پرش به محتوا

انفاق از دیدگاه شهید مطهری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
با توجه به آیات ۲۶۴ و ۲۶۵ سوره بقره. انفاقات باید از منبع ایمان سرچشمه بگیرد و برای خدا باشد.  انفاقات باید فی سبیل اللَّه باشد و از سرچشمه ایمان . سرچشمه بگیرد نه به خاطر ریا و تظاهر باشد.ج۱، ص۴۱۵.
 
== انفاق از روی ایمان ==
مطهری معتقد است با توجه به آیات ۲۶۴ و ۲۶۵ سوره بقره انفاقات باید از منبع ایمان سرچشمه بگیرد و برای خدا باشد.  انفاقات باید فی سبیل اللَّه باشد و از سرچشمه ایمان . سرچشمه بگیرد نه به خاطر ریا و تظاهر باشد.ج۱، ص۴۱۵.


در خود قرآن، هم از صدقه سرّ نام برده شده و هم از صدقه علانیه و از هر دو تقدیس شده و از صدقه سرّ بیشتر. صدقه [سرّ] به اخلاص نزدیکتر است و فایده فردیاش بیشتر است و اما صدقه علانیه موجب تشویق دیگران است و فایده اجتماعیاش زیادتر است.ص۴۱۵ و ۴۱۶و
در خود قرآن، هم از صدقه سرّ نام برده شده و هم از صدقه علانیه و از هر دو تقدیس شده و از صدقه سرّ بیشتر. صدقه [سرّ] به اخلاص نزدیکتر است و فایده فردیاش بیشتر است و اما صدقه علانیه موجب تشویق دیگران است و فایده اجتماعیاش زیادتر است.ص۴۱۵ و ۴۱۶و
خط ۳۵: خط ۳۷:
باید از چیزهای خوب و مورد علاقه انفاق کرد، نه از دور . ریختنی ها و ته ظرفی ها و پس مانده ها.ص۴۲۰.
باید از چیزهای خوب و مورد علاقه انفاق کرد، نه از دور . ریختنی ها و ته ظرفی ها و پس مانده ها.ص۴۲۰.


اینکه انفاقات باید از چیزهای خوب باشد دو اثر دارد: یکی اینکه حکمت روحی و معنوی انفاقات دورکردن بخل و مال پرستی است (خُذْ مِنْ أمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکیهِمْ بِها)، برای این است که مال در راه عقیده و ایمان فدا بشود و در انسان روح گذشت پیدا شود، انسان را به تعبیر قرآن از اخلاد و تزین حب دنیا و از رضا و اطمینان به دنیا نجات بدهد، و این با انفاق امور دورریختنی حاصل نمیشود. دوم اینکه مقصود سدّ احتیاج و از بین بردن فاصله مادی و معنوی بین طبقات است. با انفاق امور دور ریختنی سدّ احتیاجِ کامل نمیشود و بعلاوه حس حقارت در طرف که باید ته مانده سفره دیگری را بخورد باقی میماند.ص۴۲۰.
== آثار انفاق ==
شهید مطهری معتقد است اینکه انفاقات باید از چیزهای خوب باشد دو اثر دارد: یکی اینکه حکمت روحی و معنوی انفاقات دورکردن بخل و مال پرستی است (خُذْ مِنْ أمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکیهِمْ بِها)، برای این است که مال در راه عقیده و ایمان فدا بشود و در انسان روح گذشت پیدا شود، انسان را به تعبیر قرآن از اخلاد و تزین حب دنیا و از رضا و اطمینان به دنیا نجات بدهد، و این با انفاق امور دورریختنی حاصل نمیشود. دوم اینکه مقصود سدّ احتیاج و از بین بردن فاصله مادی و معنوی بین طبقات است. با انفاق امور دور ریختنی سدّ احتیاجِ کامل نمی‌شود و بعلاوه حس حقارت در طرف که باید ته مانده سفره دیگری را بخورد باقی میماند.ص۴۲۰.<ref>مطهری، مرتضی،  یادداشت‌های استاد، تهران، صدرا، ۱۳۹۰ش،</ref>


درحقیقت میخواهد بفرماید انفاق باید به نحوی باشد که مفید باشد، موجب ازدیاد ثروت اجتماع باشد، اجتماع را ترمیم کند، از قبیل خرجی باشد که از درآمد یک ماشین برای آن ماشین میکنید که خرج خودش و آبادی خودش شده. انفاق باید صرف بهبود و سلامت اجتماع شود. واقعاً اینطور است که اگر صرف اصلاح و سلامت شود صدچندان برمیگردد ولی اگر صرف گداپروری و بلکه انگل پروری بشود نه اینکه ثمری ندارد بلکه بیشتر بر بدبختی و زیان و فقر اجتماع میافزاید و بلای اجتماعی میگردد، مثل غذایی است که به کرم روده و معده برسد. انفاق مشروع همان است که بهطور مستقیم و غیرمستقیم جانشین دارد، ثمره و بهره دارد، آن است که حقیقتاً ترمیم اجتماع و تعمیر خرابیهای آن و به اصطلاح سدّ خلّت باشد. پس این قسمت که میفرماید انفاقات اثر دارد مؤید آن قسمت است که گفتیم انفاقات باید مقرون به منطق و حکمت بوده باشد.ص۴۲۱.<ref>مطهری، مرتضی،  یادداشت‌های استاد، تهران، صدرا، ۱۳۹۰ش، </ref>
== انفاق موجب ازدیاد ثروت اجتماع شود ==
مطهری معتقد است انفاق باید به نحوی باشد که مفید باشد، موجب ازدیاد ثروت اجتماع باشد، اجتماع را ترمیم کند، از قبیل خرجی باشد که از درآمد یک ماشین برای آن ماشین می‌کنید که خرج خودش و آبادی خودش شده. انفاق باید صرف بهبود و سلامت اجتماع شود. واقعاً اینطور است که اگر صرف اصلاح و سلامت شود صدچندان برمی‌گردد ولی اگر صرف گداپروری و بلکه انگل پروری بشود نه اینکه ثمری ندارد بلکه بیشتر بر بدبختی و زیان و فقر اجتماع میافزاید و بلای اجتماعی میگردد، مثل غذایی است که به کرم روده و معده برسد. انفاق مشروع همان است که بهطور مستقیم و غیرمستقیم جانشین دارد، ثمره و بهره دارد، آن است که حقیقتاً ترمیم اجتماع و تعمیر خرابیهای آن و به اصطلاح سدّ خلّت باشد. پس این قسمت که میفرماید انفاقات اثر دارد مؤید آن قسمت است که گفتیم انفاقات باید مقرون به منطق و حکمت بوده باشد.ص۴۲۱.<ref>مطهری، مرتضی،  یادداشت‌های استاد، تهران، صدرا، ۱۳۹۰ش، </ref>




automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱

ویرایش