یاد کردن امام حسین بعد از نوشیدن آب: تفاوت میان نسخه‌ها

{{عربی بزرگ|امام صادق(ع): يَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَه أَلْفِ حَسَنَه وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَه أَلْفِ سَيِّئَه وَ رَفَعَ لَهُ مِائَه أَلْفِ دَرَجَه وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَه أَلْفِ نَسَمَه وَ حَشَرَهُ اللَّهُ‏ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَه ثَلِجَ الْفُؤَادِ|ترجمه= اى داود! خدا قاتل حسين را لعنت كند، بنده‏اى نيست كه آب‏ نوشيده و حسين را ياد نموده و كشنده‏اش را لعنت كند مگر آنكه خداوند صد هزار حسنه براى او منظور مى‏نویسد و صد هزار گناه‏ از او محو كرده و صد هزار درجه‏ مقامش را بالا می‌برد. گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مى‏كند.<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۱، بَابُ النَّوَادِر، حدیث۶.</ref>}}