحسین بافقی یزدی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۲، ذیل واژه.</ref> | عبدالحسین آیتی بافقی یزدی (۱۲۸۸–۱۳۷۲ق)، ادیب ایرانی، در شهر تفت یزد به دنیا آمد. پدر او حاج شیخ محمد، مشهور به «حاج آخوند»، از واعظان یزد بود.<ref>مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، تهران، نشر الهام، بیتا، ج۱، ص۶۲.</ref> او در نوجوانی به [[لباس روحانیت]] درآمد و به آموزش ادبیات و علوم اسلامی پرداخت. در ۱۳۰۳ق به یزد رفت و در مدرسه خان بزرگ تحصیل مقدمات علوم دینی را پی گرفت. در سال ۱۳۰۵ برای ادامه تحصیل در [[فقه]] و اصول به عتبات رفت. با درگذشت پدرش در سال ۱۳۰۶ق، به زادگاه خویش بازگشت و در سال ۱۳۱۱ق به جانشینی پدرش به امامت جماعت و وعظ پرداخت. آیتی دارای ذوق ادبی بود و از سالهای نوجوانی، با تخلص ضیایی، شعر میسرود.<ref name=":1">موسوی بجنوردی، کاظم، «آیتی، عبدالحسین بافقی یزدی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۲، ذیل واژه.</ref> | ||
آیتی ۱۳۲۰ق بر اثر تطمیع و اغوای بهاییان به آنان پیوست. او در اثر تغییر مذهب از جامعۀ مسلمانان رانده شد. حدود ۱۸ سال به سفر برای تبلیغ [[بهائیت]] پرداخت. در ابتدای همین دوران، کتاب کواکب الدریة فی مآثر البهائیة را دربارۀ تاریخ پیدایش این مذهب نوشت. آیتی به دستور عبدالبهاء، رهبر بهاییان، تخلّص خود را از ضیایی به آواره تغییر داد. آیتی در سالهای آخر زندگی عبدالبهاء بهمدت سه ماه در شهر حیفا مهمان او بود. آیتی در این مدت به باطل بودن ادعای بهاییان پی برد ولی به دلایلی از ترک این مذهب خودداری کرد.<ref | آیتی ۱۳۲۰ق بر اثر تطمیع و اغوای بهاییان به آنان پیوست. او در اثر تغییر مذهب از جامعۀ مسلمانان رانده شد. حدود ۱۸ سال به سفر برای تبلیغ [[بهائیت]] پرداخت. در ابتدای همین دوران، کتاب کواکب الدریة فی مآثر البهائیة را دربارۀ تاریخ پیدایش این مذهب نوشت. آیتی به دستور عبدالبهاء، رهبر بهاییان، تخلّص خود را از ضیایی به آواره تغییر داد. آیتی در سالهای آخر زندگی عبدالبهاء بهمدت سه ماه در شهر حیفا مهمان او بود. آیتی در این مدت به باطل بودن ادعای بهاییان پی برد ولی به دلایلی از ترک این مذهب خودداری کرد.<ref name=":1" /> | ||
پس از مرگ عبدالبهاء در سال ۱۳۴۰ق، آیتی به اروپا سفر کرد و در آنجا به باطل بودن ادعای سران بهائی مبنی بر اینکه بسیاری از مردم اروپا به این مذهب گرویدهاند، پی برد. پس از این آگاهی، آیتی این مذهب را ترک کرد. پس از بازگشت دوباره به اسلام، تألیف کشف الحیل را دربارۀ فریبکاریهای سران بهائی آغاز کرد. او در ۱۳۴۸ق در تهران مقیم شد و به تدریس در دورۀ متوسطه پرداخت. در این دوران به تحقیقات ادبی روی آورد و در ۱۳۰۸ش نشریهای ادبی ـ انتقادی به نام نمکدان تأسیس کرد.<ref | پس از مرگ عبدالبهاء در سال ۱۳۴۰ق، آیتی به اروپا سفر کرد و در آنجا به باطل بودن ادعای سران بهائی مبنی بر اینکه بسیاری از مردم اروپا به این مذهب گرویدهاند، پی برد. پس از این آگاهی، آیتی این مذهب را ترک کرد. پس از بازگشت دوباره به اسلام، تألیف کشف الحیل را دربارۀ فریبکاریهای سران بهائی آغاز کرد. او در ۱۳۴۸ق در تهران مقیم شد و به تدریس در دورۀ متوسطه پرداخت. در این دوران به تحقیقات ادبی روی آورد و در ۱۳۰۸ش نشریهای ادبی ـ انتقادی به نام نمکدان تأسیس کرد.<ref name=":1" /> او در سفری به تهران در سال ۱۳۳۲ش درگذشت و در [[قم]] به خاک سپرده شد.<ref>مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، تهران، نشر الهام، بیتا، ج۱، ص۶۴.</ref> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
آیتی در جلد نخست کتاب کشف الحیل، سؤالاتی را آورده که از خود، درباره [[بهائیت]] پرسیده و آنگاه به آن سؤالات پاسخ داده است. از جمله سؤالات میتوان به مواردی اشاره کرد: آیا پدر حسینعلی بهاء وزیر بوده است؛ خصائص بهائیت چیست؛ حکم [[حجاب]] در میان بهائیان؛ فلسفه کتاب اقدس و شریعت بهاء؛ در احکام باب و بهاء.<ref>آیتی، کشف الحیل، ص۷-۸.</ref> | آیتی در جلد نخست کتاب کشف الحیل، سؤالاتی را آورده که از خود، درباره [[بهائیت]] پرسیده و آنگاه به آن سؤالات پاسخ داده است. از جمله سؤالات میتوان به مواردی اشاره کرد: آیا پدر حسینعلی بهاء وزیر بوده است؛ خصائص بهائیت چیست؛ حکم [[حجاب]] در میان بهائیان؛ فلسفه کتاب اقدس و شریعت بهاء؛ در احکام باب و بهاء.<ref>آیتی، عبدالحسین، کشف الحیل، تهران، انتشارات راه نیکان، ۱۳۸۹ش، ص۷-۸.</ref> | ||
در جلد دوم کتاب کشف الحیل، آیتی، ضمن بیان عقاید دین ایزدی، به اشتراک میان بهاییان و [[ایزیدیان]] پرداخته است. سپس به معرفی برخی کتابهای منتشر شده توسط بهائیان پرداخته و به اجمال هر یک از آنها را نقد کرده است.<ref>آیتی، کشف الحیل، ص۸-۹.</ref> | در جلد دوم کتاب کشف الحیل، آیتی، ضمن بیان عقاید دین ایزدی، به اشتراک میان بهاییان و [[ایزیدیان]] پرداخته است. سپس به معرفی برخی کتابهای منتشر شده توسط بهائیان پرداخته و به اجمال هر یک از آنها را نقد کرده است.<ref>آیتی، عبدالحسین، کشف الحیل، تهران، انتشارات راه نیکان، ۱۳۸۹ش، ص۸-۹.</ref> | ||
آیتی در جلد سوم کتاب خود برگزیدهای از نامههایی که بهائیان به او نوشتهاند و سعی کردهاند که او را به دین بهائیت بازگردانند، ارائه داده است.<ref>آیتی، کشف الحیل، ص۱۰-۱۲.</ref> | آیتی در جلد سوم کتاب خود برگزیدهای از نامههایی که بهائیان به او نوشتهاند و سعی کردهاند که او را به دین بهائیت بازگردانند، ارائه داده است.<ref>آیتی، عبدالحسین، کشف الحیل، تهران، انتشارات راه نیکان، ۱۳۸۹ش، ص۱۰-۱۲.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} |
ویرایش