پیش نویس:دلبسته نشدن به دنیا: تفاوت میان نسخه‌ها

# '''فراموشی یاد خدا:''' از آثار ناگوار دنیا دوستی غفلت و فراموشی یاد خداست. قرآن کریم می فرماید: {{قرآن|ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَینِ فی‏ جَوْفِه|ترجمه=خداوند براى هيچ مردى در درونش دو دل ننهاده است|سوره=سوره احزاب|آیه=4}}. اگر محبت دنیا قلب انسان را پر کند دیگر جایی برای تجلی محبت خدا باقی نمی ماند.

# '''غفلت از آخرت:''' پیامد آشکار مشغول شدن قلب انسان به دنیا، فراموشی آخرت است که موجب خسران ابدی برای انسان است. امام علی(ع) می‌فرمایند: {{عربی|کیفَ یعْمَلُ لِلْآخِرَةِ الْمَشْغُولُ بِالدُّنْیا|ترجمه=کسی که سرگرم دنیاست، چگونه برای آخرت کار کند؟!}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تصنیف غرر الحکم و درر الکلم|سال=1366|نام=عبد الواحد بن محمد|نام خانوادگی=تميمى آمدى‏|صفحه=141}}</ref> انسان دنیا دوست همه توان و توجه خود را در گرد آوری توشۀ ناچیز دنیا صرف خواهد کرد و و دستش از توشۀ آخرت به کلی خالی خواهد بود.

# '''آلودگی به انواع [[گناهان]]:''' شعله‌ور شدن میل انسان به ظواهر دنیا باعث می شود انسان از راهی به دنبال رسیدن به خواسته‌های بی‌پایان خود باشد. او چشم و گوش بسته به هر بی‌اخلاقی تن می‌دهد تا به اهدافش برسد. برای چنین انسانی رعایت حدود الهی و مرزهای زهد و تقوا ممکن نخواهد بود. چنانکه امام علی(ع) فرمودند: {{عربی|حَرَامٌ عَلَى کلِّ قَلْبٍ مُتَوَلِّهٍ بِالدُّنْیا أَنْ یسْکنَهُ التَّقْوَى|ترجمه=بر هر دلی که شیفته دنیاست، حرام است که [[تقوا]] در آن خانه کند}}.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تصنیف غرر الحکم و درر الکلم|سال=1366|نام=عبد الواحد بن محمد|نام خانوادگی=تميمى آمدى‏|صفحه‌ها=142}}</ref>

# '''تباهی خرد:''' دنیا دوستی آنچنان عقل و جان انسان را احاطه می‌کند که او را از درست اندیشیدن باز می دارد. امام علی(ع) می‌فرماید: {{عربی|لِحُبِّ الدُّنْیا صَمَّتِ الْأَسْمَاعُ عَنْ سَمَاعِ الْحِکمَةِ وَ عَمِیتِ الْقُلُوبُ عَنْ نُورِ الْبَصِیرَة|ترجمه=از برای دوستی دنیا کر شده‌اند گوش‌ها از شنیدن حکمت و کور گشته‌اند دل‌ها از نور بصیرت}}.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تصنیف غرر الحکم و درر الکلم|سال=1366|نام=عبد الواحد بن محمد|نام خانوادگی=تميمى آمدى‏|صفحه=142}}</ref>