automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۰
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==نیکی کردن و عدالت ورزیدن به کافران غیر حربی== | ==نیکی کردن و عدالت ورزیدن به کافران غیر حربی== | ||
... | اين آيه و آيه بعدى مبين يك حكم كلى در باره معامله مسلمانان با كفار است و آن اينكه اگر كفار ضررى به مسلمانان نرسانده و به فكر ضرر و توطئه بر عليه آنان نيستند، مسلمانان مىتوانند با آنها خوب باشند و نيكى كنند ولى آنان كه ضرر رسانده و در فكر ضرر رساندن هستند، نمىشود آنها را دوست داشت و رابطه برقرار كرد و نيكى نمود.<ref>قرشى بنابى، علىاكبر، تفسير احسن الحديث، تهران، بنياد بعثت، ۱۳۷۵ش، ج11، ص: 124 | ||
</ref> | |||
خداوند شما را از نيكى و عدل نسبت به كسانى كه با شما به خاطر دين جنگ نكرده و شما را از خانههايتان بيرون ننمودهاند منع نمىكند. همانا خداوند عدالت پيشگان را دوست دارد.<ref>تفسير نور، تهران، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج9، ص: 58۴.</ref> | |||
سياست خارجى اسلام بر اساس جذب و جلب ديگران است و اين امر از طرق زير قابل دستيابى است: نيكى. «تَبَرُّوهُمْ» با آنان نيكى كنيد. عدالت. «تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ» نسبت به آنان قسط و عدالت داشته باشند. قبول پيشنهاد صلح. كمك مالى. ردّ امانات آنان، وفا به عهد با آنان، محترم شمردن پيمانهاى آنان و نيكى به والدين آنان. بر اساس اين آيه، كفّار غير حربى كه بناى جنگ با مسلمانان را ندارند و در حكومت اسلامى زندگى مىكنند، از حقوق و عدالت اجتماعى برخوردارند. حساب كفّار بىآزار از كفّار آزاررسان جداست. اسلام دين نيكى و عدالت است، حتّى نسبت به كفّار.<ref>تفسير نور، ج9، ص: 585 | |||
</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} |