اصحاب عقبه: تفاوت میان نسخه‌ها

نقل شده پیامبر(ص) توسط [[جبرئیل]] از نقشه منافقان آگاه شد و دستور داد [[عمار یاسر]] از طرف جلو، اسفار شتر را گرفته و [[حذیفه بن یمان]] نیز از پشت سر، شتر او را براند. حضرت محمد(ص) اجازه نداد کسی پیش از او از عقبه (گردنه) عبور کند. وقتی که به گردنه رسیدند متوجه شدند که افرادی پشت سر آنها در حرکت هستند و قصد دارند هجوم برده و از پیامبر جلو بزنند؛ ولی حذیفه مانع از این کار منافقان شده، آنها را فراری داد.  

آن افراد صورت خود را با پارچه‌ای پوشانده بوده و قابل شناسایی نبودند. پیامبر(ص) پس از عبور از گردنه، همه آنها را به نام خود و پدرانشان نام برد و حذیفه را از نقشه آنان آگاه کرد. حذیفه از رسول خدا(ص) اجازه خواست تا آنها مجازات شوند؛ ولی پیامبر(ص) اجازه نداد. بنابر برخی گزارش‌ها، پیامبر حتی اجازه نداد حذیفه نام آنها را فاش کند؛ از این رو، حذیفه را آگاه به اسراری می‌دانستند که دیگران از آن با خبر نبودند.<ref>ابوزهره، محمد، خاتم پیامبران، ترجمه حسین صابری، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۳، ج۲، ص۴۳۶–۴۳۲؛ قمی، عباس، منتهی الآمال، قم، انتشارات هجرت، ۱۳۷۳، ج۱، ص۱۸۰.</ref> پس از [[رحلت پیامبر اکرم(ص)]]، هنگامی که حذیفه در [[نماز جماعت|نماز جماعتی]] شرکت نمی‌کرد، گفته می‌شد امام جماعت آن نماز، جزء منافقان است.<ref>ابوزهره، محمد، خاتم پیامبران، ترجمه حسین صابری، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۳، ج۲، ص۴۳۶ ؛ قمی، عباس، منتهی الآمال، قم، انتشارات هجرت، ۱۳۷۳، ج۱، ص۱۸۰.</ref>

در برخی نقل‌ها، جریان اصحاب عقبه، هنگام بازگشت پیامبر(ص) از [[حجة الوداع]] ذکر شده است. بر اساس این اخبار، [[منافقان]] در کنار [[کعبه]] با هم، هم‌قسم شدند تا نگذارند [[خلافت]] و جانشینی پیامبر(ص) به اهل بیت او برسد. به همین منظور با هم، پیمانی بستند که در هنگام بازگشت به مدینه، پیامبر(ص) را در عقبه (گردنه) ترور کنند.<ref>حسینی، شرف الدین، تأویل الآیات، قم چاپ امیر ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۰۸.</ref>  

  | نمایه =