پیش نویس:روابط ایران و فلسطین: تفاوت میان نسخه‌ها

سیاست خارجی مجموعه خط مشي ها، تدابير، روشها، و انتخاب مواضعي است كه يك دولت در برخورد با امور مسائل خارجي در چهارچوب اهداف كلي حاكم بر نظام سياسي اعمال مي نمايد به عبارت ديگر سياست خارجي بازتاب اهداف و سياست هاي يك دولت در صحنه روابط بين المللي و در ارتباط با ساير دولت ها، جوامع و سازمان هاي بين المللي نهضت‌ها، افراد بيگانه و حوادث و اتفاقات جهاني مي باشد.<ref>محمدي، منوچهر، سياست خارجي جمهوري اسلامي، اصول و مسائل، صفحه18</ref>

با توجه به اين مطلب، اهداف ملي سياست خارجي يك كشور را مي توان به دو دسته تقسيم نمود؛ دسته اول اهداف ملی و دسته دیگر اهداف مافوق ملی. اهداف ملی اهدافی هستند که براي حفظ و تحقق منافع ملي يك كشور مورد توجه مي باشند. از قبيل حفظ استقلال و تماميت ارضي و امنيت ملي، رفاه عمومي جامعه در محيطي صلح آميز، اين نوع كشورها معمولا معتقد به حفظ وضع موجود مي باشند. اهداف ما فوق ملی اهدافی هستند که با توجه به ايده آل هاي حاكم بر جامعه خود با ديد وسيع تر از تامين منافع ملت و جامعه خود احساس رسالتي وراي مرزهاي كشور مي نمايند. به طوري كه منافع ملي را تحت الشعاع منافع جهاني و يا منطقه اي از ديدگاه خود و يا بخشي از آن مي بيند.<ref>محمدي، منوچهر، سياست خارجي جمهوري اسلامي، اصول و مسائل، صفحه 20</ref>

اين چند اصل خود بيانگر اين نكته است كه ايران اسلامي موظف است از همه ملت هاي رنجيده و مستضعف حمايت كند و در مقابل ظلم به ديگران به ويژه مسلمانان ساكت ننشيند. ضمنا بايد از نهضت هاي آزادي بخش مانند فلسطين حمايت نمايد. حال اين حمايت مي تواند مادي باشد مانند تامين امكانات لازم در داخل كشور براي اين نهضت ها مثل جمع آوري اعانه و چاپ نشريات و ... و هم مي تواند معنوي باشد مانند ارشاد و راهنمايي آنها براي جلوگيري از هر گونه انحراف فكري و تشتت و تفرقه و يا دفاع از حقوق آنها در مجامع بين المللي و ... .<ref>محمدي، منوچهر، سياست خارجي جمهوري اسلامي، اصول و مسائل، صفحه 54</ref>