trustworthy
۷۰۲
ویرایش
عقاید وهابیت: تفاوت میان نسخه‌ها
ابرابزار، اصلاح ارقام
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} مهمترین عقاید وهابیت چیست و چه دلایلی برای رد آنها وجود دارد؟ {{پایان سوال}} {{پاسخ}} وهابیت از فرقه‌های نوپدید اسلامی به شمار می‌آید که در جامعه اهل سنت توسط محمد بن عبدالوهاب در قرن دوازدهم هجری در عربستان تأسیس گردیده است....» ایجاد کرد) |
(ابرابزار، اصلاح ارقام) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
وهابیت از فرقه‌های نوپدید اسلامی | وهابیت از فرقه‌های نوپدید اسلامی به‌شمار می‌آید که در جامعه اهل سنت توسط [[محمد بن عبدالوهاب]] در قرن دوازدهم هجری در [[عربستان]] تأسیس گردیده است. فرقه وهابیت به دلیل اعتقاد به تجسیم، انکار توسل، شفاعت، زیارت قبور و تبرک مسیر خود را از سایر مسلمانان جدا نموده است؛ بلکه مسلمانان را به خاطر این عقاید اسلامی تکفیر می‌کند. همه این عقاید [[وهابیت]] برخلاف مبانی دین اسلام است. | ||
==محمد بن عبدالوهاب== | == محمد بن عبدالوهاب == | ||
محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان تمیمی به قولی در سال (۱۱۱۱ ق) و بنابر قول دیگر در سال (۱۱۱۵ ق) و (۱۷۰۳ یا ۱۷۰۴ م) در شهر عیینه از شهرهای نجد متولد گردید.<ref>سبحانی جعفر، بحوث فی الملل و النحل، ج۴ ص۳۳۴، مؤسسه نشر اسلامی، چ۳، ۱۴۱۴ ق.</ref> او تحصیلات ابتدائی خود را از پدرش فراگرفت و در شهرهای دیگری به تحصیلات خود ادامه داد او در همان اوایل نظرات و عقایدی را درباره دین [[اسلام]] مطرح می‌کرد که مورد مخالفت و منازعه پدرش قرار می‌گرفت. او بعد از اینکه پدرش در حریمله از دنیا رفت مردم را به سوی عقیده خودش دعوت کرد و به هر شهری که می‌رفت بعد از اظهار عقایدش مورد تنفر مردم قرار گرفته و از شهر بیرونش می‌کردند. و حتی در شهر حریمله بعد از فوت پدرش مردم قصد کشتن او را کردند.<ref>مغنیه، محمد جواد، هذی هی الوهابیه، ص۸۷، دارالحقیقه، چ۲، ۱۴۱۴ ق.</ref> اما بالاخره محمد بن عبدالوهاب در سال «۱۱۶۰ ق» وارد درعیه شده و با امیر درعیه محمد بن سعود جدّ آل سعود هم پیمان می‌گردد.<ref>. همان، ص ۸۸–۹۰.</ref> و با کمک همدیگر فرقه وهابیت را به وجود می‌آورند. | |||
== تجسیم و تشبیه خداوند == | |||
از مهمترین عقاید وهابیت اعتقاد به [[تجسیم]] و [[تشبیه]] خداوند به مخلوقات می‌باشد. وهابی‌ها خداوند را مانند پادشاهان موجود در جامعه بشری پنداشته و عرش و محل سکونت او را در جهت فوق بالاتر از جایگاه مخلوقاتش قرار می‌دهند.<ref>ابن تیمیه، احمد عبدالحلیم، منهاج السنه، بولاق مصر، مطبعه کبری امیریه، چ۱،۱۳۲۱ ق، ج۱، ص۳۶۳.</ref> آنان برای [[عرش]] خداوند اوصافی مانند خصوصیات تخت‌های شاهانه قائل هستند.<ref>ابن تیمیه، احمد عبدالحلیم، مجموع الفتاوی، ج۵، ص۱۳۷؛ ابن قیم، محمد بن ابی بکر، توضیح المقاصد، بیروت، المکتب الاسلامی، چ۳، ۱۴۰۴ ق، ج۱، ص۲۳۴؛ سلیمان بن عبدالله بن محمد بن عبدالوهاب، شرح کتاب توحید، ریاض، مکتبه الریاض الحدیثه، بی تا، ج۱، ص ۶۵۹.</ref> همچنین می‌گویند خداوند در روز جمعه از روزهای آخرت با انبیای خودش جلسه تشکیل می‌دهد و برای این کار از عرش فرود می‌آید و بر کرسی خاصی که برای این منظور در نظر گرفته شده است می‌نشیند و بعد از گفتگو با انبیا جلسه را ترک گفته و به عرش خودش برمی‌گردد.<ref>ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، اجتماع الجیوش الاسلامیه، ج ۱، ص۵۱، بیروت، دارالکتب العلمیه؛ مجموع الفتاوی، ج ۵، ص۵۵، بی جا، بی تا؛ ابن قیم، محمد بن ابی بکر، زاد المعاد، ج ۱، ص۳۶۹، بیروت، مؤسسه الرساله، چ۱۴، ۱۴۰۷ق.</ref> | |||
== | == انکار توسل == | ||
عقیده دیگر وهابیت انکار [[توسل]] به پیامبران و اولیاء خدا می‌باشد و آن را موجب شرک و کفر می‌داند. محمد بن عبدالوهاب در راستای مخالفت با آموزه‌های قرآن کریم مسئله توسل را مورد انکار قرار داده و قائلین به آن را مشرک می‌داند. محمد بن عبدالوهاب می‌گوید: اگر کسی بگوید: «ای خدا به وسیله پیغمبرت(ص) به تو متوسل می‌شوم که مرا مشمول رحمت خود قرار دهی»، چنین شخصی به راه شرک رفته و عقیده او همان عقیده اهل شرک است.<ref>محمد بن عبدالوهاب، تطهیر الاعتقاد، بی‌نا، بی‌نا، ص۳۶.</ref> | |||
== انکار شفاعت == | |||
عقیده محمد بن عبدالوهاب در انکار [[شفاعت]] که قائلین به آن را متهم به [[شرک]] و کفر می‌کند به این معنا که کسی حق ندارد نه در دنیا و نه در [[آخرت]] بین خود و خدایش شخصی را [[شفیع]] و واسطه قرار دهد. سلیمان بن عبدالله بن محمد بن عبدالوهاب که از نواده محمد بن عبدالوهاب است در شرح کتاب توحید محمد بن عبدالوهاب بدون قید و شرط می‌گوید: شفاعت از انواع شرک در عبادت است.<ref>سلیمان بن عبدالله بن محمد ابن عبدالوهاب، شرح کتاب التوحید، الریاض، مکتبه الریاض الحدیثه، بی‌تا، ص۱۱۷–۱۱۸.</ref> او بر این مطلب تأکید می‌کند که: اگر کسی به روش وساطت، شخصی را در بین خود و خدایش شفیع قرار دهد مشرک است.<ref>سلیمان بن عبدالله بن محمد بن عبد الوهاب، تیسیر العزیز الحمید فی شرح کتاب التوحید، مکتبه الریاض الحدیثه، ص۲۰۱.</ref> آنان غیر از خدای متعال، داشتن شفیع را برای مؤمنین نفی نموده و غیر از خدا هیچ‌کسی شفیع آنان نیست و اگر کسی غیر از خدا شخصی دیگری را شفیع خود بگیرد از مؤمنین به حساب نمی‌آید برای اینکه این گونه شفیع در دین مشرکین وجود داشته است.<ref>تیسیر العزیز الحمید فی شرح کتاب التوحید، ص۲۳۸.</ref> | |||
==انکار | == انکار تبرک == | ||
وهابیت و تکفیری‌ها تبرک را موجب کفر و شرک می‌دانند. آنان می‌گویند: تبرک به صالحین و [[آب زمزم]] و پرده [[«کعبه» اولین خانه ساخته شده برای عبادت|کعبه]] و امثال اینها و نیز تبرک به ذات، عرَق، آب دهن، مو و لباس اولیای خدا و امثال اینها به دلیل [[بدعت]] بودنش شرک است و در عمل صحابه، در مورد ابوبکر، عمر، و عثمان و علی که سادات اولیاء بوده‌اند جریان نداشته است.<ref>أبو عبدالله خلدون بن محمود بن نغوی الحقوی، التوضیح الرشید فی شرح التوحید المذیل بالتفنید لشبهات العنید، بی‌نا، بی‌تا، ص۵۵.</ref> | |||
وهابیت تبرک را مساوی با عبادت پنداشته‌اند و از این باب آن را شرک و معتقد به آن را تکفیر می‌کنند. تکفیری‌ها می‌گویند که تبرک به قبور اولیاء، عبادت قبور و شرک به خدا است و اگر کسی به تبرک عقیده داشته باشد و با همین حال بمیرد مخلد در آتش است.<ref>احمد بن علی زاملی عسیری، منهج الشیخ عبد الرزاق عفیفی وجهوده فی تقریر العقیده والرد علی المخالفین، عربستان، جامعه الإمام محمد بن سعود الإسلامیه، ۱۴۳۱ق، ص۲۲۳.</ref> | |||
محمد بن عبدالوهاب | محمد بن عبدالوهاب تبرک مسلمانان را به رفتار مردم [[جاهلیت]] با بتهای شان تشبیه کرده و آیات «أَفَرَأَیتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّی - وَمَنَاه الثَّالِثَه الْأُخْرَی»<ref>نجم: ۱۹–۲۰.</ref> را دلیل بر شرک بودن تبرک به قبور اولیاء و سایر امور دانسته است.<ref>محمد بن عبدالوهاب، أصول الدین الإسلامی مع قواعده الأربع، عربستان، دار الحدیث الخیریه بمکه المکرمه، محقق: رتبها محمد الطیب بن إسحاق الأنصاری. بی‌تا، ص۳۲.</ref> | ||
== حرمت سفر به قصد زیارت اولیای خدا == | |||
یکی دیگر از عقاید وهابیت حرمت سفر به سوی [[زیارت قبور از دیدگاه وهابیت|زیارت قبور]] اولیا و پیامبران است. محمد بن عبدالوهاب سفر به سوی زیارت قبور انبیا و اولیا را بدعت و حرام می‌داند. او به این باور است که به دلیل حدیث [[شدالرحال]] هیچ مسجدی غیر از مساجد سه‌گانه یعنی مسجد النبی، مسجدالحرام و مسجد الاقصی با نذر متعین نمی‌شود.<ref>محمد بن عبدالوهاب، مختصر الانصاف و الشرح الکبیر، ریاض، مطابع الریاض، چ۱، تحقیق: عبد العزیز بن زید الرومی، د . محمد بلتاجی، د . سید حجاب، ص۲۶۷.</ref>ازاین‌رو محمد بن عبدالوهاب می‌گوید کسی که به مدینه سفر می‌کند قصد سفر باید برای مسجد النبی باشد و بعد از رسیدن به مسجد، مردان می‌توانند قبر نبی را زیارت کنند اما زنان حق زیارت را ندارند.<ref>بن باز، عبدالعزیز ، محمد بن صالح العثیمین، فتاوی مهمه، ریاض، دارالعاصمه، چ۱، ۱۴۱۳ق ، محقق: ابراهیم الفارس، ص۱۰۴.</ref> | |||
==حرمت سفر به قصد زیارت اولیای خدا== | |||
یکی دیگر از عقاید وهابیت حرمت سفر به سوی زیارت قبور اولیا و پیامبران است. محمد بن عبدالوهاب سفر به سوی زیارت قبور انبیا و اولیا را بدعت و حرام می‌داند. او به این باور است که به دلیل حدیث شدالرحال هیچ مسجدی غیر از مساجد | |||
== ردعقاید وهابیت == | |||
=== نفی تجسیم و تشبیه در اسلام === | |||
تجسیم خداوند و تشبیه او به مخلوقات الهی یک امر غیر معقول است. از دیدگاه عقل خداوند بی‌نیاز مطلق است و اگر به مخلوقاتش تشبیه شود به جسم نیاز پیدا می‌کند. از سوی دگیر خداوند در قرآن کریم به صراحت تشبیه خدا را به چیزی دیگری نفی کرده است و فرموده است خداوند هیچ مثل و مانندی ندارد.<ref>شوری: ۱۱.</ref> همچنین اگر خداوند جسم داشته باشد باید قابل رؤیت باشد در حالی که خداوند رؤیت خود را برای ابد نفی نموده و به حضرت موسی(ع) فرموده است هرگز مرا نخواهی دید.<ref>اعراف: ۱۴۳.</ref> | تجسیم خداوند و تشبیه او به مخلوقات الهی یک امر غیر معقول است. از دیدگاه عقل خداوند بی‌نیاز مطلق است و اگر به مخلوقاتش تشبیه شود به جسم نیاز پیدا می‌کند. از سوی دگیر خداوند در قرآن کریم به صراحت تشبیه خدا را به چیزی دیگری نفی کرده است و فرموده است خداوند هیچ مثل و مانندی ندارد.<ref>شوری: ۱۱.</ref> همچنین اگر خداوند جسم داشته باشد باید قابل رؤیت باشد در حالی که خداوند رؤیت خود را برای ابد نفی نموده و به حضرت موسی(ع) فرموده است هرگز مرا نخواهی دید.<ref>اعراف: ۱۴۳.</ref> | ||
===دلیل جواز تبرک در اسلام=== | === دلیل جواز تبرک در اسلام === | ||
البته تمام این عقاید وهابیت با ادله قرآنی و حدیثی و عقلی باطل است؛ مثلاً تبرک به قبور اولیاء و آثار به جا مانده‌ای از آنان عبادت غیر خدا نیست و هیچ گونه دلیلی بر حرمت تبرک وجود ندارد.<ref>طبسی، نجم الدین، رویکرد عقلانی بر باورهای وهابیت، نشر امیرالعلم، چ۱، ۱۳۸۴ ش، ج۲، ص۱۷.</ref> در حدیث رایت که در تمام متون حدیثی اهل سنت ذکر شده، شفا یافتن چشم امام علی(ع) با آب دهن پیامبر اسلام(ص) از باب تبرک است. در این حدیث آمده است هنگامی که پیامبر اسلام(ص) علی را خواست که پرچم را به دستش بدهد؛ گفتند: او از چشمش شکایت دارد. پیامبر فرمود کسی را بفرستید تا او را بیاورد هنگامی که آمد پیامبر خدا(ص) آب دهن خود را بر چشمانش مالید و چشمان او خوب شد به گونه ای که گویا هرگز چشم او درد نداشته است.<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، بیروت، دار ابن کثیر، الیمامه چ۳، ۱۴۰۷ق ۱۹۸۷، تحقیق: د. مصطفی دیب البغا، ج۳، ص۱۳۵۷، مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح مسلم، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، ج۴، ص۱۸۷۲.</ref> | |||
البته تمام این عقاید وهابیت با ادله قرآنی و حدیثی و عقلی باطل | |||
این حدیث و عمل‌کرد پیامبر گرامی اسلام(ص) نیز عبادت بودن تبرک را منتفی می‌گرداند؛ زیرا اگر تبرک جستن به چیزی عبادت غیر خدا باشد، هرگز [[رسول خدا(ص)]] مرتکب چنین عملی نمی‌شد. روایاتی دیگری که در مسئله تبرک به آب وضوی پیامبر،<ref>صحیح بخاری، ج۱، ص۷۴ و ج۳، ص۱۳۱۲.</ref> موی پیامبر،<ref>صحیح مسلم، ج۲، ص۹۴۸.</ref> تیر پیامبر<ref>صحیح بخاری، ج۲، ص۹۷۴.</ref> نقل شده همگی با یک صدا می‌گویند که در تبرّک هیچ بویی از [[عبادت]] غیر خدا به مشام نمی‌رسد. | |||
=== دلیل جواز توسل و شفاعت === | |||
در رد عقیده وهابیت در مورد توسل و شفاعت آیات و احادیثی زیادی وجود دارد که به ذکر یک حدیث از متون اهل سنت اکتفاء می‌شود. ترمذی از انس بن مالک نقل می‌کند که او می‌گوید: از پیامبر درخواست کردم که در روز قیامت درباره من شفاعت کند وی پذیرفت و گفت من این کار را انجام می‌دهم به پیامبر گفت: شما را کجا جستجو کنم؟ فرمود: در کنار صراط…<ref>ترمذی، محمّد بن عیسی، سنن ترمذی، بیروت، دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۴۲، ح۲۵۵۰.</ref> | |||
به همین دلیل سبکی یکی از علماء [[اهل سنت]] گفته است که توسل و استعانت و تشفّع به نبی(ص) به سوی خدا امر پسندیده است و هیچ‌کسی از سلف و خلف آن را انکار نکرده تا اینکه ابن تیمیه آمد و آن را منکر شد و از صراط مستقیم عدول نمود و چیزی را بدعت کرد که هیچ عالمی آن را نگفته است و با این بدعت بین اهل اسلام شکاف ایجاد نمود.<ref>مناوی، عبدالرئوف، فیض القدیر شرح جامع الصغیر، مصر، المکتبه التجاریه الکبری، چ۱، ۱۳۵۶ق، ج۲ص۱۳۵.</ref> | |||
در مورد سفر به سوی زیارت علمای معروف مذاهب چهارگانه اهل سنت در | === جواز سفر به قصد زیارت === | ||
در مورد سفر به سوی [[زیارت]] علمای معروف مذاهب چهارگانه اهل سنت در شرح‌های صحیح بخاری و مسلم و کتاب‌های دیگر به این حدیث پرداخته و همگی بالاتفاق بیان کرده‌اند که این حدیث فقط بر فضیلت مساجد سه‌گانه دلالت دارد و بیشتر از آن چیزی از این حدیث به دست نمی‌آید. | |||
مثلاً نووی در شرح صحیح مسلم گفته است که این حدیث فضیلت این مساجد | مثلاً نووی در شرح صحیح مسلم گفته است که این حدیث فضیلت این مساجد سه‌گانه را بیان می‌کند و معنای آن در نزد جمهور علما اینست که شد رحال یا سفر به سوی غیر این مساجد فضیلتی ندارد و اینکه برخی می‌گویند شد رحال به سوی غیر این مساجد سه‌گانه حرام است یک سخن غلط و باطل است.<ref>صحیح مسلم (مع شرح الامام محی الدین نووی)، ج۴، ص۳۲۶.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = ادیان و مذاهب | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = اسلام | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ =وهابیت | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = عقاید وهابیت | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =الف | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||