automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۸۳۰
ویرایش
آثار فارسی خواجه نصیرالدین طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
←اوصاف الاشراف
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
==اوصاف الاشراف== | ==اوصاف الاشراف== | ||
... | اوصاف الاشراف که یکی از بهترین و عرفانی‌ترین آثار خواجه نصیر الدین طوسی است، به تقاضای شمس الدین محمد جوینی (م.۶۸۳) وزیر هلاکو (م.۶۶۳) و سپس اباقاخان(م.۶۸۰) و سپس تکودار (معروف به سلطان احمد) نگاشته شده است. اوصاف الاشراف به قرینه مقدّمه آن پس از اخلاق ناصری نوشته شده و اخلاق ناصری در قلاع اسمعیلیه در حدود ۶۳۳ تمام شده‌است.<sup>[۳]</sup> از سوئی خواجه در ۶۵۴ از قلاع اسمعیلیه نجات یافت و وزارت شمس الدین جوینی در ۶۶۱ آغاز شده است.<ref>وکیلی، محمدحسن، «[http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D8%A7%D9%88%D8%B5%D8%A7%D9%81_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D8%A7%D9%81 اوصاف الاشراف]»، عرفان و حکمت در پرتو قرآن و عترت، بازدید: ۱۲ مه ۱۴۰۳ش.</ref> | ||
==اخلاق ناصری== | ==اخلاق ناصری== | ||
اَخْلاقِ ناصِری، مهم‌ترین رساله در حكمت عملی در دورۀ اسلامی. خواجه نصیر طوسی (د ۶۷۲ق/ ۱۲۷۳م) این كتاب را زمانی نوشت كه در قُهستان و در خدمت حاكم آنجا، ناصرالدین عبدالرحیم، محتشم اسماعیلی بود. خواجه‌نصیر با نوشتن ''اخلاق ناصری'' نخستین اثر مهم حكمت عملی، سنتی را بنیاد نهاد كه نه در دورۀ یونانی و نه در دورۀ اسلامی پیش از او سابقه نداشت. فیلسوفان دورۀ اسلامی، پیش از او در كلیات حكمت نظری آثاری مهم مانند ''دانشنامۀ علایی'' به فارسی و ''شفا'' به عربی نوشته بودند، اما ''اخلاق ناصری'' نخستین اثر در حكمت عملی به شمار می‌رود و به همین سبب نیز فیلسوفان متأخر بر خواجه، آن را همچون الگویی در تدوین كلیات حكمت عملی به كار گرفتند. ''اخلاق ناصری'' یكی از مهم‌ترین متنهای فارسی در سدۀ ۷ق است كه تحت تأثیر سبك متداول در دورۀ مغولان واقع نشده، و حاكی از نوآوری و خلاقیت بسیار است و از این دیدگاه می‌تواند مورد بررسی و استفادۀ زبان شناسان و سبك‌شناسان قرار گیرد.<ref>طباطبائی، جواد، «اخلاق ناصری»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، بی‌تا، ج۷، ذیل مدخل.</ref> | اَخْلاقِ ناصِری، مهم‌ترین رساله در حكمت عملی در دورۀ اسلامی. خواجه نصیر طوسی (د ۶۷۲ق/ ۱۲۷۳م) این كتاب را زمانی نوشت كه در قُهستان و در خدمت حاكم آنجا، ناصرالدین عبدالرحیم، محتشم اسماعیلی بود. خواجه‌نصیر با نوشتن ''اخلاق ناصری'' نخستین اثر مهم حكمت عملی، سنتی را بنیاد نهاد كه نه در دورۀ یونانی و نه در دورۀ اسلامی پیش از او سابقه نداشت. فیلسوفان دورۀ اسلامی، پیش از او در كلیات حكمت نظری آثاری مهم مانند ''دانشنامۀ علایی'' به فارسی و ''شفا'' به عربی نوشته بودند، اما ''اخلاق ناصری'' نخستین اثر در حكمت عملی به شمار می‌رود و به همین سبب نیز فیلسوفان متأخر بر خواجه، آن را همچون الگویی در تدوین كلیات حكمت عملی به كار گرفتند. ''اخلاق ناصری'' یكی از مهم‌ترین متنهای فارسی در سدۀ ۷ق است كه تحت تأثیر سبك متداول در دورۀ مغولان واقع نشده، و حاكی از نوآوری و خلاقیت بسیار است و از این دیدگاه می‌تواند مورد بررسی و استفادۀ زبان شناسان و سبك‌شناسان قرار گیرد.<ref>طباطبائی، جواد، «اخلاق ناصری»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، بی‌تا، ج۷، ذیل مدخل.</ref> | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
== اخلاق محتشمی == | == اخلاق محتشمی == | ||
... | |||
== دیگر آثار به فارسی == | == دیگر آثار به فارسی == | ||