حضرت عبدالعظیم حسنی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}'''حضرت عبدالعظیم حسنی''' یکی از [[محدثین]] جلیل القدر و روات بزرگوار که شرافت نسب و طهارت مولد را با فضیلت علم و تقوی به هم آمیخته است. وی سیدی شریف و بزرگوار، متقی، پارسا، پرهیزگار، از مشایخ حدیث و از زهاد و عبّاد زمان خود بود. [[شیخ عباس قمی]] در کتاب خود می‌فرماید: «حضرت عبدالعظیم (ره) مکنی و أبوالقاسم است و قبر شریفش در ری معروف و مشهور است و به علو مقام و جلالت شأن معروف و از أکابر محدثین و أعاظم علما و از زهاد و عباد بوده و از اصحاب [[امام جواد(ع)]] و [[امام هادی(ع)]] است و [[محقق داماد]](ره) در رواشح فرمود احادیث بسیاری در فضیلت و زیارت حضرت عبدالعظیم روایت شده است که هر که قبر او را زیارت کند، [[بهشت]] بر او واجب می‌شود».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=منتهی الآمال|عنوان کتاب=منتهی الآمال|سال=1379|نام=شیخ عباس|نام خانوادگی=قمی|ناشر=دلیل|جلد=1|صفحه=461|مکان=قم}}</ref>

حضرت عبدالعظیم نسبت به ائمه زمان اخلاص و اعتقاد کاملی داشته و به محضر سه نفر از ائمه معصومین(ع) رسیده و از آن بزرگواران نقل حدیث کرده است. از روایات به‌طور وضوح استفاده می‌گردد که وی مورد علاقه و مورد اطمینان حضرات ائمه اطهار(ع) بوده است. در پیامی که حضرت [[امام رضا(ع)]] برای شیعیان فرستاده‌اند و [[حدیث «عرض دین»]] که در خدمت امام هادی(ع) بودند و تصدیق اعتقادات حضرت عبدالعظیم توسط ایشان، شاهدی روشن بر ایمان و قداست و عقیده ثابت او به ائمه اطهار(ع) و [[مذهب جعفری]] می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=منتهي الآمال|عنوان کتاب=منتهي الآمال|سال=1379|نام=عباس|نام خانوادگی=قمی|ناشر=دلیل|جلد=1|صفحه=461|مکان=قم}}</ref>

سید جلیل القدر حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در میان فرزندان ائمه هدی(ع)، گذشته از چند تن، از همه افضل و اعلا، بلکه از اجلاء الساداة و سادة الأجلاء بوده و شیخ صدوق <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=من لا یحضره الفقیه|عنوان کتاب=من لا یحضره الفقیه|سال=1363|نام=ابن بابویه (صدوق)|نام خانوادگی=قمی|ناشر=جماعة المدرسین فی الحوزة العلمیة بقم. مؤسسة النشر الإسلامی|جلد=2|صفحه=80|مکان=قم}}</ref> او را چنین ستوده است: «کان عبدالعظیم الحسنی عابداً ورعاً مرضیاً؛ حضرت عبدالعظیم شخصی خداپرست، پارسا و پسندیده خدا و رسول خدا(ص) و مردم بوده است». اسماعیل بن عباد معروف به صاحب بن عباد، که وزیر فخر الدوله دیلمی بود، می‌گوید: «عبدالعظیم حسنی(ع) مردی با ورع، پارسا و پرهیزگار و دیندار و خداپرست، معروف به امانت داری، و دارای صداقت لهجه، و دانای به امور دین، و گویای توحید، و عدل بسیار بود و در زمان خودش در علم و ادب و فضل و دانش و تقوا بعد از امام زمانش، بر تمام معاصران خویش برتری داشته و اتکایی کامل و نهایت توسل به معصومین(ع) را دارا بود. هیچ‌کس را منزلت او نبوده و به تمام معنا تبعیت و تقلید از حضرات ائمه(ع) می‌نمود و در اولاد و احفاد حضرت امام حسن مجتبی(ع) کسی به قدر رتبه و مقام او به منصه ظهور نرسیده است»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=زندگانی حضرت عبدالعظیم|عنوان کتاب=زندگانی حضرت عبدالعظیم|نام=محمد|نام خانوادگی=شریف رازی|صفحه=22}}</ref>