برتری حضرت فاطمه در کودکی: تفاوت میان نسخه‌ها

رسیدن [[انسان]] به مقامات معنوی و کمالات نفسانی ارتباطی با سنّ فرد و عمر کوتاه و طولانی شخص ندارد، چه بسا افراد کم سن و سالی از حیث [[ایمان]] و [[یقین]]، در حدّی باشند که عابد پیر و کهن سال به آن درجه نرسیده باشد و کمی سن و کوتاهی عمر [[حضرت زهرا(س)]] نمی‌تواند خدشه‌ای بر میزان علم و یقین آن حضرت وارد سازد، [[رسول گرامی اسلام(ص)]] درباره دخترش می‌فرماید: «به تحقیق دخترم فاطمه، قلب و تمام جوارحش مملو از ایمان گشته به طوری که بالاتر از آن مرتبه ایمان و یقینی قابل تصور نیست».<ref> الثاقب فی المناقب، ص291 ح248.</ref>

در تفسیر و توضیح [[حدیث]] شریف به چند نکته مهم باید توجّه داشته باشیم: ایمان دارای دو مرتبه است: الف: [[ایمان قلبی]]؛ ب) [[ایمان عملی]]. ایمان قلبی و باطنی آن است که در درون انسان پدید می‌آید و از آن با تعبیراتی چون اعتقاد، باور درونی و معرفت یاد می‌شود. می‌دانیم که [[خداوند متعال]] از اهل [[اسلام]] اعتقاد و باور درونی نسبت به امور ضروری مانند وجود خداوند‌،‌ [[پیامبران]]، [[روز حساب]] و بسیاری امور را خواسته است امّا تنها اعتقاد قلبی را برای یک [[مسلمان]] کافی نمی‌داند و از او می‌خواهد ایمان باطنی خود را با عمل توأم نماید.<ref> دفع و رفع، ج9، ص34 ـ 41.</ref>

[[پیامبر گرامی اسلام(ص)]] در این مورد می‌فرماید: «ایمان آن است که در قلب ایجاد شود و عمل بر اساس آن انجام پذیرد». یعنی ایمانی که فقط در باطن انسان جای گیرد و عمل انسان را تحت تأثیر خود قرار ندهد، آن ایمان، حقیقی نبوده و مقبول حقّ تعالی قرار نمی‌گیرد. [[حضرت علی(ع)]] می‌فرماید: «ایمان قلبی عبارت از اقرار در زبان،‌ باور داشتن در قلب و عمل کردن بر اساس آن است».<ref>عیون اخبار الرضا، ج2، ص28، ح 77.</ref>

از این دو روایت معلوم می‌گردد تحت تأثیر برخی علل و عوامل، ایمان انسان، قوی یا ضعیف می‌گردد تا آنجا که در برخی به اوج می‌رود و به مرتبه یقین می‌رسد و یا چنان ضعیف می‌شود که [[کفر]] و [[شرک]] یا [[نفاق]] جایگزین آن می‌شود. امّا [[فاطمه(س)]] چه در زمان حیات [[پیامبر(ص)]] و چه در مدّت کوتاه زندگی‌اش پس از رحلت ایشان از اوج ایمان برخوردار بود و از این رهگذر است که رسول اکرم(ص) در باره آن حضرت می‌فرماید: {{عربی|ملأ الله قلبها و جوارحها ایمانا و یقینا إلی مشاشها}}؛ قلب و اعضا و جوارح فاطمه از یقین او مملو گردیده و او در اوج مراتب ایمان و یقین قرار گرفته است». حضرت علی(ع) نیز می‌فرماید: {{عربی|نهایه الایمان الایقان}}؛ نهایت ایمان یقین است».<ref> دفع و رفع، ج9، ص34 ـ 41.</ref>

آری ایمان فاطمه(ع) به اوج خود رسیده بود تا آنجا که مرتبه یقین را ادراک کرده و در یقین نیز از آن جهت که دارای مراتب و درجاتی است در برترین منزل قرار گرفته بود. فاطمه(ع) به مقامی رسیده که بالاتر از آن متصور نیست؛ ایمان به خدا و روز رستاخیز، چنان سراسر وجود مبارک دختر پیامبر(ع) را در بر گرفته بود که میان زنان زمان خود و پس از او هیچ زنی نبوده که همتا و همپای او باشد.<ref> دفع و رفع، ج9، ص34 ـ 41.</ref>

فاطمه(ع) از چنان ایمان و یقینی برخوردار بود که شایستگی آن را پیدا کرد که پدرش درباره وی بگوید: {{عربی|اشتاق الجّنه إلی أربع من النساء: مریم، آسیه، خدیجه، فاطمه}}، [[بهشت]] مشتاق چهار زن است: مریم، آسیه، خدیجه و فاطمه.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج43، ص53.</ref>

بنابراین کسی که دارای مراتب اعلای ایمانی و یقینی است مسلّماً درجات معنوی والایی را نیز دارد و رسیدن به این درجه از ایمان و یقین، به سنّ و عمر انسان بستگی ندارد، بلکه مربوط به درک و عوامل دیگر است.<ref> دفع و رفع، ج9، ص34 ـ 41.</ref>