پرش به محتوا

آثار فارسی خواجه نصیرالدین طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۸: خط ۷:
'''آثار فارسی خواجه نصیرالدین طوسی'''(درگذشت: ۶۷۲ ق)، بخشی از آثار مهم این فیلسوف و متکلم را دربرمی‌گیرد. اساس الاقتباس، اوصاف الاشراف، اخلاق ناصری، اخلاق محتشمی، آغاز و انجام از مهمترین آثار فارسی خواجه به شمار می‌رود. وی آثار فارسی دیگری نیز نگاشته است.
'''آثار فارسی خواجه نصیرالدین طوسی'''(درگذشت: ۶۷۲ ق)، بخشی از آثار مهم این فیلسوف و متکلم را دربرمی‌گیرد. اساس الاقتباس، اوصاف الاشراف، اخلاق ناصری، اخلاق محتشمی، آغاز و انجام از مهمترین آثار فارسی خواجه به شمار می‌رود. وی آثار فارسی دیگری نیز نگاشته است.


== معرفی خواجه نصیرالدین ==
== معرفی خواجه نصیرالدین طوسی ==
خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن حسن (درگذشت: ۶۷۲ ق) از دانشمندان بزرگ اسلامی است که در رشته‌های مختلف علوم متداول صاحب نظر بوده است.<ref>پهلوان، منصور، «عرفان خواجه نصیرالدین طوسی»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شماره ۱۶۰، ۱۳۸۰ش، ص۲۳۹.</ref> خواجه نصیرالدین، فقیه، محقق، منجم، ریاضیدان، متکلم و حکیم مشهور، در سال ۵۹۷ق در خانواده‌ای اهل علم در طوس به دنیا آمد. اصل وی از جهرود ساوه است. خواجه پس از تحصیلات ابتدایی، در نیشابور فقه، اصول، حکمت، کلام، فلسفه و ریاضیات خواند. وی سپس به بغداد رفت و پس از مدت زمانی کوتاه، یکی از عالمان مشهور و برجسته قرن هفتم شد و سرانجام در ۱۸ ذی حجه ۶۷۲ در بغداد درگذشت و در کنار قبر [[امام کاظم(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>حمید ملک مکان، «خواجه نصیرالدین طوسی و اسماعیلیان»، هفت آسمان، شماره ۹، ۱۳۸۰ش، ص۹۵.</ref> وی تألیفات ارزشمندی دارد که وی را در میان مؤلفان و دانشمندان اسلامی ممتاز ساخته است.<ref>پهلوان، منصور، «عرفان خواجه نصیرالدین طوسی»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شماره ۱۶۰، ۱۳۸۰ش، ص۲۳۹.</ref>
خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن حسن (درگذشت: ۶۷۲ ق) از دانشمندان بزرگ اسلامی است که در رشته‌های مختلف علوم متداول صاحب نظر بوده است.<ref>پهلوان، منصور، «عرفان خواجه نصیرالدین طوسی»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شماره ۱۶۰، ۱۳۸۰ش، ص۲۳۹.</ref> خواجه نصیرالدین، فقیه، محقق، منجم، ریاضیدان، متکلم و حکیم مشهور، در سال ۵۹۷ق در خانواده‌ای اهل علم در طوس به دنیا آمد. اصل وی از جهرود ساوه است. خواجه در نیشابور، فقه، اصول، حکمت، کلام، فلسفه و ریاضیات خواند. وی سپس به بغداد رفت و پس از مدت زمانی کوتاه، یکی از عالمان مشهور و برجسته قرن هفتم شد و سرانجام در ۱۸ ذی حجه ۶۷۲ در بغداد درگذشت و در کنار قبر [[امام کاظم(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>حمید ملک مکان، «خواجه نصیرالدین طوسی و اسماعیلیان»، هفت آسمان، شماره ۹، ۱۳۸۰ش، ص۹۵.</ref> وی تألیفات ارزشمندی دارد که وی را در میان مؤلفان و دانشمندان اسلامی ممتاز ساخته است.<ref>پهلوان، منصور، «عرفان خواجه نصیرالدین طوسی»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شماره ۱۶۰، ۱۳۸۰ش، ص۲۳۹.</ref>


== اساس الاقتباس ==
== اساس الاقتباس ==
خط ۲۰: خط ۱۹:


== اخلاق ناصری ==
== اخلاق ناصری ==
[[پرونده:اخلاق ناصری.jpg|بندانگشتی|اخلاق نلاصری از مشهورترین آثار فارسی خواجه نصیرالدین طوسی]]
[[پرونده:اخلاق ناصری.jpg|بندانگشتی|اخلاق نلاصری از مشهورترین آثار فارسی خواجه نصیرالدین طوسی|216x216پیکسل]]
اَخْلاقِ ناصِری، مهم‌ترین رساله در حکمت عملی در دورهٔ اسلامی شناخته می‌شود. خواجه نصیر طوسی این کتاب را زمانی نوشت که در قُهستان و در خدمت حاکم آنجا، ناصرالدین عبدالرحیم، محتشم اسماعیلی بود. خواجه‌نصیر با نوشتن ''اخلاق ناصری‌'' نخستین اثر مهم حکمت عملی، سنتی را بنیاد نهاد که نه در دورهٔ یونانی و نه در دورهٔ اسلامی پیش از او سابقه نداشت. فیلسوفان دورهٔ اسلامی، پیش از او در کلیات حکمت نظری آثاری مهم مانند ''[[دانشنامهٔ علایی‌]]'' به فارسی و ''[[شفا (کتاب)|شفا]]'' به عربی نوشته بودند، اما ''اخلاق ناصری‌'' نخستین اثر در حکمت عملی به‌شمار می‌رود و به همین سبب نیز فیلسوفان متأخر بر خواجه، آن را همچون الگویی در تدوین کلیات حکمت عملی به کار گرفتند. ''اخلاق ناصری‌'' یکی از مهم‌ترین متن‌های فارسی در سدهٔ ۷ق است که تحت تأثیر سبک متداول در دورهٔ مغولان واقع نشده، و حاکی از نوآوری و خلاقیت بسیار است و از این دیدگاه می‌تواند مورد بررسی و استفادهٔ زبان‌شناسان و سبک‌شناسان قرار گیرد.<ref>طباطبائی، جواد، «اخلاق ناصری»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، بی‌تا، ج۷، ذیل مدخل.</ref>
اَخْلاقِ ناصِری، مهم‌ترین رساله در حکمت عملی در دورهٔ اسلامی شناخته می‌شود. خواجه نصیر طوسی این کتاب را زمانی نوشت که در قُهستان و در خدمت حاکم آنجا، ناصرالدین عبدالرحیم، محتشم اسماعیلی بود. خواجه‌نصیر با نوشتن ''اخلاق ناصری‌'' نخستین اثر مهم حکمت عملی، سنتی را بنیاد نهاد که نه در دورهٔ یونانی و نه در دورهٔ اسلامی پیش از او سابقه نداشت. فیلسوفان دورهٔ اسلامی، پیش از او در کلیات حکمت نظری آثاری مهم مانند ''[[دانشنامهٔ علایی‌]]'' به فارسی و ''[[شفا (کتاب)|شفا]]'' به عربی نوشته بودند، اما ''اخلاق ناصری‌'' نخستین اثر در حکمت عملی به‌شمار می‌رود و به همین سبب نیز فیلسوفان متأخر بر خواجه، آن را همچون الگویی در تدوین کلیات حکمت عملی به کار گرفتند. ''اخلاق ناصری‌'' یکی از مهم‌ترین متن‌های فارسی در سدهٔ ۷ق است که تحت تأثیر سبک متداول در دورهٔ مغولان واقع نشده، و حاکی از نوآوری و خلاقیت بسیار است و از این دیدگاه می‌تواند مورد بررسی و استفادهٔ زبان‌شناسان و سبک‌شناسان قرار گیرد.<ref>طباطبائی، جواد، «اخلاق ناصری»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، بی‌تا، ج۷، ذیل مدخل.</ref>


automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵

ویرایش