حدیث پاک‌کننده و مسجد بودن زمین: تفاوت میان نسخه‌ها

این حدیث شریف که از نبی اکرم(ص) منقول است، بیش از ۱۰۰ مرتبه در کتب مختلف فقهی، حدیثی، اصولی آورده شده، و در مورد مفهوم آن و استفاده‌هایی که از آن می‌شود، بحث شده است.

از جمله در کتاب‌های؛ بحارالانوار،<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، چاپ سوم، ۱۴۰۳هـ، ج۱۶ و ۷۸و ۸۰ و ۸۱و ۹۸.</ref> خصال شیخ صدوق<ref>صدوق، الخصال، تصحیح علی اکبر غفاری، جامعه مدرسین، ۱۳۶۲، ص۲۹۲، ح ۵۶.</ref> و آمالی ایشان<ref>صدوق، الامالی. تحقیق قسم الدراسیات الاسلامیه، مؤسسه البعثه، چاپ اول، ۱۴۱۷هـ ق، ص۲۸۵–۳۱۶. س</ref> و همچنین کتاب شریف وسائل الشیعه<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، مؤسسه آل البیت، ۱۳۷۲ هـ ش، مهر، ج۲ و ۳ و ۵، ص۹۷۰، ۳۵۰، ۳۵۱،۱۱۷، ۳۴۵.</ref> به صورتهای مختلف و با عبارات گوناگون نقل شده است. این حدیث شریف به طوری که از کتب فقهی و حدیثی بر می‌آید، در سه باب و در تحت سه موضوع مورد استفاده واقع شده است.

کلمه مسجداً که در روایت آمده به معنی «سجده گاه» می‌باشد؛ و مفهوم حدیث شریف چنین می‌شود: زمین (و هر آنچه در آن است) برای من به عنوان سجده گاه قرار داده شده و در موقع نماز می‌توانم پیشانی خودم را بر آن‌ها بگذارم و هم‌چنین تمام زمین برای من پاک کننده قرار داده شده تا در صورتی که نتوانم وضو بگیرم از آن برای نماز استفاده بکنم.