پذیرفتن امانت الهی توسط انسان در آیه ۷۲ سوره احزاب: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}'''امانت''' در تعابیر مفسیرین به؛ [[کمال]]، قابلیت [[تکامل]]، اطاعت و گسستن از هر چيز و [[فناى فى اللّه]] تعریف شده است.

{{پاسخ}}

| نقل قول = <small>'''ابن‌عربی:'''</small>

«گفت و گوی خدا با موجودات صامت نزد عامه از علمای رسوم، حدیث حال است و از این رو، اینان آیاتی نظیر (انّا عرضَنا الامانَة…) را تأویل می‌کنند … اما نزد اهل کشف، صامتی وجود ندارد و همه هستی، اعم از جماد و نبات و حیوان، سخن خداوند را به اذن او در عالم حس و نه عالم خیال می‌شنوند.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1383|دوره=سال سیزدهم|شماره=83|نام خانوادگی=نوروزی، حمید|عنوان=بار امانت، تفسیر آیه امانت|صفحه=41-48|ژورنال=فصلنامه معرفت}}</ref>

* بیشتر مفسرانی که پیرو [[مکاتب عرفانی]] بوده‌اند معتقدند «عرضه» به معنای حقیقی آن مراد است و چون در دیدگاه قرآن، همه هستی دارای شعور است، بدین روی، گفتگو بین خداوند و موجودات عالم هیچ بُعدی ندارد. این آیه نیز حاکی از نوعی مخاطبه حقیقی میان خداوند و آسمان و زمین البته با زبان متناسب با آن‌ها بوده است.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1383|دوره=سال سیزدهم|شماره=83|نام خانوادگی=نوروزی، حمید|عنوان=بار امانت، تفسیر آیه امانت|صفحه=41-48|ژورنال=فصلنامه معرفت}}</ref>

[[علامه طباطبایی]] مراد از امانت را کمالی می‌داند که با داشتن اعتقادات درست، اعمال صالح و سلوک راه کمال حاصل می‌شود. او معتقد است در این کمال، هیچ موجودی نه آسمان و نه زمین و نه غیر آن دو، شریک انسان نیست. و خدا او را برای خود خالص کرده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسير الميزان‌|سال= 1402|نام=محمدحسين‌|نام خانوادگی=طباطبايى|ناشر=جامعه مدرسين حوزه علميه قم، دفتر انتشارات اسلامى‌|جلد=16|صفحه=525|مکان=قم}}</ref>

در [[تفسیر نمونه]] امانت الهی را همان قابلیت تکامل و مقام انسانِ کامل، همراه با اراده و اختیار دانسته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسير نمونه‌|سال=1374|نام=ناصر|نام خانوادگی= مكارم شيرازى|ناشر=دار الكتب الاسلاميه |جلد=17|صفحه=481|مکان=تهران}}</ref> برخی مقصود خداوند از امانت را اطاعت گفته‏<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسير جوامع الجامع|سال=1421|نام=فضل بن حسن |نام خانوادگی=طبرسی|ناشر=مؤسسة النشر الإسلامي |جلد=3|صفحه=85|مکان=قم}}</ref> و [[ملاصدرا]]، امانت را گسستن از هر چيز و [[فناى فى اللّه]] دانسته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=أسرار الآيات و أنوار البينات|سال=1360|نام خانوادگی=صدرالدين شيرازى، محمد بن ابراهيم‌|ناشر=انجمن اسلامي حكمت و فلسفه اسلامي‌ |صفحه=161|مکان=تهران‌}}</ref>

از [[ابن‌مسعود]] صحابه [[حضرت محمد|پیامبر]] نقل شده که امانت پنج نماز است به وقت خویش گزاردن، زکات مال دادن، روزه ماه رمضان داشتن و حج کردن و سخن راست گفتن و ….<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کشف الاسرار و عدة الابرار|سال=1371|نام=احمد بن محمد |نام خانوادگی=میبدی|ناشر=امیرکبیر |جلد=8|صفحه=93|مکان=تهران}}</ref>

استعداد و توانایی انسان در برعهده گرفتن امانت الهی بزرگترین و مهمترین امتیاز انسان بر سایر موجودات است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسير نمونه‌|سال=1374|نام=ناصر|نام خانوادگی=مكارم شيرازى|ناشر=دار الكتب الاسلاميه|جلد=17|صفحه=481|مکان=تهران}}</ref> انسان را با توجه بر استعدادی که در وجودش نهفته، حاضر به پذیرش امانت الهی دانسته‌اند. [[علامه طباطبایی]] معتقد است اگر ولایت الهی را با وضع آسمان‌ها و زمین مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم اینها تحمل این امانت را ندارند و تنها انسان می‌تواند حامل آن باشد. او معتقد است معنای امتناع آسمان‌ها و زمین و پذیرفتن آن توسط انسان این است که در انسان استعداد و صلاحیتی هست که در آسمان‌ها و زمین نیست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسير الميزان‌|سال=1402|نام=محمدحسين‌|نام خانوادگی=طباطبايى|ناشر=جامعه مدرسين حوزه علميه قم، دفتر انتشارات اسلامى‌|جلد=16|صفحه=525|مکان=قم}}</ref>